φοβαμαι να πω οτι δεν ειμαι στρειτ

Εντάξει, είναι λίγο δύσκολο τώρα στην αρχή. Βασικά το πιο δύσκολο είναι να το συνειδητοποιήσεις και να το αποδεχτείς για τον εαυτό σου, να κατάλάβεις ότι είναι απλά κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο και προπάντων τίποτα που να χρειάζεται να ντρέπεσαι και να καταπιέζεις. Μπράβο σου που το χεις κάνει ;)
Νομίζω να ξεκινήσεις με κάποια φίλη ή φίλο σου που εμπιστεύεσαι και που ξέρεις ότι ειναι άνετος μ΄αυτά τα θέματα. Γιατι, δυστυχώς, κυκλοφορει πολύ κόμπλεξ εκεί έξω και κακά τα ψέματα, μπορεί να πληγωθείς άσχημα. Είσαι και σε μία ηλικία που πέφτει πολύ κράξιμο σχολείο.. Οπότε να είσαι σίγουρη για τον άνθρωπο που θα εμπιστευτείς..δεν αρκεί να είναι ο-η κολλητός-ή σου γιατί αν είναι κλειστός σ΄αυτά τα θέματα θα σκαλώσει, τουλάχιστον στην αρχή. Αν η μαμά σου είναι τόσο πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος μπορείς να ξεκινήσεις και από αυτην..απλά επειδή συνήθως καλά τα λένε οι γονείς για τους άλλους, αλλά για τα παιδιά τους αλλάζει το πραγμα, θα σου λεγα καλύτερα με φίλο-ξάδερφο-αδερφό..κάποιον πιο νέο και όχι τέτοιους δεσμους..
Λοιπόν, σχετικά πρόσφατα έγινε το ίδιο με μιά γνωστή μου..βέβαια λίγο πιο μεγάλη απο σένα (20), δεν το 'χε καταλάβει τόσο νωρίς.. Στην αρχή είχε πάθει σόκ όταν άρχισε να το συνειδητοποιεί. Μίλησε πρώτα-πρώτα στην κολλητή της σε κατάσταση "και τι θα κάνω τώρα, γιατί σε μένα" κλπ. Ε η κοπέλα την ηρέμησε και σιγά σιγά το αποδέχτηκε και η ίδια και άρχισε να το λέει σ'έναν-έναν απο τους φίλους της. Εντάξει, σ΄αυτό ήταν πολύ τυχερή, γιατί τα παιδιά έιναι πραγματικοί φίλοι..όλοι το πήραν όπως είναι, δλδ κάτι πολύ φυσιολογικό..
Τέλος πάντων, βοήθησαν πάρα πολύ, γιατί όπως και να το κάνουμε, όσο προοδευτικοί κ αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε στην Ελλάδα, αν δείς στο δρόμο γκέι ζευγάρι, και φυσικά δε μιλάω για καμιά κραγμένη περίπτωση που προκαλεί, τους δείχνουν λες και είναι τπτ εξωπραγματικό.
Μετα από κανα χρόνο το πε και στους γονείς της, δηλαδή αφού είχε σιγουρευτεί και για την σεξουαλική της ταυτότητα και για το τι ήθελε και για τον εαυτό της και για όλα, με άλλα λόγια όταν ήξερε ποιά ήταν πια..στην αρχή δεν ένοιωθε έτοιμη.

Γι'αυτό σου λέω, το άν θα το πείς σε φίλο ή σε γονιό πρώτα, εξαρτάται από τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις..με ό,τι νοιώθεις πιο άνετα και σε όποιον θα σε βοηθήσει να πατήσεις στα πόδια σου. Αν είσαι σίγουρη ότι η μαμά σου (επδ την αναφέρεις κ συ το λέω) θα έχει δεκτική συμπεριφορά, σίγουρα πράγματα όμως, μπορείς να ξεκινήσεις από αυτην. Αλλιώς, λόγω τηνς ηλικίας, νομιιζω το καλύτερο απ' όλα είναι να μιλήσεις σε κάποιον συγγενή σου όπως είπα και πιο πάνω, πχ. ξάδερφο, που εμπιστεύσαι και θα ΄ναι ανοιχτος σε τέτοιες συζητήσεις.

πωωω..τελεια..

Ε τότε ίσως το καλύτερο είναι να το πεις στη μανα σου..μόνο αυτήν μπορείς να εμπιστευτείς απ' ό,τι βλέπω. Κοίτα, εφόσον το ξέρεις και σύ ότι δεν είναι 100% σίγουρο ότι σ' αρέσουν τα κορίτσια ή τουλάχιστον ότι σ' αρέσουν μόνο τα κορίτσια, δλδ είσαι σε μία φάση π ακόμα ψάχνεσαι, νομίζω καλύτερα να το αφήσεις στο πιο φλου.. Μη σε αποπάρει κιόλας.. Μπορείς να της πεις απλά ότι τον τελευταίο καιρό (όσο καιρό τέλος πάντων)το σκέφτεσαι και σ'απασχολεί το θέμα.. να δείς και πώς θ' αντιδράσει, και ανάλογα βλέπεις αν θα το ξανασυζητήσεις. Βασικά, μάνα σου είναι, εσύ την ξέρεις, ξέρεις πώς και τι πρέπει να της πεις για να σε πάρει στα σοβαρα.. απλά νομίζω καλό είναι να μην εισαι απόλυτη σ΄αυτό π θα πεις, δλδ κάτι του τύπου "είμαι γκέι", γιατί θα φανεί επιπόλαιο και λογικά θα αντιδράσει.

Έγραψε:(e-mail@10 Ιουλίου 2012)

Ωραία αυτά που αναφέρεται παραπάνω άλλα μην τα κάνετε τόσο ΑΠΛΑ τα πράγματα διότι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα και μπορεί να προκείψει το οτιδήποτε...

Δεν το έκανε κανείς απλό το θέμα, ίσα-ίσα αν διάβασες όλοι είπαν να το χειριστεί προσεκτικά.. Και αυτά που αναφέρθηκαν είναι γεγονότα.

Έγραψε:(e-mail@10 Ιουλίου 2012)

Αν μπεις στη διαδικιασία του περαματισμού μπορεί να νιώθεις ενοχές σε όλη σου τη ζωή και να σε κουράσει σε σημείο που να μην ξέρεις τι να κάνεις

Από τη στιγμή που έχει σοβαρές ενδείξεις ότι δεν είναι στρέιτ, τι να κανει δηλαδή; Να μη δοκιμάσει αυτό που πιστεύει ότι θέλει; Ή μήπως μπορεί να υπογράψει συμβόλαιο ότι δεν θα της αρέσει ποτέ ξανά στη ζωή της άντρας; Κι αν της αρέσει κάποιος, δηλαδη τι; Θα πει "είναι λάθος να κάνω κάτι επειδή είμαι γκέι;" Δε νομίζω ότι είναι σωστό να μπαίνουμε σε κουτιά και να βάζουμε ετικέτες.

Έγραψε:(e-mail@10 Ιουλίου 2012)

δεν τα θεωρώ καθόλου νορμάλ,συγκεκριμένα αν πετύχαινα ποτέ γκόμενα η οποία θα βρισκόταν σε μια σχέση μαζί μου και μου έλεγε ότι είναι μπάι θα της κάρφωνα μπουκέτο!

Έγραψε:(e-mail@10 Ιουλίου 2012)

να σέβεσαι την άποψη που πιθανό να έχεις στην πορεία από τον κάθε άνθρωπο στη ζωή σου.

Ασχολίαστος ο συνδυασμός.

Εγώ το μόνο που έχω να σου πω είναι να προσπαθήσεις να το κρύψεις όσο μπορείς! Όχι επειδή δεν είναι καλό ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή η κοινωνία είναι κακή. Αν μαθευτεί παραέξω θα είσαι το θέμα συζήτησης για πολύ καιρό και αυτό θα σε πληγώσει πολύ. Ίσως κάποιες στιγμές νιώθεις πως θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον για όλα αυτά που νιώθεις αλλά καλύτερα να το καθυστερήσεις. Αν πάλι αποφασίσεις να μιλήσεις, διάλεξε κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο και όχι κάποιον φίλο! Έχει σημασία! Η οικογένεια σου θα σε στηρίξει ενώ οι φίλοι θα αδιαφορήσουν ή θα απομακρυνθούν σταδιακά... Να είσαι σίγουρη πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση. Και το κυριότερο το άφησα για το τέλος, για να σε αποδεχτούν οι άλλοι πρέπει πρώτα να αποδεχθείς εσύ τον εαυτό σου (και όχι επιφανειακά αλλά ουσιαστικά). Σίγουρα περνάς αρκετές ώρες να σκέφτεσαι όλα αυτά που σου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με αποτέλεσμα να σπαταλάς πολύ ενέργεια χωρίς να βοηθάς τον εαυτό σου. Εσύ είσαι η μόνη που ξέρει τι πραγματικά θέλει και αυτή που θα αποφασίσει για την ζωή της. Τίποτα δεν τελειώνει εδώ, όλα έχουν κάποια συνέχεια... (Με συγχωρείς άμα σε κούρασα.)