Για τον κάθε στρατιώτη....
Μήνυμα #47065 από Utopikos_Stoxas στις 23 Φεβρουαρίου 2008, 9:56μμ
 |
Παραθέτω ένα μικρό αλλά εκπληκτικό απόσπασμα από το διήγημα του Μπεχτ "Ο Στρατιώτης της Λα Σιότα" "...εδώ βρίσκεται λοιπόν ο άγνωστος στρατιώτης, αυτός που με τη βοήθεια του φτιάξανε την ιστορία, που πραγματοποίησε όλα εκείνα τα μεγάλα επιτεύγματα του Αλέξανδρου, του Καίσαρα, του Ναπολέοντα...αυτός είναι...και κατέχει και την όχι και τόσο ασυνήθιστη ικανότητα να μην αφήνει τον ευατό του να νιώθει, όταν δοκιμάζονται πάνω του τα κάθε λογής όργανα καταστροφής. Σαν την πέτρα, αναίσθητα αναμένει την καταδίκη του όταν τον στέλνουν στο θάνατο...τρυπημένος από δόρατα,σπαθιά, κομματιασμένος από απο βλήματα και οβίδες, καταξεσκισμένος από χειρομβοβίδες, στέκεται όμως όρ8ιος, ακατάβλητος πάντα και φτου και από την αρχή και τον προστάζουν σε όλες τις γλώσσες δίχως να ξέρει το γιατί και για ποιον σκοπό...τις χώρες που δάμαζε δεν τις κέρδιζε για τον ευατό του, όπως ο χτίστης που κάθεται στο σπίτι που έχτισε.Πάνω θανατερή βροχή από τα αεροπλάνα, κοχλάζουσα πίσσα και κάτω χαρακώματα και λάκκοι, γύρω πανούκλα και θειάφι, σάρκινα κουφάρια στόχος, πολτός για οπλα και τανκς. Μπροστά ο εχθρός πίσω ο Στρατηγός!!!!! Όλοι βασίζονταν σε αυτόν που οπλισμένος με την απαίσια κλήρα να υπομένει μουλιασμένος από την αγιάτρευτη αρρώστια της απάθειας...τι κατάπτωση να φτάνει να ευγνωμονεί κι αυτήν την τρομερή και τόσο μεταδοτική αρρώστια...άραγε θα μπορέσει ποτέ να γιατρευτεί από τούτη την αρρώστια του;"........ Δεν χρειάζεται να πω τίποτα για την ηθική του πολέμου και το ρόλο του στρατιώτη σε αυτόν τον παραλογισμό όπως και αν λέγεται, αμυντικός-επιθετικός-πατριωτικός-αναγκαίος κλπ...όλα τα επίθετα προσπαθούν απλώς να αποτρέψουν το ανθρώπινο μυαλό από το να χαθεί στην παράνοια...ηθική στον πόλεμο...οποία παραδοξότητα...πολεμοκάπηλοι και υπερπατριώτες στα τσακίδια.!!!! venceremos |
| προφίλάλλα... |
0
3
Μήνυμα #47066 από the_loulister στις 23 Φεβρουαρίου 2008, 11:06μμ
 |
Αποδεκτή απάντησηΈτσι μας μάθανε! να καμαρώνουμε για τις μάχες και τις νίκες των προγόνων μας (τι υπήρξαν και ήττες? άντε καλέ...φήμες). Φόρος τιμής στον άγνωστο παππού-στρατιώτη Λεωνίδα, Αρχίδαμο, Οδυσσέα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, Διγενή, Ανδρούτσο, Μελά, Βελουχιώτη, και πάνω απ' όλα στον παππού τον Αγγελή που γύρησε ξυπόλυτος απ'το κρύο (Αλβανία)!Παίρνοντας πάντως ως δεδομένο (ιστορικά τεκμηριωμένο) το ύψος των Αλεξάντερ δε γκρέιτ και Ναπολέοντα καθώς επίσης την σοβαρή πιθανότητα να έπασχαν μαζί με τον Ιούλιο από επιληψία, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όσο πιο κομπλεξικός είσαι, τόσο μακρύτερα φτάνεις τα σύνορα της αυτοκρατορίας σου. Τοιουτοτρόπως συμπεραίνω το επίσης οφθαλμοφανές του μικρού μήκους του μορίου τους. Όπου δεν φτάνει το πουλί, φτάνει το εκάστοτε "στέμμα" και ο δύστυχος στρατιώτης, απλά αντί να το ρίξουν στις ευγενείς τέχνες επέλεξαν άλλους τρόπους εκτόνωσης. Εκατομύρια χαμένες ζωές ανά τους αιώνες στο βωμό του Ιμπερ(τ)ιαλισμού και της ματαιοδοξίας. υ.γ. Αν ήταν το πουλί βιολί θα το παίζανε πολλοί!Προτεινόμενη ταινία "Οι υπέροχοι ληστές και τα κουλουβάχατα της ιστορίας"...και μετά Ράμπο Νο 6521 για παραδειγματισμό! |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #47072 από Utopikos_Stoxas στις 24 Φεβρουαρίου 2008, 3:17μμ
|
|
loulister με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο...πολύ εύστοχες οι αναφορές σου αν και διαφωνώ λίγο με την παράθεση του ονόματος του Βελουχώτη μαζί με τους άλλους, γιατί οι άλλοι αποτελούν στυλοβάτες του οικοδομήματος που λέγεται εθνικό φαντασιακό για κάθε κοινωνία και έθνος..αποτελούν σημεία αναφοράς καλλιέργειας εθνικών μύθων, συνεκτικών εθνικών δεσμών,εθνικής συνείδησης και συλλογικής ταύτισης με ένα εθνικό διαχρονικό ιδεώδες...συναισθηματικός εναγκαλισμός με μια εθνική μεγαλοσύνη που καθιστά πνευματικά δέσμιο το άτομο καθώς ήδη ενυπάρχει ως υπόβαθρο ένα εθνικό φίλτρο που επεξεργάζεται κάθε παραγωγή σκέψης και ιδεών...ο Βελουχιώτης όχι επειδή είναι δικός μας αλλά ουδέποτε υπήρξε πιόνι στη σκακιέρα κανενός ιδιοτελούς οράματος...σίγουρα το ΚΚΕ προσπάθησε να τον ποδηγετήσει αλλά όταν είδε ότι δεν μπορεί να τον ελέγξει τον αποκήρυξε...οραματίστηκε μια ελευθερη Ελλάδα απ' όλους, γι αυτό και πέθανε μόνος και αβοήθητος...στον αγώνα του όλοι ήταν εθελοντές....σίγουρα έκανε πολλά λάθη και είχε δύστροπο χαρακτήρα και κάποιοι αργότερα προσπάθησαν είτε να τον αγιοποιήσουν είτε να καρπωθούν τον αγώνα του...αλλά ο Αρης θα αποτελεί πάντοτε παράδειγμα για μερικούς ρομαντικούς όσον αφορά τον αγώνα του για ελευθερία και το ιδεολογικό του όραμα...τα υπόλοιπα τα κρίνει η ιστορία και οι δεδομένες συνθήκες της εποχής...διαφωνώ και γω και με την αγιοποίηση και την ωραιοποίηση καταστάσεων.... Πάντως μου έδωσες αφορμή με την αναφορά σου στις ήττες να πω κάτι...ήττες? εμείς οι έλληνες!!!!...Ποτέ!!!! και για τις όποιες αποδεδειγμένες ιστορικά ήττες που δυστυχώς δεν μπορούμε να παραχαράξουμε και τόσο την ιστορία έχει εφευρεθεί το εθνικό άλλοθι...πάντοτε κάτι-κάποιος άλλος φταίει...έτσι η συλλογική συνείδηση κοιμάται μακαρίως και με ένα αδιόρατο χαμόγελο ευτυχίας...πάντα θα υπάρχει ένας Εφιάλτης, μία Κερκόπορτα για να εφησυχάζουμε, να βαυκαλιζόμαστε και να μην ξυπνήσουμε απότομα...την κερκόπορτα του εαυτού μας και των συλλογικών λαθών και εγκλημάτων να δούμε ποιος θα την ανόιξει..αλλά καλύτερα ας μείνει κλειστή...αν δούμε στον καθρέφτη και δει και αυτός μέσα μας, χαιρέτα την ΕΛΛΑΔΑ...και αυτό οι περισσότεροι δεν θα το αντέξουν γιατί εχτισαν ετερόφωτες προσωπικότητες με αξιογική πυραμίδα βασιζόμενη σε συλλογικούς μύθους...κοινώς, άτομα δίχως προσωπική ταυτότητα..πήλινες κατασκευές...Αγωνιστικούς χαιρετισμούς loulister...Tοιουτοτρόπως..χαχχαχαχαχαχα μα τι λεξιλόγιο αχχαχαχα...έγραψες... |
| προφίλάλλα... |
