ιδου η αναιστησια μου

αυτος διαβαζε πολυ τον τελευταιο για το σχολειο κ ενιωθα πολυ παραμελημενη. ομως περα απ΄ολα αυτα που περασαμε μαζι κ σβηστικαν με την παροδο του χρονου, εγω ειμαι κ πολυ ζηλιαρα... ετσι οπως καταλαβαινεται δεν αντεχα να με γραφει για μια φυσικη κ για μια οικονομια. ετσι του ειπα να μη μου ξαναμιλησει γιατι βαρεθηκα το ολο σκηνικο κ ετσι ΑΠΛΑ τελειωσε μια σχεση περιποι 1,5 με 2 χρονων. (στο πρωτο μνμ εκενα λαθος κ αντι για 1,5 - 2 εγραψα 1- 1,5)

οχι δεν βρηκα κατι αλλο απλος αυτη η κατασταση με το της αγαπης ειχε περισσοτερες ανασφαλειες παρα ασφαλειες κ επεισης πιστευω οτι ηταν ο πιο ακαταλληλος ανθρωπος που θα μπορουσα να κανω σχεση γιατι δεν κοιτουσε τιποτα αλλο εκτος απο οτι εκανε εκεινον να περναει καλα. η κατασταση εφτασε σε σταδιο να μου ζηταει να χασω κιάλλο βαρος γιατι αν δεν το εκανα θα εβρισκε αλλη κ με απειλουσε. ξερω οτι μάγαπουσε αλλα ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να μου το δειξει κ δεν ξερω κ τον λογο. δεν ειμαι εγωιστρια αλλα θα ηθελε να με σκευτεται λιγο περισσοτερο απο την ρουτινα την καθημερινοτητας κ να μη με γραφει ετσι. τους τελευταιους 6 μηνες χωριζαμε συνεχεια για προσβολες κ για τα συμφεροντα του που επενδυε πανω μου. δεν προκειται να αλλαξω ΠΟΤΕ γνωμη. αλλωσε κανενας απο τους φιλους μου δεν τον εγκρινε αρα δε μπορει να ειχαν ολοι αδικο εκτος απο μενα... απλα επειδη ειμουν ολο αυτο το διαστημα μαζι με καποιον εννιωθα πιο σιγουρη κ πατουσα καπου σταθερα. τωρα νιωθω σαν φυλλο στον ανεμο...

ομως ρε παιδια περα απο το οτι ειναι ακρως ακαταλληλος ηταν ο πρωτος μου κ γι'αυτο ειχα κολησει τοσο, νομιζω οτι ειναι λογικο ετσι? επισης ξεχασα να σας πω οτι ενδιαμεσα του 1,5 - 2 χρονων ειχα χωρισει μαζι του "οριστηκα" γιατι γινοταν αυτα που γραφω παραπανω κ ετυχε να κανω μια πανεμορφη σχεση με ενα παιδι της ηλικιας μου κ επιδη το πηρε σαν να τον κερατωνα επειρεαζε την σχεση μου λεγοντας μου οτι θα πεθανει κ οτι θα κοψει τις φλεβες του κ τετοιες μ@λ@κιες κ εγω η χαζη χωρισα με το παιδι κ ξαναγυρισα σ'αυτον με καμια βελτιωση στη τελικη γιατι η κατασταση εμεινε ιδια. κ τωρα που παλυ πηρα αυτην την αποφαση κ δεν προκειται να ξαναυποκυψω, νομιζω οτι δεν θα μπορεσω να ξανακανω καμια σχεση στη ζωη μου γιατι θα με ξαναεμποδισει.
ασε που εχω μετανιωσει για το παιδι που το αφησα ετσι. λυπαμαι πολυ γιατι μου εφαγε τζαμπα πολυτιμες στιγμες της ζωης μου.
υπαρχει καποια λυση?????