;Κενό...
Μήνυμα #118287 από The Shadowhunte στις 03 Μαρτίου 2013, 11:21μμ
 |
Γεια σας παιδιά!Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Τον τελευταίο καιρό,εδώ και έξι μήνες δηλαδή,αισθάνομαι ένα απέραντο κενό μέσα μου...Το νοιώθει κανείς άλλος αυτό; Έχω χάσει κάθε διάθεση για πράγματα που παλιότερα με διασκέδαζαν,θέλω να μένω τον περισσότερο καιρό μόνη μου,να περπατάω μόνη μου στους δρόμους,να μην γυρίζω σπίτι μερικές φορές...Απλώς να περπατάω και να πηγαίνω από εδώ και από εκεί,χωρίς να σκέφτομαι τίποτα,απλώς να περπατάω και να ακούω μουσική.Μερικές φορές,όταν με προσκαλούν οι φίλοι μου για να βγούμε,βρίσκω δικαιολογίες για να μένω σπίτι.Δεν μπορώ να με καταλάβω.Όλα μου φταίνε,μερικές φορές νοιώθω τόσο μεγάλο θυμό,χωρίς να ξέρω το λόγο.Πηγαίνω στο γυμναστήριο και εκεί ευτυχώς καταφέρνω κάπως να ξεσπάσω,είναι κάτι σαν κρησφύγετο για εμένα.Είναι το μοναδικό πράγμα που κάνω και με ευχαριστεί μέσα στη μέρα.Φοιτώ σε κάποια σχολή,αλλά δεν είναι για εμένα.Εννοώ,δεν βρίσκω κάτι που να μου αρέσει εκεί,δεν θα ήθελα να κάνω αυτό,στο μέλλον.Θα με ρωτήσετε ''Καλά,αφού δεν σου αρέσει εκεί,γιατί πήγες εξαρχής;''.Και θα σας πω πως ίσως δεν είχα άλλη επιλογή.Έδωσα Πανελλήνιες,δεν πέρασα πουθενά,γιατί δεν ήθελα,γιατί έχω άλλα σχέδια για το μέλλον.Αλλά,για να μην κάθομαι στο σπίτι,μιας που δουλειά δεν μπορώ να βρω,έπρεπε να κάνω κάτι,να πάρω κάποιο πτυχίο στα χέρια μου,που μπορεί και να με βοηθήσει στο μέλλον,γιατί κανείς δεν ξέρει τελικά που θα καταλήξει.Πηγαίνω εκεί λοιπόν, και συναντώ τους συμμαθητές μου,όπου τους αρέσει αυτό που κάνουν,έχουν ασχοληθεί με αυτό και το ψάχνουν συνέχεια,ενώ εγώ,ακόμα και τώρα,που μπήκαμε στο δεύτερο εξάμηνο,δεν έχω ιδέα.Για να μην σας βάλω να μαντεύετε,είμαι σε σχολή αρτοποιίας-ζαχαροπλαστικής.Απλώς,νοιώθω άχρηστη και εκεί μέσα.Δεν κάνω τίποτα καλά.Και το πρόβλημα είναι πως ούτε στο σπίτι μου κάνω κάτι καλά.Απογοητεύω συνέχεια τους γονείς μου.Θυμώνω μαζί τους και τσακωνόμαστε.Δεν το αντέχω άλλο αυτό το συναίσθημα,σαν να σφίγγεται η καρδιά μου,σαν να πονάει όλο το μέσα μου.Είναι και αυτό το παρελθόν που δεν μπορώ να ξεχάσω,κι ας κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν άξιζε.Κάτι γίνεται και θυμάμαι όλα όσα έχω κάνει,όα έχω πει,όσα έχω κάνει,όσα έχω χάσει,όσες ευκαιρίες δεν άρπαξα,τους ανθρώπους που δεν έπρεπε να χάσω κι όμως έχασα.Και για όλα φταίω εγώ.Μόνο εμένα κατηγορώ... Δεν χρειάζεται να μου δώσετε συμβουλές,αν και ξέρω πως όλοι σας θα μους τις δώσετε καλοπροαίρετα.Απλώς,ήθελα σε κάποιον να τα πω,μιας και κανείς δεν καταλαβαίνει τι μου συμβαίνει,ούτε καν εγώ... Καληνύχτα σε όλους από εμένα.Σας ευχαριστώ που με ακούσατε! |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #118290 από zoe19 στις 04 Μαρτίου 2013, 12:10πμ
  μηνύματα: 52  0 |
Πωπω τι μου θυμισες!! Ακριβώς τα ίδια περνούσα για πολύ καιρό.. Είναι κατάθλιψη, ή τέλως πάντων πολύ κοντά.. Απ ότι καταλαβαίνω είσαι και μοναχικός άνθρωπος, ίσως και με χαμηλή αυτοπεποίθηση όπως ήμουν κ εγω.. Μην ανησυχείς, σιγά σιγά θα φτιάξει το πράγμα, εκτός κι αν είσαι χειρότερα απ οτι γράφεις! Κατ'αρχήν, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου! Δεν γουστάρεις αυτό που σπουδάζεις; Σταμάτα το.. Βρες τι είναι αυτό που πραγματικά θες και βρες τρόπο να το σπουδάσεις! Αν δεν ξέρεις τι θες, τα πανεπιστήμια είναι ανοιχτά, αφιέρωσε μερικές μέρες στο να πηγαίνεις και να παρακολουθείς μαθήματα από διάφορες σχολές. Πήγαινε για παράδειγμα στο ΤΕΙ Αθήνας (αν μένεις Αθήνα), τσέκαρε λίγο το πρόγραμμα μιας σχολής και βουρ στο ψητό.. ζήτα και τη βοήθεια γνωστών σου που σπουδάζουν, ζήτα τους να σε καθοδηγήσουν.. Απ οτι καταλαβαινω χρειάζεσαι και να ξεφύγεις απ το σπίτι.. συμβουλή: βρες μια δουλειά, βγάλε κάποια χρήματα και πήγαινε ένα ταξιδάκι μόνη σου.. Αν έχεις για παράδειγμα κάποια φίλη να σπουδάζει σε επαρχία (όλοι έχουμε) ζήτησέ της να σε φιλοξενήσει για λίγο, να γνωρίσεις και νέα άτομα.. αφέσου και παρασύρσου! αν βρεις για παράδειγμα κάποια δουλειά εκεί που θα σαι, δούλεψε για λίγο και φύγε για αλλού.. Πολύ σημαντικό: Ρούχα, μακιγιάζ, παπούτσια, τα πάντα! Εμένα ανέβηκε αφάνταστα η αυτοπεποίθησή μου όταν έφταξα στυλάκι και βρήκα τι μου πάει, και άρχισαν να με κοιτούν στο δρόμο! Πιστεψέ με βοηθάει απίστευτα... Βρε συ πρέπει να σαι ιχθύς.. (άσχετο) Λοιπόν, επίσης δεν διευκρινίζεις αν έχεις ένα κοντινό άτομο.. μια φίλη να σ'αγαπάει και να σε στηρίζει.. δεν χρειάζεται να ξέρεις τη μισή Ελλάδα, μια φίλη αρκεί.. Αν έχεις, να βγαίνεις μαζί της και να της μιλάς και να περνάς καλά! Και φυσικά κάποια στιγμή θα ερωτευτείς. Αυτό είναι το σημαντικότερο, θα σε στείλει στον ουρανό! Ελπίζω να βοήθησα! :) |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #118298 από pantelis20 στις 04 Μαρτίου 2013, 12:39πμ
 |
Καλά σαν να ακούω εμένα στο 1-4 εξάμηνο. Ναι ναι κατάφερα να μείνω σε αυτή την κατάσταση κοντά 4 εξάμηνα... Και εγώ λέω ας τελειώσω τη σχολή αφού μπήκα. Ε μετά σιγά σιγά λέω δε βαριέσαι αφού είμαι που είμαι εδώ ας δω τι μπορώ να πάρω-μάθω από εδώ μέσα. Παρεπιπτόντως, αρτοποιία-ζαχαροπλαστική είναι ΙΕΚ που σημαίνει ότι δεν μπήκες από πανελλήνιες και πληρώνεις για αυτό. Άρα αφού δε σου αρέσει απλά άλλαξε κατεύθυνση. 2ετές είναι τα ΙΕΚ δε θα χάσεις και τίποτα. Έχουν άπειρες ειδικότητες. Ζήτα να σε αφήσουν να παρακολουθήσεις σε άλλα τμήματα από 1-2 ώρες να δεις τι σου αρέσει και άλλαξε ειδικότητα |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #118583 από The Shadowhunte στις 11 Μαρτίου 2013, 9:41μμ
|
|
Σας ευχαριστώ και τους δύο που αφιερώσατε λίγο χρόνο να διαβάσετε τα όσα έγραψα και να μου απαντήσετε!Το εκτιμώ πολύ! θέλω να σας πω πως ίσως και να είμαι κάπως καλύτερα...Έχω φίλους,έχω μία παρέα που με αγαπάει και την αγαπάω κι εγώ πολύ,απλώς μερικές φορές,γίνομαι παράξενος άνθρωπος... Τις τελευταίες μέρες όμως,όλα σαν να είναι κάπως καλύτερα,άσχετα αν μένουν τα πάντα ίδια.Άρχισε να μου αρέσει η σχολή και τα μαθήματά της,κυρίως τα εργαστήρια,όπου αρχίσαμε να φτιάχνουμε διάφορα γλυκά και ψωμιά!Είναι και η παρέα που με κάνει να ξεχνιέμαι! θέλω να κάνω πράγματα,να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους,καινούργια μέρη,τα πάντα!Το πρόβλημα με εμένα είναι ότι φοβάμαι πολύ,για όλα!Για όλα όσα θα έρθουν και δε θα μπορώ να τα αλλάξω,για όλα όσα θα φέρει ο χρόνος...Και αυτός είναι ένας λόγος που δεν κάνω αυτά τα πράγματα που θέλω να κάνω. Τέλος πάντων,για να μην σας ζαλίζω,θα δω τι θα κάνω με αυτό.Όλο λέω πως πρέπει να πάρω τη ζωή στα χέρια μου,από τα κέρατα να την κρατήσω γιατί είναι άδικη και μικρή,αλλά πάντα κάνω πίσω για αυτό το ''αν''.'' Κι αν πάω εκεί,κι αν κάνω αυτό,τι θα γίνει;Κι αν δεν το κάνω καλά;Κι αν τελικά είμαι άχρηστη;Κι αν...'' Αυτή η μικρή λεξούλα θα με φάει! Ζοε,για να σου λύσω την απορία,είμαι μεταξύ Ζυγού και Σκορπιού,γιατί γεννήθηκα στις 23 Οκτωβρίου,την ημέρα που άλλαζαν τα ζώδια και άλλοι λένε πως είμαι Σκορπιός και άλλοι Ζυγός.Αλλά έχω και ωροσκόπο Ζυγό,αν αυτό έχει καμία σημασία,γιατί δεν πιστεύω στα ζώδια. Μίλησες επίσης και για τον έρωτα,πράγμα που μία φορά μου έχει συμβεί στη ζωή μου,πριν από τρία χρόνια.Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια,ο έρωτας αυτός εξελίχθηκε σε αγάπη,όμως αυτός ο άνθρωπος με απογοήτευσε και με άφησε πληγωμένη...Και από τότε,δεν έχω αφεθεί ξανά έτσι...ίσως με επηρέασε και αυτό,γιατί ήμουν δεκαπέντε χρονών τότε,έφηβη μπορείς να πεις,και με στιγμάτιζε πολύ αυτή η κατάσταση,όπου ήταν πάντα στο ενδιάμεσο,ζούσα κάθε μέρα στο ίσως,ποτέ στο ναι ή στην άρνηση,και αυτό με έκανε να χάσω την πίστη μου κατά κάποιον τρόπο...Αλλά το παρελθόν είναι παρελθόν,σωστά;Δεν πρέπει να το σκαλίζω.Αν και μερικές φορές,ακόμα το κάνω... Αυτά σήμερα και από εμένα.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!Να έχετε μία καλή νύχτα και ένα πολύ καλό ξημέρωμα! |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #118605 από Kleinokierxomai στις 12 Μαρτίου 2013, 5:42πμ
 |
Δν ειναι καταθλιψη αυτο,ουτε κατι παρομοιο,ουτε κατι ανησυχητικο βεβαια..απλα ψαχνεις για νεα ενδιαφεροντα και καινουριο τροπο ζωης,μελαγχολια ισως θα ταιριαζε περισσοτερο σαν λεξη,ολοι λιγο πολυ το παθαινουμε και γνωμη μου ειναι οτι χρειαζεται κιολας στη ζωη μας να το ζουμε καποιες φορες.Βασικα δν σου δινω συμβουλη γτ σιγουρα δν ειμαι σε θεση και αξιος να συμβουλεψω κανενα,απλα για εμενα το μονο ανησυχητικο απο οσα ειπες ειναι το οτι θεωρεις τον εαυτο σου αχρηστο σε αυτα που κανεις καθως και οτι τσακωνεσαι με τους γονεις σου,αυτο συμβαινει κατ εμε παντα επειδη δν εχεις μαθει να ζεις και να συμβιβαστεις με αυτου του ειδους την μελαγχολια και επειδη πιστευεις οτι σου συμβαινει κατι ασχημο και το πολεμας.Εγω ζω με μια τετοια κατασταση πολυ καιρο τωρα και μπορω να πω δν με χαλαει καθολου,μια και η κατα μερους απομονωση απο ατομα και καταστασεις που με χαλουσαν στο παρελθον με εχουν βοηθησει στο να μαθω τον εαυτο μου και να μαθω επιτελους να τον αγαπαω.πιστεψε με,καθε περιοδος της ζωης μας μπορει να ειναι επικοδομητικη και να μας δωσει πραγματα για την συνεχεια,αρκει να θελουμε και να τα δουμε και να μην κλαιμε τη μοιρα μας συνεχεια.Η γνωμη μου ειναι να εκμεταλευθεις αυτη τη φαση απομονωσης που βρισκεσαι,να μιλησεις με τον εαυτο σου,να τα βρεις με τον εαυτο σου και να μαθεις να τον αγαπας.μετα θα δεις ποσο διαφορετικα θα σου φαινονται ολα και πως θα αλλλαξεις γνωμη και για ολο αυτο.σορρυ για το μεγαλο μνμ,ελπιζω να μην κουρασα οποιον ειχε την υπομονη να το διαβασει. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |