Η ’ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ’ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ

Προσωπικά, θεωρώ τον Κανάκη αντιπαθητικό και εγωπαθή. Πάσχει από το σύνδρομο 'εγώ ειμί σοφός και μετά από μένα το χάος'. Κι όσο για τον Σερβετά, καραγκιοζίζει υπερβολικά. Κατά τη γνώμη μου νιώθει ότι υποσκιάζεται από τον Κανάκη και αναζητά απεγνωσμένα τρόπους για να ξεχωρίσει.
Το συγκεκριμένο θέμα όμως, δεν το δημοσιοποιώ για να αναφερθώ στις απόψεις μου για τον χαρακτήρα τους και την ιδιοσυγκρασία τους, που εν τέλει, μικρή σημασία έχει, αλλά για να εκφράσω τις ανησυχίες μου σχετικά αφενός με τον τρόπου που παρουσιάζουν την εκπομπή τους και αφετέρου με την επιρροή που ασκούν στη νεολαία.
Κατ' αρχάς, οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι μια ευχάριστη παρέα που κάνει την πλάκα της και σχολιάζει την επικαιρότητα στιγματίζοντας καμιά φορά και τα κακώς κείμενα. Οι ενστάσεις μου ξεκινούν στο σημείο που γίνονται λαϊκιστές. Τόσο λαϊκιστές ώστε περισσότερο αποπροσανατολίζουν, παρά καταγγέλουν. Κατηγορούν τους πολιτικούς, κατηγορούν τις συνθήκες ζωής των σύγχρονων κοινωνιών, κατηγορούν το κυρίαρχο υλιστικό πνεύμα, κατηγορούν τους θρησκευτικούς ταγούς, κατηγορούν κατηγορούν κατηγορούν, όλους και ποτέ το λαό. Το λαό που αποτελεί ανά πάσα στιγμή θύμα της εκάστοτε προπαγάνδας (και φυσικά και της δικής τους) εξαιτίας της ελλιπής του παιδείας και κυρίως της ανάγκης του να είναι ένα με τη μάζα. Επιδιώκουν τόσο πολύ την διαφορετικότητα που έπεισαν μια μεγάλη πληθυσμιακή μερίδα ότι την έχουν επιτύχει, με πιασάρικα σλόγκαν του τύπου 'υπάρχει κι αυτή η τηλεόραση'. Και αναρωτιέμαι, στο αδηφάγο κύκλωμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπου στο βωμό της τηλεθέασης/ ακροαματικότητας κλπ, θυσιάζονται οι αξίες και εκφυλίζονται οι άνθρωποι, γίνεται πραγματικά μία εκπομπή με τόσο συγκεκριμένο target group να μην αποσκοπεί στην επιτυχία της αλλά στο να κάνει τη διαφορά??? Είναι μόδα. Και μαζί τους το ροκ έγινε κι αυτό μόδα. Και η αριστερή ιδεολογία έγινε κι αυτή μόδα. Κι αυτό το τραγικό prokat πακετάκι, σε καμιά περίπτωση δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Ακριβώς επειδή είναι προκατασκευασμένο. Πλασάρεται και προωθείται έτσι, ώστε δεν αφήνει περιθώρια στους νέους να το επεξεργαστούν, να ελέγξουν αν όντως τους ταιριάζει και κυρίως αν τους ενδιαφέρει να τους ταιριάζει. Απλώς το ενστερνίζονται αβασάνιστα, και το υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια, ώσπου να βρεθεί κάποιος άλλος, πιο δελεαστικός από τους ράδιο αρβύλα, και να τους πείσει για κάτι καινούριο...
Αυτοί οι άνθρωποι, αποφάσισαν ότι το σωστό είναι το δικό τους σωστό και το δίκαιο το δικό τους δίκαιο, και αυτό προέβαλλαν και πούλησαν. Για κάποιο λόγο όμως, έχω την αίσθηση ότι οποιοσδήποτε πείθει τόσο υποβλητικά τον άλλο για τις θέσεις του, εξαναγκάζοντάς τον ουσιαστικά έμμεσα να τις υιοθετήσει, αυτόματα υπονοεί ότι τον θεωρεί χαζό, και άρα αυτός ως σοφότερος, οφείλει να του μεταδώσει το φως του...



Αφήστε με να φωτίζομαι με το δικό μου φως, κι ας είναι και λυχνία...