το σκυλάκι μου :(...

Πραγματικά δεν ξερω σε ποιο θέμα έπρεπε να γραψω αυτό το ποστ..το έγραψα στο κλάψιμο γιατι πραγματικά αυτές τις μέρες δεν κανω κ τιποτα άλλο παρά να κλαίω... Την προηγούμενη Κυριακή αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να αγοράσουμε το σκυλί που τόσο θέλαμε κ οι δύο.... Χαρα γέλια τα συναισθήματα μεικτά. Μέσα σε λίγες ώρες δέθηκα μαζι του το αγαπούσα λες κ ηταν ζωη μου. Ενα κουταβάκι μόλις 2,5 μηνών. Το λατρέψαμε όλοι οχι μόνο   γιατι ηταν μικρό κ πανέμορφο αλλα ηταν κ πανέξυπνο... Δώσαμε αρκετα χρήματα για να το αποκτήσουμε αλλα άξιζε!για να μην τα πολυλογώ το σκυλάκι το πήραμε άρρωστο :-( είχε τυφο κ σχεδόν ολα τα κουτάβια πεθαί
νουν από αυτό.... Αρχίσαμε εγκαίρως θεραπεία αλλα το μικρό μου δεν άντεξε... Όλοι πλέον είμαστε τόσο χάλια..Δεν εχω αλλα δάκρυα για να κλάψω,εχω στερέψει... Πότε το πήραμε πότε το χάσαμε ουτε που το κατάλαβα... Μερικές φορές νοιώθω τύψεις αλλα μετά σκεφτομαι πως κάναμε τα παντα για να το σώσουμε :-( τωρα ειναι το θέμα... Ο τύπος που μας το πούλησε ειπε να συναντηθούμε για να δούμε τι θα γίνει,δεν μπορει να εξαφανιστεί εφόσον εχουμε κρατήσει ακομα κ τις πινακίδες του αυτοκινήτου του. Δεν με ενδιαφέρουν τόσο τα χρήματα εγω ήθελα το σκυλάκι μου... Εχω ξενερώσει την ζωη μου κ δεν ξερω τι να κανω...από την μια θελω να παρω κάποιο άλλο μήπως κ ξεχαστώ μα ολα θυμίζουν αυτό κ επιπλέον ειναι κ αυτό που θα φοβάμαι παντα μήπως ειναι άρρωστο... Δεν εχω τιποτα να ρωτήσω εσάς έγραψα αυτό το ποστ γιατι ήθελα να τα πω καπου μπορείτε να πείτε οτι θέλετε...