Εμμονες

Ηρθε και η σειρα μου μετα απο πολυ καιρο να γραψω δικο μου θεμα και να εκφρασω αυτα που νιωθω για την κοπελα μου.

Πριν απο αρκετο καιρο ειχα γραψει οτι δεν θελω την κοπελα μου τοσο πολυ παρολο που ειναι εξαιρετικη σε ολους τους τομεις...θα ελεγα τελεια αλλα θε με πειτε υπερβολικο.

Τα πραγματα αλλαξαν απο την στιγμη που της ειπα να χωρισουμε και οτι δεν την θελω πια.Ολα εγιναν ηρεμα αλλα εγω για καποιο λογο εγινα κομματια.Την εβλεπα να χαζογελαει και τρελενομουν παροτι ηξερα οτι αυτη ειναι σε χειροτερη θεση απο μενα και απλα θελει να δειχνει δυνατη.Τα ξαναβρηκαμε ομως γιατι επαιξε πολυ ωραια το ολο σκηνικο και με εκανε να αναθεωρησω.

Το τελευταιο καιρο ομως την θελω ολο και πιο πολυ.Τρελενομαι στην κυριολεξια.Οσο και να μου δειχνει οτι με θελει εμενα δεν μου φτανει.Θελω παραπανω.

Ειναι ενα εκπληκτικο κοριτσι.Πανεμορφη,πανεξυπνη,ωριμη,εχει κατανοηση και δεν εχουμε μαλωσει ποτε.Ειναι ενα ατομο που ταιριαζει απολυτα σε εμενα.Μαζι της μπορω να μιλαω για τα παντα...φιλοσοφια,επιστημη,ερωτα και γενικως ολα αυτα που συνηθως τα ψαχνουμε μονοι μας και οι περισσοτερες κοπελες ειτε δεν εχουν αποψη ειτε ξερουν πολυ λιγα.

Πως να το πω ρε παιδια...με γεμιζει.Ξερω οτι εχω εναν ανθρωπο που μπορω να στηριχτω χωρις γκρινιες,θυμους και κλαμματα.Θα με παρει μια αγκαλια και δεν χρειαζεται να πει τιποτα...μονο να με κοιταει.Ποτε δεν λεμε ο ενας στον αλλον "σαγαπω".Ξερουμε και οι δυο οτι ειναι βαρια λεξη παρολο που ειμαστε μαζι 8-9+ μηνες.Δειχνουμε με πραξεις ποσο νοιαζομαστε ο ενας για τον αλλον.

Ειναι αυτο που παντα εψαχνα μετα απο τοσες αποτυχημενες σχεσεις.Η ειλικρινεια,η ομορφια,η αποψη,το γελιο και γενικως οτι απαρτιζει τον χαρακτηρα αυτου του κοριτσιου με απογειωνει.

Το θεμα ειναι οτι εχω αρχισει να εχω εμμονες.Νομιζω οτι δεν με θελει αρκετα παρολο ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.Δεν ξερω τι γινεται...πραγματικα.Δεν ζηλευω...μπορει να μιλαει με οποιον θελει.Της εχω απολυτη εμπιστοσυνη.Δεν εχω εμμονες μηπως κανει κατι με αλλον αλλα με το οτι μπορει να σταματησει να με θελει.