Πρόβλημα με τη μητέρα μου

Καλησπέρα,

Θα ήθελα τη βοήθειά σας σε κάτι που με απασχολεί. Το πρόβλημα είναι με τη μητέρα μου, η οποία δεν είναι καθόλου καλά ψυχολογικά. Συμπεριφέρεται παράξενα και γενικά δε δείχνει να στέκει. Κάνει ανούσιες συζητήσεις στα ξαφνικά, φέρεται σαν παιδί (π.χ. αν τρώει η αδερφή μου κάτι θα πρέπει να φάει κι αυτή αλλιώς κρατάει μούτρα). Ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό της, είναι αχάριστη και με ό,τι κι να της κάνουν δεν ευχαριστιέται με τίποτα και αδιαφορεί για εμάς. Πιο παλιά είχαμε ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό αλλά αφού πήγε 5-6 φορές το σταμάτησε, επειδή της έγραψε να παίρνει κάποια φάρμακα (αντικαταθλιπτικά νομίζω) κι εκείνη δεν ήθελε. Έτσι, απορρίπτεται ο ειδικός, αφού α) δεν θέλει και β) δεν υπάρχουν χρήματα(ήταν το μοναδικό που μας πρότειναν δωρεάν). Επίσης, μένει μαζί μας ένας συγγενής μας, ο οποίος μας συντηρεί οικονομικά (όσο μπορεί βέβαια), επειδή όμως είναι μεγάλος σε ηλικία δεν μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω του για μια ζωή. Τι μπορώ να κάνω εγώ, ώστε αν μείνουμε οι τρεις μας (εγώ, η αδερφή μου κι η μαμά μου) να μην καταλήξουμε εγώ με την αδερφή μου σε ίδρυμα και η μάνα μου στο φρενοκομείο; Βασικά, εγώ σε 1 χρόνο ενηλικιώνομαι, αλλά η αδερφή μου τι θα απογίνει; Δεν θέλω να μείνει μαζί της, γιατί ξέρω πως θα κακοπεράσει. Ήδη έχει αρχίσει να γίνεται σαν κι αυτή και να παίρνει τον κακό δρόμο (όπως ανέφερα και σε προηγούμενο θέμα) κι εγώ δεν νιώθω έτοιμη και ικανή για να αναλάβω ευθύνες, ενώ ξέρω πως δεν γίνεται αλλιώς. Ο πατέρας για εμάς είναι μια λέξη χωρίς ουσία, αφού ποτέ δεν μας βοήθησε και δεν ήταν δίπλα μας. Δεν μπορούμε να στηριχθούμε σε αυτόν, αφού κι εκείνος αδιαφορεί και δεν φέρνει ούτε τη διατροφή που θα έπρεπε (συνήθως ξοδεύει τα λεφτά του για τσιγάρα και αλκοόλ). Και για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια κάθε φορά που έρχεται φέρνει 2-3 πράγματα από το περίπτερο (τσιπς, χυμό, τσίχλες). Και σκοπός του δεν είναι να έρχεται να μας βλέπει επειδή του λείπουμε (όπως ισχυρίζεται) αλλά για να πείσει τη μάνα μου να τα ξαναβρούνε και να ξαναγυρίσει και να τρώει από τα έτοιμα (δηλ. από του συγγενή μας).
Έτσι, δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε με τον πατέρα μας 1ον γιατί δεν θέλουμε και 2ον επειδή δεν είναι ικανός για να μας φροντίσει. Και να προσθέσω επίσης, πως η μητέρα μου δεν έχει εργαστεί ποτέ της, οπότε ούτε κι εκείνη μπορεί να μας φροντίσει οικονομικά. Με λίγα λόγια εξαρτόμαστε από τον συγγενή.
Και κάτι ακόμη. Όταν ενηλικιωθώ θα μπορώ να έχω την κηδεμονία της αδερφής μου ή θα πρέπει να μείνει με τον γονιό που έχει την κηδεμονία της;
Ξέρω ότι τα έχω γράψει κάπως μπερδεμένα αλλά ήθελα να δώσω πληροφορίες και για τους δυο, ώστε να καταλάβετε για τι είδους ανθρώπους σας λέω. Αυτό ήταν το πρόβλημά μου. Αν μπορεί κάποιος ας δώσει μια απάντηση.
Ευχαριστώ.