η μαμα μου και ο καρκινος
Σελ. 2
Μήνυμα #78721 από eimaiegw στις 05 Ιουνίου 2011, 6:50μμ
 |
σας ευχαριστω παρα πολυ ολους απο το στομα σας και στου θεου το αυτι,zamanfou ελπίζω καποια στιγμη ακομα και αν την χασω να σταματισει να ποναει τοσο αν και μου φαινετε λιγο απιθανο στην θεση που ειμαι γιατι ειναι ο μονος ανθρωπος που με καταλαβενει....καταλαβενει ποτε ειμαι χαλια ακομα κ αν διχνω οτι πεταω απο την χαρα μου ειναι η μονη που με βλεπει σαν να ειμαι το πιο ομορφο κοριτσι στον κοσμο η μονη που ξερει τι θελω ακριβως την στιγμη που το θελω.....ελπιζω να μην την χασω γιατι πραγματικα ο πονος που θα νιωσω μπορει να με οδηγησει σε ακραια πραγματα ευχαριστω πολυ και παλι |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
0
Μήνυμα #78722 από Bluejack στις 05 Ιουνίου 2011, 7:12μμ
 |
Έχω χάσει τον θείο μου πριν κάποια χρόνια.. Ήμουν αρκετά μικρός αλλά ξέρεις κάτι.. ? Πάντα θα θυμάμαι πως ποτέ δεν του είχα δείξει πόσο τον αγαπούσα. Στήριξε την μητέρα σου όσο μπορείς, πρέπει να φανείς και να μείνεις δυνατός γιατί από σένα παίρνει δύναμη η μητέρα σου. Αν σε δει να καταρρεύσεις σίγουρα δεν θα της κάνει καλό.. Να θυμάσαι πως ότι και αν συμβεί η μητέρα σου αυτό που θέλει από σένα είναι να είσαι καλά εσύ. Εύχομαι όλα να πάνε καλά, και ότι θες χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να μας γράψεις εδώ. Είμαστε εδώ και ας μην μας ξέρεις. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #78744 από Σηπτικό Βόδι στις 06 Ιουνίου 2011, 12:40πμ
Είμαι σίγουρος ότι η μάνα σου το μόνο που ΔΕΝ θα ήθελε τώρα είναι να τα παρατήσεις όλα και να σκύψεις κάτω το κεφάλι. Προσπάθησε να συνεχίσεις να ζήσεις, και προσπάθησε επίσης να μην την αφήσεις ποτέ μόνη και να τη διαβεβαιώνεις ότι όλα θα πάνε καλά. Μακάρι όλα να πάνε καλά. | |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #78747 από Verus στις 06 Ιουνίου 2011, 1:44πμ
 |
Είμαστε ευαίσθητα τα σκασμένα, όμως... OnTopic: Δεν ξέρω αν θα σε παρηγορήσει, όμως έχω να σου πω ένα: Πρέπει να σταθείς εσύ δυνατή. Πρώτα απ'όλα για τον εαυτό σου και ύστερα για τη μητέρα σου. Αρχικά εσύ έχεις ανάγκη από δύναμη, γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις χίλιες δυο δυσκολίες στο μέλλον και δευτερευόντως, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να δει η μητέρα σου είναι να καταρρέεις. Σ'εχει ανάγκη και το ξέρεις. Πρέπει λοιπόν εσύ να κάνεις κουράγιο και υπομονή για δύο. Άλλωστε με τις θεραπείες καταπολεμάται ο καρκίνος. Όλα καλά θα πάνε. (έχω βιώσει παρόμοια περιστατικά, με τη μάνα μου, τη θεία και την ξαδέρφη μου. Οι πρώτες 2 ξεπέρασαν το πρόβλημα τους, η τρίτη δεν τα κατάφερε) |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #78826 από roulaki1997 στις 07 Ιουνίου 2011, 2:28πμ
 |
ειμαι στην ηλικεια σου και δυστυχως εχασα σε μικρη ηλικεια τον μπαμπα μου απο καρκινο...η μητερα μου εκλαιγε πολυ συχνα και γινοταν πολυ αυταρχικη μαζι μου, αφου ειχε διπλο ρολο στην οικογενεια.εγω νομιζα πως ημουν υπευθυνη για ολο αυτο.δεν ξερω γιατι αλλα οσο μεγαλωνω εχω την αναγκη να μιλησω σε καποιον και συχνα σκεφτομαι τον πατερα μου...για αυτο που λυπαμαι περισσοτερο ειναι που δεν προλαβα να τον γνωρισω καλα.μπορει να σου φανει πολυ μελο ή τραβηγμενο αυτο που γραφω αλλα ετσι ειναι.με την μαμα ποτε δεν ειχαμε ουσιαστικη επικοινωνια.το μονο που εχω να πω ειναι πως πρεπει να ζεις το σημερα,αλλα να εισαι επιφυλακτικη για το αυριο...να εισαι προετοιμασμενη για ο,τιδηποτε αρνητικο.εγω προσπαθω να δω τον θανατο σαν λυτρωση γιατι η ζωη ειναι πολυ σκληρη! |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |