Περί Έρωτα

Τέλος Ταξιδιών


Γαλάζια μυστικά ουρανού και αέρα,
Γεύση άγνωστη στα χείλη των κατά συνθήκη εραστών,
Απάτητες λευκές ψυχές θ’ ανακαλύψουν.


Μοναχικά όνειρα αλπικής δρακόλιμνης του βορρά,
μάτια κατάλευκης νύφης
μια ανάσα από το θόλο του πρωινού ουρανού.


Πέπλο μελαγχολίας φθινοπώρου στην ακινησία των λιμνών,
Πέρα στις οροσειρές της Κίνας,
Καμβάς χρωμάτων πάλλονται,
Στο φως του δειλινού να κυριαρχήσουν.


Παρθένα άγνωστη χώρα,
Βήματα άτολμα, διστακτικά
Στους μακρινούς ορίζοντες, στους απέραντους ουρανούς της δύσης
Πάνω από τις ερήμους του αλατιού.


Στα υγρά της μάτια για μια φευγαλέα στιγμή
Όλη η ομορφιά του κόσμου τούτου καθρεφτίστηκε.
Ταξίδια μου και θάλασσες πώς να συνεχίσω
Χλώμιασε ο ορίζοντας, ξεθύμανε η ορμή.
Όταν τα βλέφαρα της ανατολής ανοίξουν
Στον τόπο τούτο εγώ θα σας αφήσω.


                                                  D. Amedeo