Πάτος.
Μήνυμα #43219 από provoskida στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 5:41μμ
 μηνύματα: 84  0 |
Νιώθω πως έχω πιάσει πάτο. Το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει είναι η δουλειά μου. Αλλά τι να την κάνω την δουλειά όταν δεν ξέρω για ποιόν, γιατί δουλεύω. Τα λευτά δεν με συγκινούν πια. Τα χόρτασα. Τα εβγαλα και τα ξόδεψα για ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Και σίγουρα με τέτοια ψυχολογία κάθε άλλο παρα παραγωγικός είμαι. Και τις γυναίκες τις χόρτασα κι ας μην πήγα με πολλές στη ζωή μου. Αυτές οι 5-10 ήταν αρκετές για να με αποθαρρύνουν να ασχολούμαι πια μαζί τους. Εχθές, ντρέπομαι που το λέω αλλά πλήρωσα για να παω με μια από αυτές. Και σιχάθηκα πραγματικά τον εαυτό μου. Κι εκείνη. Η οικογένεια μου αισθάνομαι πως είναι περισσότερο δυνάστης μου. Λυπάμαι που το λέω αλλά ποτέ δεν ένιωσα αληθινή αγάπη μέσα σ΄αυτήν. Ίσως η μάνα μου μόνο να κατάφερε να με κάνει να νιώσω άνθρωπος με την αγάπη που μου προσέφερε. Αλλά κι αυτή με τα πολλά προβλήματα που είχε μια ζωή, κάπου την είδα να χάνεται... Σκεύτομαι γιατί είμαι ακόμα εδώ και δεν βρίσκω απάντηση. Σκεύτομαι να φύγω να πάω σε μια ερημιά και να γίνω ένα με την θάλασσα και το βουνό. Να ξεφύγω από όλα όσα με πονάνε καθημερινά, να κάνω και την χάρη στους άλλους, αφού νομίζω πως η παρουσία μου είναι πια ανεπιθύμητη. Κι επειδή σε κανέναν δεν μπορώ να μιλήσω, επειδή πιστεύω πως κανείς δεν θα με καταλάβει, είπα να πω το τελευταίο αντίο εδώ μέσα. Αντίο λοιπόν. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43221 από Antre στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 6:39μμ
Provoskida ξέρω πολύ καλά τι λες... ματαιότης ματαιοτήτων τα παντα ματαιοτης Πιστεύω ότι αυτό που χεις χάσει είναι μια επανατροφοδότηση... ένας στόχος στη ζωή σου. Εγώ σε καλώ να μάθεις τον χορό απόδραση από τη καθημερινότητα, το tango argentino ... πίστεψε με όλα ξαφνικά αποκτούν νόημα. Άλλη πρόταση που έχω είναι να παλέψεις κάτι που συχένεσαι.. πχ σου την σπάει που καίγονται τα δάση και μολύνουν το περιβάλλον; Πάλεψε ενεργά μάλιστα αν θέλεις με την greenpeace... σου την σπάει η παιδεραστία; Γίνε μέλος κάποιας κοινότητας προστασίας των ανηλίκων... Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν... τα όνειρα υπάρχουν όμως για μια ζωή | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43222 από ksanthoulla στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 7:16μμ
 μηνύματα: 748 0 |
provoskida poso xronwn eisai anepitrepete? pntws einai etsi 8emata p me kanoun na lew oti den exei simasia avto p pernw..oti einai vlakeies ola osa niw8w an nomizeis oti exeis pia ektelesi t ergo sou,to opoio einai grameno na ekteloun oi an8rwpoi apotin mera p genniounte..(epd o skopos tis zwis maseinai na petixoume se kapoia pramata)tote apolavse tin ypoloipi zwi sou... den mporeis omwsn les ena aplo antio-...afineis filous kai tin mana sou pisw sou... mporei na se xreiazete an anarwtiese g poion vgazeis ekeinata lefta tote arxise na gyreveis tin le3i oikogeneia...avto einai t pio simantiko...o pateras m apo osa m leei pote den i8ele oikogeneiaa..evgaze lefta g party tou,eixe kamia 10 na tn kinigane...kai eftase mia stigmi p i8ele n proxwrisei tergo p arxise o 8eos...na genniounte kaina dimiourgounte an8rwpoi...pantws twraa...18 xronia meta..ekeinos 43 mia 3 kores 17-15-kai 8 niw8ei epitelous an8rwpos..kai pisteye me ..mas agapaei oso tipote allo..kai pote den pe8ima tin anemeli zwi tou.. filakia.......antre..kai pali sofoteros oso pote.. |
| προφίλάλλα... |
4
Μήνυμα #43223 από Raspoutin στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 9:03μμ
 μηνύματα: 64 0 |
Αποδεκτή απάντησηΟχι ρε προβοσκίδα, οχι δεν είναι έτσι. Πάρε βαθειά εισπνοή, πέρνα απέναντι, και δες την ζωή απο άλλη οπτική γωνιά. Η δουλειά είναι και βιοπορισμός, και στοίχημα με τον εαυτό σου, και δημιουργικότητα, και συνήθεια, και μέρος της ζωής. Αν σε αυτό τον τομέα νοιώθεις πως τα έκανες όλα και έκλεισες τον κύκλο σου, μην απογοητεύεσαι και σε παίρνει απο κάτω, είναι αχαριστία, σκέψου πόσοι φαμπρικο-συντήρητοι δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια.Άλλα περίμενες απο τις γυναίκες, άλλα βρήκες. Δεν είσαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Ίσως και κείνες το ίδιο να έπαθαν και απο μας. "Ίσως δεν ήμουνα και γω ό,τι ονειρεύτηκες, έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες...", το θυμάσαι? Ψηλά λοιπόν το κεφάλι, η ελπίδα τελευταία, και πάμε γι άλλα. Με οδηγό την εμπειρία αλλά χωρίς προκατάληψη, δεν μπορεί,κάπου θα υπάρχει μια σωστή και δεν μας χρωστάει τίποτα, καλύτερα να αθωωθούν χίλιοι ένοχοι, παρά να καταδικαστεί ένας αθώος. Η αγάπη της μάνας είναι μια μεγάλη και πονεμένη ιστορία, "εχτός απο την μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται, σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού". Σ' αρέσει ο Καββαδίας? Είναι γεγονός πως στις σύγχρονες οικογένειες ο καθένας έχει τον δικό του αποξενωμένο ρόλο, μα στα δύσκολα οι οικογένειες ενώνονται. Αν νομίζεις πως τότε είναι αργά, σκέψου πως άλλοι δεν έχουν την πολυτέλεια της οικογένειας. Κι αν δεν βρίσκεις λόγο ύπαρξης, τελικά σκέψου κάποιες χιλιάδες συνανθρώπων με ανίατες αρρώστιες, που έβρισκαν λόγο ύπαρξης όμως τους τον στερεί σταδιακά η τύχη (ή, όπως θέλεις πές την). Βάλε λοιπόν στην άκρη την απογοήτευση, και πάλεψε για την πάρτη σου, και για ό,τι σε κάνει καλύτερα. Και μπορείς, και θέλεις...  |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43228 από senza paura στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 9:25μμ
Ρε Provoskida... Δεν σε έχω για τέτοιο άνθρωπο... Κάθησα και διάβασα όλα τα posts σου και είδα έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο... Εσύ αντιμετωπίζεις με χιούμορ τις δύσκολες στιγμές (το λέω αυτό με βάση αυτά που γράφεις)... Γιατί σε "παίρνει από κάτω;" Περνάς μια φάση, θα περάσει όμως... Όπως σωστότατα είπε ο Antre, πρέπει να κάνεις κάτι που να νιώθεις ότι σε "γεμίζει"... Κάτι που πραγματικά αγαπάς... Κάνε ένα ταξίδι, ξεκίνα ένα καινούργιο hobby ή όπως θα έκανα στην θέση σου, γίνε εθελοντής σε κάποια φιλανθρωπική οργάνωση όπως οι "Γιατροί Χωρίς Σύνορα"... Θα ολοκληρωθείς ως άνθρωπος... Είναι υπέροχο συναίσθημα να νιώθεις ότι κάποιος βασίζεται σε 'σενα για να ζήσει... Πάντως επέτρεψέ μου να κάνω μια εκτίμηση... Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν είχες ποτέ μια σοβαρή σχέση με γυναίκα... Με κάποια που να λες ότι "είναι η γυναίκα της ζωής μου, με καταλαβαίνει, μαζί της νιώθω δυνατός"... Αυτό δίνει νόημα στην ζωή μας... Όμως μην βλέπεις τόσο μαύρα τα πράγματα... Η ζωή είναι υπέροχη, αλλά εμείς σκεφτόμαστε πράγματα που έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα... Και καταφέρνουμε να γινόμαστε εσωστρεφής... Μην το κάνεις αυτό... Ζήσε την κάθε στιγμή, γιατί πολλές φορές τα ασήμαντα πράγματα είναι τα πιο σημαντικά... | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43231 από ksanthoulla στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, 10:06μμ
|
μηνύματα: 748 0 |
avto me emathe o senza!!ZISE TIN STIGMI!!g avto ekana toses malakies:psry...vgika extos 8ematos.provoskidaa akousemas... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43240 από killer4u στις 25 Σεπτεμβρίου 2007, 2:47μμ
 |
Nai re c akous tous kseroun ti lene.............Emena hdh m exoun voh8hsei arketa...................... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43246 από !me! στις 25 Σεπτεμβρίου 2007, 6:45μμ
 |
Δεν ξέρω τι έχεις κάνει, αν την έχεις κάνει και για που. Δεν ξέρω καν αν μπαίνεις ακόμα εδώ. Όλοι πιάνουμε πάτο και όχι μόνο μια φορά. Ξερω τι λέω, κάπου εκεί βρίσκομαι κι εγώ τωρα.... Δεν θα σου πω αυτό που μου λένε εμένα, ότι απο εδώ μόνο προς τα πάνω μπορείς να πας... Είναι πολύ χαμηλά γι αν δεις το φως απο εδώ κάτω αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Εχω ξαναβρεθεί και αλλες φορες εδω κάτω. Αυτλη τη φορά επείδη δεν υπάρχει πια καμμίαισσοροπία στην ζωή μου. Ξύπνησα και καταλαβα ότι ζώ την ζωή που θα ήθελαν να οζυν οι άλλοι. Χαμένη πια, χωρίς σκοπό, χωρίς λόγο για να σηκωθώ αυριό τ οπρωί από το κρεβάτι. Δεν θέλω τπτ, τπτ δεν μου κάνει αίσθηση, ούτε η δουλειά, ούτε οι άντρες ή έστω ενας απο αυτούς ούτε οι άνθρωποι που θα μείνουν πίσω αν κάνω την σκέψη πράξη και απλά εξαφανιστώ... την κάνω για αλλού, που κανείς δεν θα ξέρει που και κανεις εκει δεν θα ξέρει εμένα και το τι κουβαλάω. Αλλά όπως είπα εχω ξαναβρεθει εδω κατω... και με οδηγησαν πιο ασχημες καταστασεις εδω τοτε. Καταστασεις που πολλοι δεν θα ζησουν ουτε το ελαχιστο απο αυτες. Καταστασεις που σε σπανε, σε ρουφανε καισε αφηνουν να κοιτεσαι αδειος, αλλα ξερεις τι... ήρθε ένα πρωι που ξύπνησα μετα απο πολλα αδεια πρωινα και σταθηκα στα ποδια μου, πηρα μια βαθια ανασα και ειπα αντεχω ακομα... και θα ερθει και για σενα αυτο το πρωι... Μη παραιτείσαι λοιπόν... Δείξτους από τι είσαι φτιαγμένος... δείξε στην ψυχή σου ότι είναι φτιαγμένη απο ατσάλι... Never give up |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43278 από provoskida στις 26 Σεπτεμβρίου 2007, 2:56μμ
|
μηνύματα: 84 0 |
Είμαι ακόμα εδώ. Κρατάω ένα εισητήριο στα χέρια μου που δεν το χρησιμοποίησα, το τραίνο έφυγε τελευταία στιγμή χωρίς εμένα κι εγώ έμεινα πίσω να θέλω να κλάψω και να μην μπορώ. Είμαι εδώ για έναν και μόνο λόγο. Γιατί δεν έχω δώσει ακόμα την τελευταία μου μάχη. Θα φύγω μόνο αν με νικήσουν, δεν θα υποχωρήσω. Θα σφίξω για άλλη μια φορά τα δόντια μου και θα ξυπνήσω το θηρίο μέσα μου. Είμαι ακόμα δέσμιος εδώ αλλά η φυλακισμένη μου ψυχή δεν θα υσηχάσει ποτέ. Τώρα έχω μόνο θυμό. Δεν θα ξανα αφήσω κανέναν να με προσβάλλει, κανέναν να με πονέσει. Την επόμενη φορά θα βάλω κάτω το κεφάλι μου και θα τους δείξω τα δόντια μου. Κι αν είναι να φύγω θα πάρω μαζί μου κι ένα κομμάτι τους. Ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Ήταν δύο από εσάς που πραγματικά αγγίξατε κάτι μέσα μου. Ξέρετε εσείς ποιοί είστε, σας ευχαριστώ. Δεν είστε εσείς που με κρατήσατε εδώ αλλά δεν έχει σημασία. Σας ευχαριστώ όλους. Φτάνει που αφιερώσατε λίγο από τον χρόνο σας και νοιαστήκατε. Ίσως να με περιμένουν χειρότερες μέρες, ίσως καλύτερες. Έτσι συνέβαινε κι έτσι θα συμβαίνει πάντα. Το αντίο το παίρνω πίσω. Και στη θέση του αφήνω ένα γρύλισμα θυμού κι ένα πονηρό χαμόγελο. Θα τα λέμε! |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #43280 από senza paura στις 26 Σεπτεμβρίου 2007, 3:43μμ
Έτσι μπράβο... Ο παλιός καλός provoskida... Χαίρομαι ειλικρινά που θυμήθηκες ότι αποφεύγοντας τα προβλήματα τα κάνουμε μεγαλύτερα... Στην τελική, σημασία δεν έχει που θα καταλήξεις στο ταξίδι της ζωής, αλλά σημασία έχει να κάνεις την διαδρομή όσο το δυνατόν ομορφότερη... Δεν έχει σημασία αν έπεσες, αλλά αν θα ξανασηκωθείς με "στυλ"... Και μάλλον αυτό το τελευταίο το πέτυχες με το "Θα τα λέμε"!!! | |
| προφίλάλλα... |