τον χρειάζομαι πίσω ειλικρινά...

έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και 1μιση χρόνο. αυτος σπουδαζει αθηνα και εγώ πάτρα. αν και από απόσταση, η σχέση μας ήταν σοβαρή κ το σκεφτόμασταν κ για αργότερα όταν τελειώσω και εγώ σε δυο χρονιά τις σπουδές κ αυτός πάρει μετάθεση γιατί θα είναι στρατιωτικός, να πας να μείνω μαζί του ένα διάστημα. ήταν δύσκολο κ βλεπόμαστε 1 με 2 σαββατοκυριακα το πολύ κάθε μήνα. παρ όλα αυτά ειμασταν πολυ αγαπημενοι κ ευτυχισμενοι. ωσπου στον 1 χρονο ειχαμε να βρεθουμε 1 μηνα περιπου λογω εξεταστικης. σε αυτον τον ενα μηνα μαλωναμε καθε μερα, εγω ενοιωθα πως πλεον δεν με θελει, ενοιωθα αδιαφορια απο μερους του αλλα κ εγω ειχα νευρα, δν ημουν σε καθολου καλη ψυχολογικη κατασταση. ειχε σταματησει να μου μιλαει ομορφα κτλ... εε καπου εκει ετυχε γνωρισα ενα παιδι ο οποιοσ με φλερταρε κ μου μιλουσε ομορφα. ξερω οτι του εδωσα κ εγω το εδαφος να το κανει. με το παιδι αυτο παιχτηκε κατ μεταξυ μας. το ειχα μετανοιωσει την ιδια στιγμη αλλα καταλαβα οτι τελικα αυτο που με τραβηξε στην απιστια ηταν τα ομορφα λογια που επαιρνα απο τον αλλον κ δεν τα επαιρνα απο το αγορι μου.. δεν τον ερωτευτηκα σε καμια περιπτωση. ηταν εγκεφαλικο ολο αυτο, με εκανε απλα να νοιωσω οτι ειμαι ποθητη κατι π δν το ενοιωθα απο τον φιλο μου. να μην τα πολυλογω το εκρυψα απο το αγορι μου ο οποιος το ανακαλυψε διαβαζοντας τα μνματα μου στο κινητο. εκει διαλυθηκαν ολα. χωρισαμε κα κολουθησαν 2 πολυ δυσκολοι μηνες με εμενα να εχω παραδεχτει το λαθος μου, να εχω μετανοιωσε ειλικρινα, το οτι με εγκατελειψε με ταρακυνησε τοσο που καταλαβα οτι πραγματικα με αυτον τον ανθρωπο θελω να περασω την ζωη μου κ οτι τον αγαπω. το παρακαλουσα, εκλαιγα, να μου δωσει ια δευτερη ευκαιρια να τα αλλαξω ολα κ να χτισουμε την σχεση μας απο την αρχη με ειλικρινεια. δεν μου μιλουσε, ηταν αποτομος κ σκληρος. μετα πολλα, μετα απο 2 μηνες δεχθηκε να προσπαθησουμε.. σιγα σιγα ξεκινησε να μου μιλαει ομορφα κ γλυκα κ τρυφερα ομως μου ειπε οτι δν ειναι τοσο ερωτευμενος μαζι μου πλεον. παρολο ομως που π μου μιλαει γλυκα το νοιωθω, υπαρχει κενο μεταξυ μας, ειναι πιο απομακρος, κλειστος. τα καταλαβαινω ολα αυτα. ειναι λογικο να μην υπαρχει εμπιστοσυνη πλεον.το προβλημα μου ειναι ομως οτι σημερα πανω σε μια μικρη σκηνη ζηλιας μου αυτος θυμηθηκε τα παλλια, οτι τον απατησα κ μου μιλησε ασχημα, αδιαφορησε, δν απαντουσε στα μηνηματα κοκ... αυτο το εχει κανει κ αλλες φορες απο οταν αποφασισαμε για δευτερη ευκαιρια. ξερω οτι φταιω για ολα αυτα που γινονται κ δν επρπε να παω με τον αλλον που δν σημαινε τπτ για μενα. ξερω οτι μεσα του εχει οργη και θυμο. αλλα και εγω ανθρωπος ειμαι και ποναω και πληγωνομαι! αν δεν αντεχει μαζι μου γιατι με κραταει? σκεφτομαι να φυγω, να του πω να χωρισουμε.. σκεφτομαι οτι ποτε δν θα ειμαστε οπως πριν κ δν αντεχω να κλαιω κ να ποναω αλλο. λυπαμαι τον εαυτο μου. τον αγαπαω πραγματικα κ θελω το καλο του. προφανως για να ειναι μαζι μου εστω λιγο με θελει ακομα. αλλα εγω δν το αντεχω ολο αυτο.. επι 3 μηνες κλαιω καθε μερα σχεδον..ποτε θα ηρεμησω? προκειται να ειμαστε ποτε ευτυχισμένοι? ολοι στη ζωη αξιζουν μια δευτερη ευκαιρια αρκει να την θελουν πραγματικα. εχω κανει τα παντα για να του αποειξω ποσο τον λατρευω κ τα εννοω ολα. αν γινοταν θα τον παντρευομουν κ σημερα. αλλα δεν αντεχω να ειμαι μαζι του κ να μου φαιρεται ετσι.. δεν το αξιζω. εκανα κατι κακο αλλα πληρωσα το λαθος μου, δν μπορω να πληρωνω μια ζωη!! ειμαι κ εγω ανθρωπος, εχω ψυχη κ υποφερω.. τι να κανω? ευχαριστω εκ των προτερων...