Καταθέσεις ψυχής στην τράπεζα της καρδιάς
Σελ. 1
Μήνυμα #34012 από andreas77 στις 21 Αυγούστου 2005, 5:26μμ
Όσοι πιστοί προσέλθετε, αρκεί να γράψετε κάτι δικό σας που μπορεί κάποτε να σήμαινε κάτι ή ακόμα να σημαίνει. Έξι η ώρα το πρωί σε σκέφτομαι ακόμα, και απ' το ατέλειωτο ποτό να έχω γίνει λιώμα τον ύπνο μου τον έχασα ξανά στη θύμηση σου ελπίδα μου μοναδική το να βρεθώ μαζί σου. Μυαλό δεν έχω στη δουλειά, αδιάφορα κοιτάζω την ώρα συνεχώς περνώ με το ν' αναστενάζω Η δίψα μου για έρωτα για σε δεν έχει σβήσει, η εικόνα σου στα όνειρα δεν λέει να μ' αφήσει. Με σκότωσε όμως το όχι σου, με έκανε κομμάτια, ένα σκουπίδι έγινα μπροστά στα δυο σου μάτια Στη χώρα του παραμυθιού πριγκίπισσα σαν ήσουν άνδρες πολλοί απ' το βασιλιά ήρθαν να σε ζητήσουν πώς να κοιτάξεις τώρα εσύ ένα φτωχό ζητιάνο και τις ανέσεις ν' αρνηθείς απ' το χοντρό σουλτάνο. Έτσι λοιπόν δεν νοιάστηκες για τα αισθήματά μου και με τον πρώτο τυχερό τυλίχτηκες μπροστά μου σπρώξε ή κλώτσα με ξανά ν' αδειάσω την γωνιά σου, εμπόδιο να μην σταθώ στον νέο έρωτά σου Μακάρι τρόπο να ήξερα για να σε λησμονήσω απ' της καρδιάς και του μυαλού τη μνήμη να σε σβήσω. Βλέπεις για σένα δεν μπορώ είμαι αισθηματίας ένας φτωχός πλην τίμιος επιχειρηματίας.- | |
| προφίλάλλα... |
0
Μήνυμα #34025 από andreas77 στις 22 Αυγούστου 2005, 7:01μμ
Και ο τόκος από τον λογαριασμό στην τράπεζα της καρδιάς Στην έρημο της μοναξιάς μου ψάχνω το καραβάνι, που με ταξίδι ατέλειωτο την πίκρα μου θα γιάνει. Σαν το σαράκι η μοναξιά μου τρώει την ψυχή μου, ψάχνω το νόημα να βρω στη άχαρη ζωή μου. Και ξαφνικά ήρθες εσύ λιακάδα μες στη μπόρα χαρά να φέρεις σαν σε παιδί που του προσφέρουν δώρα να σου εκφράσω επιθυμώ τι νιώθω στην καρδιά μου, μαζί σου θέλω να χαρώ τα πιο τρελά όνειρά μου. μπροστά σου ποτέ δεν τόλμησα μια λέξη να αρθρώσω ήμουνα πάντοτε δειλός δεν ήξερα όμως πόσο. Έτσι μονάχος κάθομαι πικρά το μετανιώνω, και απ' τα μεγάλα λάθη μου τον γεύομαι τον πόνο. Βλέπω τον χρόνο να περνά τις εποχές να αλλάζουν, στέκομαι κει σαν τις γριές που βαριαναστενάζουν | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #34034 από ilove στις 24 Αυγούστου 2005, 2:12μμ
Προσπαθώ την αγάπη μου να μοιράσω στούς ανθρώπους.νιώθω όμορφα όταν προσφέρω.Ομως όλες μου οι προσπάθειες είναι άκαρπες. Βλέπω τα άδεια βλέμματα των ανθρώπων,τους βλέπω να προχωρούν στο δρόμο της ζωης φοβούμενοι να εκφράσουν αυτό που επιθυμούν. Δεν έμαθαν να είναι τίμιοι με τον εαυτό τους. Βυθισμένοι στον κόσμο τους, οχυρωμένοι στα τείχη της προσωπικοτητάς τους παίζουν τα καθημερινά παιχνίδια τους. Παιχνίδια ανωριμότητος και βλακείας, κομπορρημονούντες για την άγνοια τους, και εκφραζοντάς την μέσα απο μύριες ανούσιες αναλύσεις για θέματα που δεν γνωρίζουν και δεν ορίζουν. Ξυπνήστε που να πάρει. Πάψτε να φυτοζωείτε στον μικροκοσμό σας μέσα. Το ζωτικό σας ψεύδος κρύβει την αλήθεια ακόμα και απο εσάς. Κοιτάξτε τους ανθρώπους στα μάτια και τότε θα δείτε πως δεν διαφέρεται απο αυτούς. Δεχτείτε την αγάπη τους. Εχουν μεγάλη ανάγκη να σας την προσφέρουν. Τόσο μεγάλη που δεν σας ζητούν αντάλλαγμα. Και εσείς την έχετε ανάγκη. Ετσι απλά. Νομίζω πως είναι μαρτύριο μεγάλο να επιθυμείς να προσφέρεις ενα χαμόγελο και μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη,και όμως οι άνθρωποι να φοβούνται να τα δεχτούν. na eiste kala | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #34035 από Webmaster στις 24 Αυγούστου 2005, 2:16μμ
 |
Η δυσκοιλιότητα (ποίημα) Όχου κακό που έπαθα και σφίγκομαι κι ιδρώνω, τα βάρδουλά μου σκίζονται απ' το μεγάλο πόνο. *δικό μου ----------------- The only unbearable thing is that nothing is unbearable. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #34036 από mavako στις 24 Αυγούστου 2005, 2:41μμ
Ο ΠΟΘΟΣ -Επιθυμώ πολύ ποθώ, ν' ανέβω ης το κορμί σου. Να οφυδοσαλιγκοχοχλιδοσυρθώ, μα με την θέλησή σου. * του αλλουνου | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #34367 από SARA στις 14 Οκτωβρίου 2005, 4:49μμ
Το μεγαλυτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον που αγαπάμε,είναι να τον κάνουμε να καταλάβει.ότι τον αποδεχόμαστε ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ! | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #35321 από maryn στις 14 Ιουλίου 2006, 10:20πμ
 |
Στο ταξίδι που έκανε η καρδιά μου... σε συνάντησε... Σταμάτησε σε σένα και εμεινε μαζί σου... Και αν ακόμα εσυ θελήσεις να φύγεις κάποια στιγμή... Και αν ακόμα λες πως με θελεις και θες να μεινεις και μαζί μου... εγώ σιγουρα θα ειμαι εκει για σένα.. ξέρεις γιατι...? γιατι εγώ σαγάπησα απο την πρώτη στιγμή... δεν εφυγα ποτε απο σενα ασχετα αν εσυ πιστεψες κάποια στιγμή το αντίθετο ή και ακόμα το πιστευεις.. αυτο που ένιωσα και αυτο που νιώθω, ειναι τοσο μεγάλο που ξεπερνά ακόμα και τις δικές μου δυνάμεις.. και οταν αγαπά κανεις τοσο πολυ.. τοσο δυνατα.. τοσο αληθινά.. δεν σκέφτεται ποτε πως μπορει στην ζωή του να μπει κάτι άλλο.. δεν το επιδιώκει, έτσι απλά για να έχει μια παρέα για την βραδινή του μπύρα ή τον πρωινό του καφέ. Για μια εκδρομή.. Το κάτι άλλο το βρίσκεις σε φίλους. Οχι σε σχεση.. Τη σχεση την εχεις. Και ξερεις ποσο πολυ δυνατο ειναι αυτο που νιώθει ο άλλος για σένα.. Εσυ ομως άραγε ένιωσες ποτε ετσι για κεινον...? Η μήπως η αγάπη σου δεν ήταν τοσο βαθειά...? Μα κι αν έμενα μονη... Εντελώς μονη... Ακόμη και χωρίς φίλους... απο την στιγμή που έχω εσένα στη ζωή μου έστω και αν δεν ζούμε μαζί... νιώθω καλυμένη συναισθηματικά και σωματικά.. αν και ξέρεις κάτι...? κάποτε.... ήμουν καλύτερα... γιατι πίστευα πως μαγαπάς... τώρα πιστευω πως απλά με θέλεις και με νοιάζεσαι... πριν καποια χρονια μου ελεγες "σαγαπώ". Ομως δεν το έχεις πει εδώ και 3μιση χρόνια.. Θα μου πεις αυτο εχει σημασια...? Ναι .... έχει και αυτο... Γιατι οταν αισθάνεσαι δυνατη αγάπη για κάποιον, σε πνίγει να το πεις.. θες να το βγάλεις απο μέσα σου.. Κι αν νομίζεις πως δεν ειναι ετσι.. απλά νομίζεις... Εγώ θα ειμαι πάντα κοντά σου. Οχι γιατι το θες εσυ. Αλλά γιατι το νιώθω εγω.. Ακόμα κι αν σκέπτεσαι έτσι τον τελευταιο καιρό.. Αν ειχες τη δυναμη θα έλεγες πολλά.. Ποια ειναι αυτά θα αναρωτιέσαι... Αυτά που θα ειχαν αλλάξει τη ζωή και των δυο μας προς μια ανθρωπινη ζωή γεμάτη αγάπη... Αλλά ποτέ δεν θέλησες.. Γιατι δεν αισθάνεσαι έτσι... ειτε γιατι φοβάσαι... ειτε γιατι νομίζεις πως δεν ειναι σωστό... Και τι κατάλαβες μια ζωη που εκανες το σωστο σε κεινους που δεν το άξιζαν...? Τιποτα... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #35518 από deathsinger... στις 26 Ιουλίου 2006, 2:33μμ
Καλως ήρθες παράξενε στον τόπο σου...αραξε δίπλα να σου βάλω ενα κρασί να πιεις...συνγχωρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου..μα με πέτυχες..σε μια δύσκολη στιγμή.. -Γεια σου και σένα ελειπά χρόνια ημουνά κάπου μακριά...με φεραν πισω σκληρές φωνές...και κατι λογια που μου είπαν πως εδώ κοντά...εχω γεννηθεί και χω πεθάνει 2,000 φορες....-ΩΩΩ νατα μας καλά ειπα οταν σε είδα...που σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς απο άλλον τόπο εχείς απάνω σου σφραγίδα...κεινά τα αγκάθια στο κεφάλι και το στέμμα που φοράς...- Καποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα...και με χλεύαζαν μεγάλο βασιλιά....απο τότε τρέχει πάντα φρεσκο αίμα...όταν α΄νέβαινα του πόνου τα σκαλιά..... | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #35519 από deathsinger... στις 26 Ιουλίου 2006, 2:40μμ
Kurt Donald Cobain was the leader of Nirvana, the multi-platinum grunge band that redefined the sound of the nineties. Cobain was born on the 20th of February 1967 in Hoquaim, a small town 140 kilometres south-west of Seattle. His mother was a cocktail waitress and his father was an auto mechanic. Cobain soon moved to nearby Aberdeen, a depressed and dying logging town. Cobain's body was found when an electrician visiting the house to install a security system went round the back of the house when no one answered the front door and peered through windows. He thought he saw a mannequin sprawled on the floor until he noticed a splotch of blood by Cobain's ear. When police broke down the door they found Cobain dead on the floor, a shotgun still pointed at his chin and on a nearby counter a suicide note written in red ink addressed to Love and the couples then 19 month old daughter Frances Bean. The suicide note ended with the words "I love you, I love you." Two days after Kurt Cobain's body was found about 5,000 people gathered in Seattle for a candlelight vigil. the distraught crowd filled the air with profane chants, burnt their flannel shirts and fought with police. They also listened to a tape made by Cobain's wife in which she read from his suicide note. Several distressed teenagers in the U.S. and Australia killed themselves. The mainstream media was lambasted for it's lack of respect and understanding of youth culture. We'll Always Remember, you remain alive in our souls.. | |
| προφίλάλλα... |
