διαφορετικοι ανθρωποι μεσα στη σχεση

νομιζω πως γενικα οι ανθρωποι δυσκολα αλλαζουν. για να το κανουν αυτο πρεπει να ειναι πολυ δοτικοι, να καταλαβαινουν και οι ιδιοι τα λαθη τους και να μην εχουν την ανασφαλεια πως κανοντας αυτες τις αλλαγες θα "καπελωθουν" απο το/τη συντροφο τους. σε μια σχεση σιγουρα χρειαζονται αμοιβαιες υποχωρησης, κατανοηση και προσπαθεια και απο τις δυο πλευρες ωστε να ειναι ο αλλος καλα. αν καταφερει ο καθενας να βαλει λιγο στην ακρη τον εγωισμο του και ειναι προθυμος να θυσιασει λιγο τις δικες του επιθυμιες για να ικανοποιησει τον συντροφο του η σχεση εχει την απολυτη επιτυχια. βασικα πιστευω πως και ολη η μαγεια που κρυβει ο ερωτας εγκειται στο γεγονος πως εισαι σε θεση να κανεις πραγματα για τον αλλο και να δωθεις τοσο σε βαθμο που καποιος τριτος μπορει να το βλεπει ακραιο και υπερβολικα αλλα εσυ που το ζεις απο μεσα το βλεπεις σαν απολυτα φυσιολογικο και σε ευχαριστει.
στην περιπτωση μπορει να παιζει καποιο ρολο και η διαφορα ηλικιας που ειναι αρκετη. ειναι λογικο σε καποια πραγματα να μην ταυτιζεστε απολυτα και η σχεση σας μετα απο ενα χρονο να εχει βαλτωσει σε καποιο βαθμο. μπορει να ειστε σε διαφορετικη φαση, να ψαχνετε διαφορετικα πραγματα απο τη ζωη σας. δεν ειμαι της αποψης πως στην πρωτη δυσκολια που συναντας μεσα σε μια σχεση πρεπει να τα παρατας. σιγουρα οι σχεσεις δυναμωνουν και μπορουν να γινουν και πιο ουσιαστικες μεσα απο τις δυσκολιες, ωστοσο πρεπει να υπαρχει θεληση για να διατηρηθει ολο αυτο και απο τις δυο πλευρες. να υπαρχει κατανοηση αλλα και αμοιβαιες υποχωρησεις. αν νιωθεις πως για αυτη τη σχεση προσπαθεις μονο εσυ και ο αλλος μενει απαθης χωρις να κανει κατι για να βελτιωθει η κατασταση ισως ειναι καλυτερα να το τελειωσεις εδω οσο και δυσκολη αποφαση αν ειναι αυτο και βαζοντας στην ακρη τα συναισθηματα σου. πρεπει να νοιαζεσαι και να προσπαθεις για τον ανθρωπο που αγαπας αλλα οταν αντιλαμβανεσαι πως αυτος αρχιζει να λειτουργει σαν παρασιτο πανω σου που απλα σου απορροφα ολη την ενεργεια χωρις να σου προσφερει κατι και που σε ριχνει συνεχως ψυχολογικα ειναι καλυτερα να το παρατησεις οσο και πονο αν σου προκαλει αυτο. δεν σου λεω να χωρισεις απλα πρεπει να δειξει πως νοιαζεται και αυτος για το καλο σου και την ευτυχια σου. αν δεν το κανει εκεινος πρεπει να κοιταξεις εσυ τον εαυτο σου και να προσπαθησεις να βρεις το χαμογελο σου ακομη και μακρια του.

απο τη στιγμη που βλεπεις μια προσπαθεια και απο την αλλη πλευρα και το θεμα δεν ειναι τοσο σημαντικο νομιζω πως μπορεις να κανεις και απο τη μερια σου μια υποχωρησει και να το παραβλεψεις σε καποιο βαθμο. ο ανθρωπος δεν αλλαζει απο τη μια μερα στην αλλη. ειδικα καποιες κακες συνηθειες που τις κουβαλας χρονια δεν ειναι ευκολο να τις κοψεις. το ιδιο θα το διαπιστωνεις και στον εαυτο σου σε σχεση με κατι αλλο. σιγουρα δεν εισαι και εσυ τελεια. αν αυτα που σε ενοχλουν ειναι πολλα και σημαντικα σε βαθμο που να σε φθειρουν πολυ και επαναλαμβανονται συχνα πρεπει να σκεφθεις και το τελος. διαφορετικα συνεχισε να πορευεσαι με αυτο τον ανθρωπο δειχνοντας κατανοηση στα ελαττωματα του. τελος θα σου προτεινα οταν καταλαβαινεις πως καποιο λαθος δεν γινεται επιτηδες να μην το επισημαινεις καθε φορα γιατι δεν πετυχαινεις περισσοτερο απο το να φθειρεις τη σχεση σου και να πιεζεις και τον αλλο σε τετοιο βαθμο που μπορει να νευριαζει και να το κανει και απο αντιδραση. κατανοηση και υπομονη μεχρι εκει που καταλαβαινεις πως ο αλλος σε υπολογιζει και δεν ειναι μονο για την παρτη του.