Αφαίρεση όρχη

Χελόου:)
Είδα ότι ένα παιδί έχει γράψει την γενική εμπειρία της περιτομής και το βρήκα πολύ χρήσιμο μιας και θα βοηθήσει πολλά άτομα που θα βρεθούν σε αυτήν τη θέση. Γι αυτό αποφάσισα να γράψω την δική μου εμπειρία.
Αρχικά να αναφέρω ότι αυτό που έπρεπε να αντιμετωπιστεί σε εμένα ήταν η συστροφή όρχη. Εκδηλώθηκε με πάρα πολύ έντονους πόνους την ώρα που κοιμόμουν και κατάφερα να ξανακοιμηθώ μετά απο τέσσερις ώρες. Αναλυτικότερα πονούσα στον αριστερό όρχη και στην κάτω αριστερα βουβωνική χώρα. Αυτό ήταν κάτι που μπέρδεψε τους γονείς μου που πίστευαν ότι είναι κάτι κοιλιακό.

Την επόμενη μέρα έκανα μπάνιο και παρατήρησα ότι ο αριστερός μου όρχης ήταν πρησμένος και κόκκινος. Δεν μπορούσα να τον αγγίξω γιατί πόναγα. Το είπα στους γονείς μου και πήγαμε στο κέντρο υγείας.
Από εκεί μας έστειλαν στο νοσοκομείο για να κάνω υπέρηχο για να δουν αν ήταν συστροφή ή επιδιδυμίτιδα.

Στο νοσοκομείο έκανα υπέρηχο και είδαν ότι έχω πάθει συστροφή, δλδ ο όρχης είχε γυρίσει δύο φορές κιόλας με αποτέλεσμα να στραγγαλιστούν τα αγγεία που τον τροφοδοτούν.

Περίμενα μερικές ώρες σε ένα δωμάτιο για να συμπληρώσω 8ωρο απο τοτε που ειχα φαει ή είχα πιει οτιδήποτε για να μπω στο χειρουργείο. Μου έβαλαν ορό, δεν πόνεσα πολύ, μόνο ένα μικρό τσίμπημα ένιωσα.

Ύστερα με πήγαν στο χειρουργείο, όπου ήταν και μια αναισθησιολόγος που μου έκανε κάποιες ενέσεις από την πεταλούδα (του ορού) και χωρίς να το καταλάβω είχα κοιμηθεί. Γενικα δεν έχω να περιγράψω κάτι από την ίδια την εγχείριση μιας και δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα.
Μετά από μια ωρα (απ ότι μου είπαν) με γύρισαν στο δωμάτιο. Για κανα δυο ωρες ήμουν μισοξύπνιος, μη καταλαβαίνοντας και πολλά από τον γύρω κόσμο. Και μετά κοιμηθηκα για βραδυ. (Ναι, κοιμηθηκα πολυ αυτην τη μερα).

Την επομενη παρεμεινα στο νοσοκομειο, τιποτα συναρπαστικο δεν συνεβη, μονο νοσοκομες έρχονταν καθε εξι ωρες και μου εδιναν αντιβιωση, άλλαζαν τον ορό και έφερναν φαγητό.

Την άλλη μέρα ήρθαν οι γιατροί και μου είπαν να αρχίσω να περπατάω σιγα σιγα. Να αναφερω οτι στην ουρηση αν και φοβομουν, τελικα δεν ενιωσα το παραμικρο. Στο περπατημα ενιωσα μια ελαχιστη ενοχληση και μοναχα τις αυτοκολλητες γαζες να με τραβανε καπως.

Την αλλη μερα ηρθαν για τελευταια φορα οι γιατροι, μιας και μου έδωσαν εξιτήριο. Μου άλλαξαν τις γάζες, μου έβγαλαν την πεταλούδα και στο τέλος έφυγαν εκτός απο έναν, ο οποίος με ενημέρωσε για το τι είχε γίνει, αφού δεν μου είχαν πει μέχρι τότε. Μου είπε λοιπόν ότι ο αριστερός όρχης είχε συστραφεί όχι μία αλλα δυο φορές, με αποτέλεσμα να διακοπεί η παροχη αίματος σ αυτόν και να νεκρωθεί. Γι αυτό τον αφαίρεσαν. Σοκαρίστηκα να πω την αλήθεια αλλά προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Συνέχισε λέγοντας ότι ούτε το πόσο γόνιμος είμαι θα επηρεαστεί, ούτε οι στύσεις, αλλά ούτε και η ποσότητα του σπέρματος. Τόνισε ότι το πιο σημαντικό είναι να μην νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, γι αυτό σε έξι μήνες θα πάω να μου προσθέσουν έναν τεχνητό όρχι απο σιλικόνη, για αισθητικούς αλλά κυρίως ψυχολογικούς λόγους.

Όσα μου είπε ευτυχώς τα παρατήρησα: ούτε η στύσεις έχουν μειωθεί, ούτε η ποσότητα του σπέρματος.

Για ένα-δύο μήνες δεν θα κάνω γυμναστική και δύο βδομάδες δεν πήγα σχολείο.

Μέχρι να φύγουν τα ράμματα( τα οποία θα πέσουν απο μόνα τους σε 15 με 20 μέρες) θα βάζω πενταντίν στις τομές και θα αλλάζω γάζες. Δεν κάνει να πέσει νερό πάνω για κάνα δεκαήμερο και για μια εβδομάδα έπαιρνα αντιβίωση.

Αυτά λοιπόν από εμένα! Ελπίζω να βοήθησα πραγματικά κάποιον που να είχε ανάγκη τέτοιου είδους ενημέρωση. Και θα κλείσω με μια συμβουλή: οποτεδήποτε νιώσετε ενόχληση ή πόνο κάπου μη διστάσετε ΠΟΤΕ να το πείτε στους γονείς σας ή να πάτε σε γιατρό, μόνο λόγω σημείου(π.χ. γεννετικά όργανα). Στην αρχή νόμισα πως θα είναι κάτι που θα περάσει και σκέφτηκα να μην το πώ γιατί ντρεπόμουν. Όμως κατάλαβα ότι αν ήταν κάτι σοβαρό και δεν το έλεγα θα μου δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα.

Καλές γιορτές!!