Πρόβλημα με οικογένεια
Μήνυμα #128108 από LittleMonster στις 12 Ιουνίου 2014, 8:37μμ
 |
Γεια σας παιδια! Είμαι 16 χρονών και το πρόβλημά μου είναι ότι νιώθω ότι απομακρύνομαι πολύ απο τους γονεις μου. Δηλαδή κλείνομαι πολύ στο δωμάτιό μου (είτε για να διαβασω είτε απλά για να κάτσω να παίξω στο κινητο ή να μιλάω με φίλους) δεν περνάω αρκετό χρόνο μαζι τους, και γενικά νιώθω λίγο άσχημα γι αυτό. Εκτός από αυτό, όταν είμαι μαζί τους δεν μιλάω σχεδόν καθόλου, και όχι επειδή μιλάνε πολύ και δεν με αφηνουν, αλλά επειδή δεν ξέρω τι μπορώ να συζητήσω μαζι τους. Πολλές φορές το σχολιάζουν αυτο -το οτι δεν μιλαω πολύ- και απορώ και εγώ με τον εαυτό μου γιατι ακομα και πριν λιγο καιρό ήμουν πιο ομιλητικός. Η εσωστρέφεια αυτή φαίνεται να επιρρεάζει και τη σχέση που έχω με τον αδερφό μου γιατι ειναι πιο μικρος απο εμενα, και δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου, δεν παίζουμε τιποτα κλπ κλπ Σκεφτομαι λοιπόν ότι σε 2 χρόνια θα δίνω πανελλήνιες και, αν όλα πάνε καλα, θα πάω να σπουδάσω, και τότε είναι που δεν θα τους βλεπω καθόλου και θα απομακρυνθώ ακόμα περισσότερο, χωρίς να το θελω. Αυτό που θέλω είναι να μου δώσετε συμβουλές για το πως μπορώ να "ξανασυνδεθώ" με την οικογένειά μου περισσότερο.. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!! |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
0
6
Μήνυμα #128119 από pi8hkos97 στις 13 Ιουνίου 2014, 1:30μμ
 |
Αποδεκτή απάντησηΑν και δεν είμαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση με εσένα, θα προσπαθήσω να βοηθήσω. Είναι γεγονός ότι από τη στιγμή που ένα άτομο γεννιέται, το πρώτο στήριγμά του, οι πρώτες του επαφές είναι με την πυρηνική οικογένεια (μάνα, πατέρας και αδέρφια εφόσον υπάρχουν). Είναι λογικό να στενοχωριέσαι που απομακρύνεσαι, αλλά είναι λογικό ως έναν βαθμό καθώς μεγαλώνεις, αλλάζεις, γίνεσαι όλο και πιο ανεξάρτητος και μπορείς να αυτοεξυπηρετήσαι.Πίστεψέ με πάρα πολλά παιδιά έχουν τέτοια προβλήματα. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μιλήσετε σοβαρά, να τους εξηγήσεις τους προβληματισμούς σου και τώρα που είναι καλοκαίρι και θα έχετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να φροντίσεις όταν δεν είσαι με τους φίλους σου να κάνετε κάτι όλοι μαζί. Όσο πιο συχνά μπορείς. Επίσης, όταν λες ότι δεν πολυμιλάς γιατί δεν έχεις τί να πεις, είναι λογικό καθώς τα ενδιαφέροντα τα δικά σου είναι το διάβασμα, οι φίλοι σου,καμιά γκόμενα, τα όνειρά σου για το μέλλον ενώ αυτοί έχουν τις δουλειές τους και άλλα θέματα. Μοιράσου μαζί τους όνειρα για το μέλλον, εμπειρίες κ.λ.π. Μην νομίζεις ότι θα σε βαραιθούν, δεν υπάρχει περίπτωση. Το έχεις σκεφτεί ότι ίσως και αυτοί να νιώθουν αμήχανα με την κατάσταση; Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση.Πάντως για να σε ανακουφίσω υπάρχουν και χειρότερα. Οι δικοί μου γονείς φέρουν ιδέες του προηγούμενου αιώνα και είναι πολύ θρήσκοι (Αρρωστημένα). Και έχουμε απομονωθεί για το γ@μημένο αυτό λόγο. Δεν είναι ότι μου επιβάλλονται και μου στέκονται εμπόδιο στις επιλογές μου, στην τελική είμαι σχεδόν ενήλικας. Όμως δεν μπορώ να συζητήσω τις σκέψεις μου και τα όνειρά μου για τη ζωή μαζί τους, να τους πω για κάποιο μου πρόβλημα (το οποίο με τις ιδέες που έχουν θα το θεωρήσουν ασήμαντο και απλά θα το προσπεράσουν). Αν δηλαδή εσύ δεν έχεις να μιλήσεις διότι απλά δεν σου κατεβαίνουν ιδέες, εγώ δεν μπορώ να μιλήσω γιατί θα μεκατακρίνουν. Αν και τους αγαπώ και τους σέβομαι, περιμένω πώς και πως να φύγω φοιτητής και μετά εξωτερικό, να μην ξαναγυρίσω ποτέ πίσω γιατί πραγματικά η κατάσταση με έχει διαλύσει. Εδώ δεν θέλω να σου πω την ιστορία της ζωής μου, απλά να σου δείξω ότι το θέμα σου λύνεται πάρα πολύ εύκολα με τον κατάλληλο χειρισμό. Καλή επιτυχία λοιπόν, μίλα τους σήμερα κιόλας. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |