Ο πρώτος μου έρωτας και καθηγητής μου

Ιστορία συνηθισμένη από την TV αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι όλα ρόδινα! Αλέξανδρος, ο πρώτος μου έρωτας και δυστυχώς καθηγητής μου στο ιδιωτικό που πηγαίνω.

Όλα ξεκίνησαν πέρυσι. Εγώ άλλαξα σχολειό λόγω μετακόμισης και μού 'πεσε το λαχείο. Τον είδα και έχασα τη γη κάτω απ' τα πόδια μου. Κούκλος, 29, αλλά καθηγητής και με δίχρονη σχέση. Πού να βρω κουράγιο να του δείξω όσα ένιωθα; Αρχίσαμε όμως να ερχόμαστε κοντά. Τα παιδιά σχολίαζαν όλο και περισσότερο, άρχισα να ακούω από παντού αυτό το "είναι ερωτευμένος μαζί σου". Ξεκίνησαν και τα ανώνυμα μηνύματα στο κινητό του το οποιο είχα πάρει κρυφά απ το γραφείο των καθηγητών. Απαντούσε. Ήξερε ότι μιλούσε μαζί μου, το είχε καταλάβει αλλα δεν μου το είχε πει. Οι μήνες κυλούσαν, ερχόμασταν όλο και πιο κοντά σε σημείο να μου κορνάρει στο δρόμο και εγώ να του έχω έτοιμο τον καφέ στην έδρα! Κάποια στιγμή δεν άντεξα. Του είπα ότι ήμουν η κοπέλα με την οποια έστελνε τα μηνύματα. Εξαφανίστηκε για δυο βδομάδες και ξαφνικά, γυρνώντας σπίτι μου τον βλέπω πίσω μου με το αυτοκίνητο του. Ήθελε να μιλήσουμε είπε. Τι είπαμε; Ότι δεν τον ένοιαζε η δουλειά, η σχέση του, η διαφορα ηλικίας. Ότι το μονο πρόβλημα ήταν ότι είμαι μαθήτρια. Μου δώσε μάλιστα και την ευχή του να βρω ένα καλο παιδί αφού πρώτα μου είπε ότι τα πράγματα θα ήταν αλλιώς υπό άλλες συνθήκες! Εκτος αυτού μου είπε ότι γνώριζε πως μιλάει μ' εμενα, ότι είχε γίνει ολόκληρο θέμα στη διεύθυνση γιατί είχε ακουστεί το υποτιθέμενο ειδύλλιο μας και μάλιστα μου είπε "φαντάζεσαι να το είχα προχωρήσει κι όλας τι θα γινόταν;"

Εγώ δε γνώριζα τίποτα από αυτά αν και όσες φορες είχε αναφερθεί κάποιος μαθητής η καθηγητής σε αυτό το θέμα, έπαιρνα κάθε ευθύνη, δεν άντεχα να σκέφτομαι πως θα του κάνουν κακό. Ένα μηνα μετά με παίρνει τηλ. Μου είπε ότι ο τρόπος με τον οποιο με κοιτούσε και μου φερόταν ήταν λόγο εκτίμησης και όχι ερωτικού περιεχομενου! Μετά από "καταθλιψαρα" ενός μηνα γυρίζω σχολειό και σαν να μην είχε συμβεί τίποτα με χαιρετάει εγκάρδια, με αγκαλιές! Υπομονή... Τους τελευταίους τρεις μήνες... Και μηνύματα στέλνουμε όπου μου υπενθυμίζει συνεχώς να διαβάζω, με κανένα ερωτικό περιεχόμενο πάλι, και μιλάμε σαν φιλαράκια και το παιχνίδι, παιχνίδι. Τα ματια μας... παίρνουν φωτιά, δεν ξεκολλάνε. Με κάθε τρόπο βρίσκει αφορμή για να ασχοληθεί μαζί μου, να μου μιλήσει...

Δεν ξέρω. Δεν έχω προσωπική ζωή πλέον. Η μια σχέση μου διαλύεται μετά την άλλη και αυτό γιατί όσα νιώθω είναι μόνο γι' αυτόν. Περιμένω δυο χρονια τώρα με τη σκέψη του ότι ίσως μόλις τελειώσω φέτος, που δεν θα ανήκω στο δυναμικό του σχολειου, έρθει να μου μιλήσει πάλι όπως πέρυσι. Μήπως τότε είμαστε επιτέλους μαζί. Έχω λατρέψει κάθε στοιχείο αυτού του ανθρώπου, έχω δεθεί μαζί του, είδα σ' αυτόν πράγματα που δεν είχα δει στα ματια κανενός. Τι κάνει; Τι σκέφτεται; Τι θα γίνει; Κουράζομαι να περιμένω σε όλο αυτό το παιχνίδι... Με εξαντλεί και μάλιστα περιμένω δίχως να έχω σίγουρο τίποτα, τα παίζω όλα... Αλλα ειλικρινά τον λατρεύω με όλη μου την ψυχή...