Ενα καινουργιο εγω

εμενα tο λάθος mου είναι ότι ξέρω πως ότι και αν γίνει θα τον δεκτό και πάλι πίσω..και δυστυχώς το ξέρει k αυτός,,το έμαθε μέσα σε αυτά τα 2 χρονια και τo έχει εφαρμόσει πάμπολλες φορες..mona3ia_m_ola δυστυχώς περνώ και εγώ τα ίδια μονο που τώρα πια ακόμα και όταν έρχεται κοντά μου με πονάει γιατί ξέρω πως η ευτυχία που m δίνη θα είναι πρόσκαιρη,,σε λίγο θα φυγή και εγώ για ακόμα μια φορα 8 μείνω να μετράω τις στιγμές που με άφησε να ζήσω κοντά του και τις αναμνήσεις μου,,τίποτα παραπάνω,,νιώθω να μου κάνει τόσο κακό..μου λίπη όταν δεν είναι εδώ αλλα είμαι καλά,μετά εμφανίζεται και εγώ δεν θέλω να τον αφήσω από κοντά μου,τον σφίγγω στην αγκαλιά μου για μια στιγμή παραπάνω..μια στιγμή που δεν μπορεί να μου δόση γιατί όπως πάντα πρέπει να φυγή,,έχει κάτι πιο σημαντικό να κάνει,,μέχρι την επομενη φορα που θα θέληση να είναι κοντά m,,παρόλα αυτά δεν epa4a ποτε να ελπίζω πως η τόση αγάπη και επιμονη μου θα τον κράτηση κοντά μου,,αν και με έχει πληγώσει πολλές φορες λέγοντας μου ps δεν θα νιώσει ποτε κάτι για μένα,.,.η λέγοντας μου πως κάτι νιώθει και μετά περνώντας το πίσω.,cultman τα αισθήματα δεν κρίνονται από την ηλικία,.,όλη μπορούμε να νιώσουμε δυστυχισμένοι ανάλογα με τα βιώματα που έχουμε σε κάθε ηλικία όπως και με την ευτυχία..απλά μεγαλώνοντας μπορούμε να καταλάβουμε αν όντως ήμασταν ευτυχισμένη η δυστυχισμένοι εκείνη τι φάση τις ζωής μας η αν υπερβάλαμε,,μπορούμε να δούμε ποσο μικρά ήταν αυτά που νιώθαμε τότε πχ η τεραστια δυστυχία που νιώθαμε επειδή βάλαμε 2kg βγάλαμε ένα σπυράκη,δεν ms ήθελε ο συμμαθητής ms κτλ κτλ..παρόλα αυτά λόγο του μικρού ts ηλικίας μας ήταν λογικό να νιώθουμε έτσι εκείνη τι στιγμή

Κοίτα... πριν δύο χρόνια είχαμε σχέση και ήμασταν μια χαρά. Πολύ ευτυχισμένοι... εγώ τουλάχιστον ήμουν σίγουρα. Κι εκείνος έτσι έλεγε. Ώσπου μία μέρα καθόλου διαφορετική από τις άλλες και ειλικρινά χωρίς να καταλάβω το γιατί μου είπε πως δε νιώθει καλά μαζί μου και πως θέλει να χωρίσουμε. Ε, απο ΄κει κι ύστερα, ανάλογα με τη διαθεσή του, ερχεται και φεύγει. Τη μία δε ζει χωρίς εμένα, την άλλη απενεργοποιεί το κινητό του και εξαφανίζεται. Είμαι χαζή που το δέχομαι? Τι να σου πω... αυτό που ξέρω είναι ότι δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην τον αγαπάει. Έχει γενέθλια σήμερα....

συμφωνω με το πανω

Μη μου λες πράγματα που ήδη ξέρω... Αν μπορούσα να τον βγάλω απ'τη ζωή μου, θα το είχα κάνει προπολλού. Δε γίνεται όμως. Τον αγαπάω από παιδάκι. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω ότι θα ωριμάσει και θα σοβαρευτεί. Αν σκεφτείς την ηλικία του, ΜΑΛΛΟΝ υπάρχουν κάποιες ελπίδες...

Χωρίσαμε. Πάλι.
Πο πο... δύσκολο, πολύ δύσκολο... πονάει. Μέχρι να τον συνηθίσω ξανά έχει ήδη φύγει. Κι αυτή τη φορά ξέρετε πώς μου το είπε? Με μήνυμα...
Φοβάται τη δέσμευση λέει, πνίγεται, συγγνώμη, ό,τι κι αν σου πω θα με μισήσεις.... Να τον μισήσω? ΠΩΣ???? Αλλά αυτή τη φορά, ξεπέρασε κάθε όριο.

monaxia mu ola προτεινω να τον αφησεις πριν τον μισησεις.. να εισαι σιγουρη πως αν συνεχισεις ετσι καποια στιγμη θα καταλαβεις ποσο κακο σου κανει και θα τον μισησεις με ολη σου την καρδια και ειναι κριμα. κριμα με την εννοια οτι ειναι ενα ατομο που περασε απο τη ζωη σου,κρατα τα καλα που ζησατε και τις ωραιες αναμνησεις και προχωρα... ξερω οτι θα ειναι δυσκολο στην αρχη,αλλα....ουδης αναντικαταστατος!