marsaki

Hater νομίζω ότι με βοηθάς πιο πολύ από τους άλλους. Όμως! Καταρχήν, Πως να το προσεγγίσω για γνωριμία διότι, όπως προείπα, με περνάει και 10 χρόνια.Και για αυτό που είπες αν νιώθω έτσι πραγματικά γι' αυτόν να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ το ξέρω αλλά είναι δύσκολο και να το μάθω...

Μα το θέμα ειναι πως δεν ειμαι σιγουρη και για το πως να τον προσεγγισω :/

παιδιά το πρόβλημα που έχω είναι ίσως άλυτο. είμαι ερωτευμένη με έναν, όχι και τόσο γνωστό, τραγουδιστή τον θέλω εδώ και 1,5 χρόνο και δεν λέω να τον ξεχάσω. χθες του έστειλα στο Facebook ένα μύνημα στο οποίο του έλεγα πόσο πολύ τον θαυμάζω χωρίς να του πω πως νιώθω κι εκείνος μου απάντησε "σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια κουκλίτσα, να είσαι πάντα καλά" και μου έκανε πρόταση να γίνουμε φίλοι. τον θέλω πάρα πολύ όμως εκτός του ότι με περνάει ακριβώς 10 χρόνια είναι τραγουδιστής. Ξέρω είναι χαζό αυτό που νιώθω αλλά είναι αλήθεια. τι να κάνω;;

Μα το θεμα είναι πως θελω να τον χωρισω τωρα συντομα αυτο που λεσ μπορει να παρει και μήνα! Και με τον αλλον ειναι γνωστοι απο το δημοτικο (ετυχε,την ατυχια μου) και δεν μπορω να το κανω αυτο

Γεια σας και παλι παιδια! Εχω ένα σοβαρο προβλημα, δηλαδή πολλά
Καταρχην τα έχω μ ένα παιδι απο το σχολειο μου που πριν το καλοκαιρι χωρισαμε εξ αιτιας μου και τωρα τα ξαναωβρηκαμε! Αρχικα νομιζα οτι είμαι ερωτευμενη μαζι του ομως συνειδιτοποιησα οτι ήταν καθαροσ εγωισμος κ τιποτα αλλο ομως δεν θελω να τον χωρισω γτ μολις τα φτιαξαμε και θα με νομιζει για επιπολαιη!Το θέμα είναι οτι υπαρχει κ αλλο 1 αγορι στην ζωη μου που τον θελω τρελα είναι ο μοναδικος που κομπλαρω να του την πεσω!Τον θελω πολυ! δειχνει ενδιαφερον αλλα λιγο! Οι αποριεσ μου είναι 2: α)πως να χωρισω διακριτικα β) πως να ριξω τον αλλο???

Όταν ο Τίμοθυ Λήρυ έκανε μια συναρπαστική δουλειά στο Χάρβαρντ πάνω στην ψυχογλωσσολογία έκανε μία παρατήρηση που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είπε: "Οι λέξεις είναι η κατάψυξη της πραγματικότητας". Διδασκόμαστε το νόημα των λέξεων πριν να είμαστε πραγματικά ικανοί να τις καταλάβουμε και να επαναστατήσουμε. Και μέσα από τις λέξεις διδασκόμαστε τον φόβο και την προκατάληψη ,διδασκόμαστε ένα σωρό πράγματα. Κι έτσι το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς, χάρη στην αποστασιοποιητική ικανότητα των λέξεων , είναι να σε σκουντήξει με τον αγκώνα και να σου πει: «ΕΕ εσύ! Πρόσεχε τον αυτόν είναι καταγεγραμμένος σε μία από τις λίστες που εμείς έχουμε φτιάξει για τους περιθωριοποιημένους, δηλαδή: Αυτός είναι αλλόθρησκος/ μαύρος/ χοντρός/ άσχημος κ.α. Ένα παράδειγμα, αν είσαι «μαύρος» σε διώχνουν από παντού. Το ίδιο συμβαίνει και με το αν είσαι «διαμαρτυρόμενος», «Καθολικός» ή «’Εβραίος» ή «χοντρός» ή «παράξενος». Ξέροντας την ονομασία νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα για τον άλλον. Κοιτάμε όλοι το περίβλημα και δεν ρωτάει κανείς: «Κλαίει αυτός? Αισθάνεται? Καταλαβαίνει? Αγαπάει? Πονάει? Νοιάζεται για τους άλλους? Γιατί να μην νοιαστώ κι εγώ γι’αυτόν? Μήπως πρέπει να τον γνωρίσω καλύτερα και μετά να αρχίσω να τον κρίνω για τις κινήσεις του?».
Ένας ψυχολόγος σ’ένα βιβλίο του γράφει πως όταν ήταν μικρός οι συμμαθητές του τον φώναζαν με διάφορα ονόματα προσβλητικά και αυτό τον πείραζε. Συμπέρασμα: Το να βρίζεις κάποιον που τον ξέρεις ελάχιστα είναι αποστασιοποιητικό φαινόμενο γιατί έτσι δεν μαθαίνεις τίποτα για τον άλλον .
Η γνώμη μου: Αν θέλετε να γνωρίσετε έναν άνθρωπο πρέπει να μπείτε στο μυαλό του κι αν θέλω να σας γνωρίσω δεν ωφελεί να λέω: «Είναι παχιά. Είναι αδύνατη. Είναι Καθολική . Είναι Εβραία». Είναι σίγουρα πολλά περισσότερα από αυτά.
Ο Ρόστεν λέει: «Οι αδύναμοι άνθρωποι είναι σκληρή. Μόνο από τους δυνατούς να περιμένεις καλοσύνη.» .Αυτό είναι αλήθεια. Λυπάμαι που ζω σε κοινωνία που διαχωρίζει τους ανθρώπους από το περιτύλιγμα, είναι κρίμα! Ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό και μοιραζόμαστε το ίδιο έδαφος έχουμε τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια προνόμια ανομοιόμορφα μοιρασμένα. Όμως αυτό είναι το ωραίο σε εμάς, το ότι διαφέρουμε ο ένας από τον άλλον! Φανταστείτε να ήμασταν όλοι ίδιοι δεν θα είχε νόημα να ζούμε. Γι’αυτό σκεφτείτε, όταν έχετε να αντιμετωπίσετε ένα άτομο από τις παραπάνω κατηγορίες μήπως πρέπει να σκεφτείτε κι όλα τα παραπάνω? Μην συμβάλλεται στο χείριστο έργο της κοινωνίας να μας κάνουν όλους ίδιους και χωρίς άποψη.
Έχω νιώσει πως είναι να σε μειώνουν και δεν θέλω να το πάθουν κι άλλοι και προς Θεού μην αλλάξει κανένας τον εαυτό του επειδή του το επιβάλλουν οι άλλοι. Είμαστε όλοι άνθρωποι! Κανένας δεν έχει ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους .
Τέλος μην κρίνεται ποτέ τους άλλους ίσως τους αρέσει έτσι όπως είναι και μην τους κάνετε να ντρέπονται και να φοβούνται και για σκεφτείτε εσείς είστε τέλειοι?

Παιδια βοηθεια ειμαι 15 χρονων και φετοσ το καλοκαιρι γνωρισα ενα αγορι.Βασικα τον ήξερα απο παλια αλλα φέτοσ μου κινησε το ενδιαφερον.Καναμε φΑΣΗ πρωτα αλλα αυτοσ ηξερα οτι είναι ο τυποσ "ψεκαστε σκουπιστε τελιωσατε" οποτε φροντισα να μην κολλησω ομως μετα αυτοσ ήρθε και μου εκανε ερωτικη εξομολογηση αλλα εγώ ήμουν αλλου τελως παντων μετα απο λιγο καιρο συνειδιτοποιησα οτι είμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα φοβηθηκα να του το πω μήπως μου εριχνε ακυρο.Την πρωηγουμενη παρασκευη ο κολλητοσ του μου ειπε πωσ είναι νοσοκομειο γτ χτυπησε μ τ μηχανακι μ ενα φιλο του ήταν πολυ ασχημα κ αρχισαμε να μίλαμε καθε μέρα αλλα οταν πηγα ν τον δω εμπιξα τ κλαματα ενιωθα απαισια.Προσπαθησα να μην του το δειξω αλλα το καταλαβε! Τι να κανω για να τον κανω νιωσει καλυτερα είναι πολυ ασχημα κ θελω να τον βοηθησω εκεινοσ λεει οτι μονο που παω και τον βλεπω ειναι πολυ καλυτερα ομωσ εγω τον βλεπω να μαραζώνει και καταρρεω προσφατα περασα απο καταθληψη κ ακομα παιρνω αντικαταθλιπτικα δεν θελω να ξαναπερασω το ιδιο λουκι ομως με ποναει ν τν βλεπω ετσι. Τι να κανω?