Σας εχουν πετάξει πετραδακια στα τζαμια?

Γεια σας παίδες.

Σήμερα το βράδυ, ώρα 10 και κάτι, ακούω εναν ήχο από το τζάμι. Τακ!!. Κάνω ότι δεν άκουσα. Ξανακούω. Τουκ!!

Βγαίνω στο μπαλκονι, και, ω η μεγίστη των εκπλήξεων, δυο παιδιά με αρίστη μόρφωση και παιδεία από το σπίτι τους, πετάνε πετραδάκια (με διάμετρο όσο ενα δίευρο) στο τζάμι μου. Τα βλεπω, και με κοιτάνε σαν βλαμμένα (ε, ρε έχε χάρη που ήταν νύχτα και δεν είδα ποιά ήταν).

Ισως φταιει ότι εχω τα παντζούρια ανοικτά το βράδυ. Θέλω να βλέπω έξω ακόμα και όταν ειναι νύχτα, και ας με βλέπουν.

Να σημειωθει ότι ειχε ξαναγίνει το περιστατικό την Δευτέρα, αλλα όπως σε άλλα πράματα στην Ελλάδα (βλέπε τα ping που πετάει η otenet στο router μου) έκανα τον βλάκα και ότι δεν άκουσα.

Ε, λοιπόν, εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου? Να περιμένετε μια μέρα να τα πιάσετε (μόνο που εξαφανίζονται αμα με δουν να παω προς πόρτα ή κλείνω ένα από τα παντζούρια, χμμ, δύσκολο, αλλά στο τέλος θα γίνει) και να τα μαυρίσετε στο ξύλο, ή απλά να κλείνω τα παντζούρια και να μην δώσω συνέχεια στο θέμα (και το θέμα γοήτρου?)


ΥΓ: Αρε, μια παιδεία που εχουν τα συγχρονα ελληνοπουλα, αποτελεσμα του να "μην τα καταπιεσουμε τα παιδια" των γονιών. Σαν κατι μπουμπούκια στο σχολείο μου που πετάγανε κιμωλίες στα αυτοκίνητα από το παράθυρο της τάξης. Αν και ειμαι μονο 19 ετών, εγω ποτέ δεν ήμουν έτσι.

ΥΓ2: Και να χα δώσει κανένα δικαίωμα... Ούτε που ξερω κανέναν από την γειτονιά, μονο από την πολυκατοικία κανα δυο. Όλες οι παρέες που έχω είναι από τη σχολή. Θα είδαν φως και άρχισαν, τι να πω δεν ξέρω