Δε με εμπιστεύονται οι γονείς μου

Λοιοπον ''παρακολούθησα'' ολη τη σηζητηση κι εχω να πω τα εξης¨
Κα'τ αρχην Αντρε δεν πιστευω οτι εγινε ετσι.Ο αδερφος μου ηταν ''σχεδον παντα μαζι μου'' η ετσι θημαμε.Ειναι μικρη η διαφορα, και ετσι δεν θημαμε ποτε τον εαυτο μου μοναχοπαιδι.Παντα αυτος διπλα.Τωρα πιστευω οτι η διαφορα παιζει τρομερο ρολο.Πχ εχω μια 3χρονη αδερφη.Ε αυτη αμα μεγαλωσει δεν πιστευω να εχουμε προβληματα.
Τωρα για τους φιλους...ειναι δυσκολο να τους ξεχωρισεις...
πχ εχω κατι φιλους τρομερους, πχ οτι κατι χρειαζομε
και το εχουν θα μου το δωσουν(πχ καρτες,ενταξυ οχι και μεγαλα
πραγματα).Εχω κι εναν φιλο, καλο παιδι, αλλα κοιταει και λιγο το συμφερον του.Κι εδω αρχειζω και αμφιβαλω..ειναι σε τι θα πεσεις.Παντος ππιστευω πως οι καλυτεροι φιλοι ειναι οι σχολικοι(του δημοτικου).Αυτοι μενουν,γιατι δεν υπυρχαν τοτε ουτε συμφεροντα, ουτε ελξη σαν φυλλο υοτε τιποτα.Και οταν μεγαλωσεις θα δεις οτι δεν θα θυμασε τπτ κακο.(πρωσοπικα ελειπα απο αυτην την περιοχη για 2 χρονια, κι οταν γιρισα δεν θυμομουν τπτ κακο.Μονο καλες αναμνησεις)

Να απαντήσουμε πρώτα σε αυτόν που άνοιξε το θέμα. Πιστεύω ότι οι γονείς σου ανησυχούν για εσένα. Δε ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά σε όποια ηλικία και να είσαι πάντα θα ανησυχούν για σένα...αν σε κάνουν τίποτα έξω, να μη πάθεις τίποτα και τέτοια...

Τώρα για αυτό με τα αδέρφια. Εγώ έχω μεγαλύτερη αδερφή που με περνάει πέντε χρόνια και είμαστε κολλητές. Όλοι λένε ότι είμαστε αχώριστες....Μπορεί να μαλώσουμε καμιά φορά αλλά μέσα σε δέκα, δεκαπέντε λεπτά...η περισσότερη ώρα μετά από καυγά που περάσαμε χόρια ήταν τρεις ώρες...δε κρίβω τίποτα από αυτήν...τώρα σίγουρα υπάρχουν τα μικρά αδερφάκια που κάνουν τα έξυπνα..και όταν βλέπουν κάτι που το μεγάλο δε θέλει να το μάθουν οι γονείς το λένε...εγώ αυτό το είχα ξεκώψει από τα έξι μου..δεν έλεγα και τίποτα φοβερό, απλά αν έτρωγε τίποτε κρυφά ή έπαιρνε κανένα παιχνίδι...

Η φιλία είναι διαφορετική από την αδερφική φιλία σίγουρα. Έχεις διαφορετική σχέση με τα αδέρφια και άλλο με τους φίλους....Αλλά πάντα κάτι θα υπάρχει κάτι που δε θα μπορείς να τα πεις στο φίλο σου αλλά να τα συζητήσεις μόνο με τον αδεφό σου ή την αδερφή σου ανάλογα...Θα έλεγε ποτέ κανείς τα προβλήματα της οικογένειας, τα οικονομικά, σχέσεις των γονιών...δε ξέρω...και άλλα υπάρχουν...δε νομίζω να υπήρχε κάποιος που να τον είχε βαρέσει ο πατέρας του, έστω ένα χαστούκι....(λέω τώρα)θα καθόταν να το συζητήσει με φίλο...που θα ξέσπαγε; Στα αδέρφια....γιατί αυτά θα ξέραν καλύτερα τον πατέρα, το πώς νιώθεις και γιατί είσαι έτσι....Πάντα χρειάζεσαι ένα φίλο αλλά και τα αδέρφια δεν είναι ρε παιδιά κάτι κακό...δεν είναι ωραίο να είσαι μοναχοπαίδι.....πρέπει να έχεις κα΄ποιον...

Το να μην έχεις κάποιον δίπλα σου είναι φρικτό, και πιστέψτε το έχω νιώσει...και δε μιλάω τώρα για αδέρφια..όλοι έχουν παράπονα από τους γονείς...αλλά και αυτοί άνθρωποι είναι. Ανυσηχούν....και αυτό για τον αν θα βγω έξω δεν είναι τίποτα ρε παιδιά (για όσους έχουν πρόβλημα με αυτό). Απλά ανησυχούν...εντάξει..κάποιοι και υπερβολικά....αλλά οι γονείς είναι πολίτιμοι...πώς θα ζούσατε χωρίς τους γονείς σας να σας θρέφουν; Ε; Απλά σας λέω ότι κανείς σας δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς τα αδέρφια και τους γονείς. Γιατί αυτοί πάντα θα σας βοηθάνε....

Συγγνώμη για όλο αυτό τα κατεβατό αλλά με βγήκαν πολλά τα λόγια...Τέλος πάντων...αυτό ήταν!!!

gi'autous pou exoun goneis oi opoioi einai uperprostateutikoi, autarxikoi kai theloun na tous elegxoun. h monh lush na apalagoun apo ola auta einai otan apoktisoun oikonomikh ane3artisia. tote tha exoun megaluterh eukairia kinisewn giati den tha exoun anagh tous goneis tous kai den tha kanoun pisw brosta stous "ekviasmous" (tha sou kopsw ta lefta, tha se diw3w apo to spiti, tha se paratisw ktl)