Διαλύεται η ζωή μου
Σελ. 1
Μήνυμα #39050 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 1:07μμ
 |
Δεν με έφτανε το γεγονός ότι χώρησα και ότι πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου, φίλοι μου χωρίζουν και οι γονείς μου...Διαλύεται το σπίτι μου..η φωλιά μου, η οικογεννειά μου.. Ακατανόμαστε, !me!, τα φώτα σου, έχει στερέψει το μυαλό μου δεν σκέφτεται..τι θα κάνω ; |
| προφίλάλλα... |
6
Μήνυμα #39052 από !me! στις 11 Απριλίου 2007, 2:07μμ
 |
Αποδεκτή απάντησηPatritsia σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Οι γονείς σου είναι και οι 2 ενήλικοι και γνωρίζουν και οι 2 τι είναι καλύτερο γιαυτούς. Όσο και αν σε πονάει το διαζύγιο δεν αλλάζει το ότι και οι 2 είναι οι γονείς σου και σε αγαπάνε, απλά η κοινή τους ζωή έκλεισε τον κύκλο της. Θα υπάρξουν αλλαγές που επηρεάζουν και σένα αλλά μακροπρόθεσμα θα δεις και εσύ τις θετικές αλλαγές στις ζωές τους και θα μπορείς να χαίρεσαι για τον καθένα ξεχωριστά. Στην αρχή θα είναι ζόρι. Μην πάρεις κανένα μέρος ακόμα και αν φταιει ενας από τους 2. Δεν ξέρω τι έχει γίνει και δεν θα σε ρωτήσω αλλά ακόμα και αν φταίει 1 από τους 2 το ότι δεν ήταν καλός σύζηγος δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι καλός γονιός για εσένα. Ξέρω πως νιώθεις, έχω βρεθεί κι εγώ εκεί αλλά πίστεψε με μακροπρόθεσμα τα πράγματα φτιάχνουν. Το ότι θα είναι διαφορετικά δεν σήμαίνει ότι δεν μοπούν να είναι και πάλι ωράια. Αλλαγές και ζόρια αντιμετωπίζεις σε όλη σου την ζώη απλά σου πέσανε κάποια χοντρά μαζεμένα. Κουράγιο και εμείς είμαστε εδώ για σένα όποτε μας χρειαστείς |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39053 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 2:21μμ
|
|
Ξερω οτι θα είναι για καλό, έπρεπε να γίνει και εγώ τους το είχα πει πολλές φορές, υπάρχει ενα αδερφάκι όμως πίσω...μικρό 12 χρονο..και γω είμαι ανύμπορη να τον στηρίξω τώρα...Αυτό που με πειράζει και με ενοχλεί περισσότερο όσο εγωιστικό και να είναι, ειναι οτι δεν έχω μια αγκαλιά να κλάψω τώρα που την εχω ανάγκη και πρέεπι να δώσω τόσα τώρα στους δικούς μου ανθρώπους αλλά εμένα ποιός θα μου δώσει; και με πνίγει πολύ και τα βλέπω μαύρα το βράδι που πέφτω για ύπνο. Βέβαι αυτά με κάνουν δυνατή, σκληρή αλλά έχω και γω το λούκι μου προσπαθώ να προσαρμοστώ στην καινούργια μου ζωή, να αφήσω πίσω ενα κομμάτι της ζωής μου και να προχωρήσω και...μου έσκασε και αυτό από το πουθενά..Δεν ξέρω εαν εχω αντοχές..και αυτό με φοβίζει πολύ.. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39054 από tsoupritsa στις 11 Απριλίου 2007, 2:22μμ
  μηνύματα: 58  0 |
Οπως στα λεει η φιλη μας !me! ειναι. Εχω βρεθει κι εγω εκει και πραγματικα το μονο που μπορειςνα κανεις ειναι να δεχτεις τα πραγματα οπως ακριβως θα ερθουν. Μην παρεις θεση,απλα να διατηρησεις την καλη σου διαθεση και στους δυο γονεις σου. Σιγουρα σε αγαπανε και σκεφτηκαν καλα πριν παρουν αυτην την απ[οφαση και θα ειναι και για το δικο σου καλο. Καλη δυναμη! |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39056 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 2:24μμ
|
|
Το θέμα είναι οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, πουθενά.. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39059 από Praetorian στις 11 Απριλίου 2007, 2:42μμ
 μηνύματα: 149 0 |
Μην το λες αυτό!Κοίτα εμάς μέσα στη τρελή χαρά είμαστε και ας μη μας πηγαίνουν όλα καλά... Πραγματικά η tsoupritsa έχει ένα δίκιο.Το δύσκολο δεν είναι να έχεις καλή διάθεση όταν όλα πάνε καλά, αλλά να είσαι ευδιάθετη όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος...Κουράγιο και όλα θα περάσουνε...Και εμείς έχουμε περάσει τα ίδια και παρόμοια και σου ξαναλέω Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, μη χάσεις το χαμόγελό σου...Είναι κρίμα...Τα πράγματα θα αλλάξουν, και θα το δεις αν αφήσεις τα μάτια σου ανοιχτά και δεν τα κλείσεις(αν καταλαβαίνεις τι εννοώ)... Dream on... |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39062 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 2:52μμ
|
|
Αυτό προσπαθώ..Απλά υπάρχουν ώρες που τα βλέπεις όλα τόσο μονόχρωμα, τόσο μαύρα...Και ψάχνεις απενωσμένα έναν τρόπο να βρείς να χαμογελάσεις.. |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39063 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 2:59μμ
|
|
Τους γονείς μου χρειαζομαι..ενωμένους..μια οικογέννεια όλοι μαζί μια γροθιά..με θλίβει πολύ περισσότερο η σκέψη αυτή από οποιαδήποτε άλλη αρνητική σκέψη που μπορεί να γίνει.. Αυτό που με θλίβει ιδιαίτερα είναι ότι σήμερα ειδικά έσκασαν όλα μζί, θα πάω να μαζέψω τα πραγματά μου απο το σπίτι του πρώι μου και θα κλείσω ενα μεγάλο κεφάλαιο της ζωης μου και θα πρέπει να πάω σπίτι μου, να στηρίξω τη μαμά μου η οποία ανακάλυψε για δεύτερη φορά ότι ο πατέρας μου τσιλιμπορδίζει και δεν τον συγχωρεί με τίποτα είναι κάθετη, και εγώ θα πρέπει να την στηρίξω όχι να πάρω το μέρος της γιατί τόσο καιρό που ήξερα ουσιαστικά κάλυπτα τον πατέρα μου και έπαιρνα το δικό του μέρος άσχετα εαν του επισήμανα επανηλλημένα να ξεκόψει γιατί δεν μπορώ να δέχομαι κάτι τέτοιο απέναντη στην μητέρα μου. Με όλη αυτή την ψυχολογική φόρτιση που έχω σήμερα και μόλις σχολάσω θα δω και τον πρώι μου και ξέρω ότι δεν θα μου σταθεί ούτε καν θα με αγκαλιάσει και θα πρέπει να αντιμετωπήσω μετά ακόμα μια κατάσταση άσχημη..Σε αυτό το παιδί κάποιος πρέπει να χαμογελάσει...πώς θα του χαμογελάσω του αδερφούλη μου ;; |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39065 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 3:25μμ
|
|
Και με πηρε ο πατερας μου τηλεφωνο να μου πει οτι...φευγει απο το σπίτι..μαζεψε τα πραγματα του και για ενα διαστημα θα χαθει..ο πατερουλης μου..φευγει..μας αφήνει..και άλλη απώλεια στη ζωή μου..δεν θα το αντέξω..έχω χάσει το μυαλό μου |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #39067 από patritsia_04 στις 11 Απριλίου 2007, 3:36μμ
|
|
Μα το ξέρω πια ότι δεν πρέπει να στηρίζομαι πουθενά και να κρέμομαι από τα π@π@ρια κανενός, το έμαθα καλά σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα αυτό..Και έχεις δίκεο γιατί μόλις άκουσα τι πρόβλημα υπάρχει στην οικογεννειά μου αυτή τη στιγμή ξάφνου έγινε ένα τσαφ και δεν με απασχολεί καθόλου το γεγονός ότι χώρησα.. |
| προφίλάλλα... |