Δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι
Σελ. 1
Μήνυμα #48199 από lusifer στις 08 Απριλίου 2008, 8:50μμ
 |
παιδιά έχει μαυρίσει η ψυχη μου,,πέθανε σήμερα ένας φίλος ,,κατακριβια αυτοκτόνησε,,,,πήγα και στη κίδεια παο να τρελαθώ,,δε λέω να καταλάβω πως έχει φυγή,,,μέχρι που προτιμώ να πιστεύω πως έγινε κάποιο λάθος και έχει πεθανι καπιος άλλος!απλα αυτος δεν ηταν ο φιλος μου,,δεν ειχαι καν το χαμογελο του,,,ηταν η προτη φωρα που τον ειδα να μην χαμογελα,,,δεν ξέρω τι να κάνω για να ξεχαστώ ,,,κάθε λέξη τις μητέρας του χιλιάδες γιατί κάθε στιγμή μαζί του,,η ταφή του έχουν όλα καρφωθεί στο μυαλό μου και δεν λένε να ξεκολλήσουν,,αν μπορείτε προτείνεται μου κάποιο τρόπο που πιστεύετε ότι θα βοηθήσει να ξεχαστώ από όλα αυτά η πείτε μου απλά οτιδήποτε που πιστεύετε πως θα βοηθήσει η αν έχετε ζήση παρόμοιες κατάστασης πειται μου πως το έχετε αντιμετώπιση...απλά δεν μπορώ να το πιστεψο,,ήταν πάντα τόσο χαρούμενος με ένα μεγάλο χαμόγελο για όλους,,,και ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτε μου,,,ΓΙΑΤΙ η συμβεί κάτι τέτοιο????γιατι,,,
|
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48204 από Nezio στις 08 Απριλίου 2008, 9:16μμ
  μηνύματα: 126  0 |
Lusifer λυπάμαι για το φίλο σου. Πραγματικά, μου έχουν συμβεί κι εμένα παρόμοιες καταστάσεις που δεν θέλω να τις ξαναζήσω... Αν θες τη γνώμη μου, μην προσπαθήσεις να ξεχάσεις το γεγονός. Πίστεψέ με, θα είναι χειρότερα για σένα. Μην προσπαθήσεις να κάνεις κάτι καινούργιο απότομα για να το ξεχάσεις. Απλά σιγά σιγά (το τονίζω αυτό !) προσπάθησε να ξαναμπείς στην καθημερινότητα που ήσουν ακριβώς πριν συμβεί το γεγονός. Πιστεύω αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος. Ελπίζω να βοήθησα. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48206 από ksanthoulla στις 08 Απριλίου 2008, 9:48μμ
 μηνύματα: 748 0 |
Marilena ti na sou pw?Gt egw pistevkw to...? Eilikrina den katalamvenw to giati.... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48208 από anastasia!! LP στις 08 Απριλίου 2008, 11:08μμ
 |
Παιδιά μπορώ να σας καταλάβω...Πριν λίγους μήνες πέθανε,σε τροχαίο βέβαια,ένας φίλος μου...Ήταν τραγικό και όπως μας περιγράφεις,όταν τον είδα στην κηδεία του ήταν η μόνη φορά που τον είδα δίχως χαμόγελο στα χείλη του...Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο χαρούμενος...17χρονών παιδί...Ο θάνατος δεν βλέπει ηλικίες....Δεν έχει έλεος...Καλώς ή κακώς δεν ξεπερνιέται εύκολα...Στην κηδεία του ήμουν τόσο ραγισμένη που κόντεψα να λιποθυμήσω,για πρώτη φορά στη ζωή μου! Δεν υπάρχει απάντηση σ'αυτό το καταραμένο γιατί..Σε τι θα μπορούσε να φταίξει μια ψυχή τόσο νέα...?Από τόσο νωρίς..? Δεν ξέρω τι σχέση είχες με το συγκεκριμένο άτομο...Πάντως θα σου πω τι έκανε πέρυσι η κολλητή μου,όταν έχασε τον πατέρα της...Συνέχισε κανονικά τη ζωή της,χωρίς φυσικά να αγνοήσει το γεγονός αυτό..Όμως προσπάθησε να ασχοληθεί με άλλα πράγματα,να μην έχει ελεύθερο χρόνο για να τρέξουν δάκρυα... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48209 από little_lady! στις 08 Απριλίου 2008, 11:09μμ
 |
συμφωνώ με Νezio.Μην προσπαθήσεις να ξεχάσεις ότι έγινε σε μια στιγμή.Σιγά σιγά... Και πάντα να θυμασαι ότι ο φίλος σου θα είναι συνέχεια κοντά σου και να σκέφτεσαι μόνο τις καλές σας στιγμές,να παίρνεις θαρρος από αυτές και να προχωράς... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48241 από ksanthoulla στις 09 Απριλίου 2008, 9:07μμ
|
μηνύματα: 748 0 |
Re paidia egw ena prama den katalamvenw,pou me skotwnei.. Einai logiko ena atomo,pou panta edixne toso evtixismenos,me ena xamogelw tosooooooooooooooooo,na avtoktonei?? DEn katalamvenw tipota re gamwto..Eilikrina.. Pws mporw na eimai ok,otan to atomo pou panta me ekane na katalamvenw oti i zwi einai wraia ktl ktl,eniw8e toso dystyxismenos... Pffff.. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48248 από _ButtErfLy_ στις 10 Απριλίου 2008, 10:05πμ
 |
poios na 3ri t provlimata ekrive pisw apo t xamogelo t?t na pw inepragmatika tragiko auto p exi gini..mpori na vre8ike se mia stigmi adunamias k tote na min evriske alli die3odo para mono t 8anato.o ka8e an8ropos kouvalaei tn diko t stauro k mpori na t kruvi k kala ama 8li.. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48253 από lelipi στις 10 Απριλίου 2008, 3:39μμ
 |
Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα σαυτήν την ζωή από το να φεύγουν νέοι άνθρωποι. Το να πεθάνει ένας γέρος λες ότι είναι η λογική εξέλιξη μιας ζωής. Αλλά να φύγει ένας νέος; Αυτό που σου προτείνω εγώ είναι να κλάψεις, να εξωτερικεύσεις τα συναισθηματά σου για να ηρεμίσεις. Τον πρώτο καιρό σίγουρα θα το σκέφτεσαι συνέχεια, δεν είναι και λίγο αυτό που σου συνέβη. Αλλά να προσπαθήσεις να συνεχίσεις την ζωή σου, όπως έκανες πριν. Σαφώς και δεν θα τον ξεχάσεις, σαφώς και κάθε φορά που θα τον σκέφτεσαι θα πονάς, αλλά να βρεις τρόπους να μην το σκέφτεσαι συχνά, να ασχολείσαι με κάτι άλλο, να απασχολείς το μυαλό σου συνεχώς. Ξαναλέω ότι τον πρώτο καιρό θα είναι δύσκολο και τι άλλο μπορείς να κάνεις εκτός απτό να τον σκέφτεσαι? Είναι ένας τρόπος για να τον νιώθεις κοντά σου, αλλά να σκέφτεσαι τις ευχάριστες στιγμές που περάσατε μαζί, όχι τις δυσάρεστες. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #48575 από Giwrgos_kerk στις 02 Μαΐου 2008, 12:27πμ
 |
περασα το χαμο του παιδικου μου φιλου και σχεδον κολλητου μου πριν 2 χρονια απο μηχανη και ημουν μπροστα οταν τρακαρε.. μονο που διαβασα το αρθρο σου ξανθουλα και της αναστασιας ανατριχιασα ολοκληρος.. Καλα, το πως ημουν εγω, οι συμμαθητες του, ενας αλλος κολλητος του και για να μην αναφερω συγγενεις, δε γινεται λογος να τ αναφερω... Περασε 1,5 χρονος για να καταλαβουμε οτι λειπει απο μας.. Τεσπα, για να μη μεινω σε πρωσοπικο επιπεδο -Αυτο που χρειαζεται απο εμπειριες μου ειναι να αυτο που ειπε η αποπανω.. ωστε να συνιθισεις σ αυτη την ιδεα και να ηρεμισεις.. |
| προφίλάλλα... |