πρεπει να βρω δυναμη
Μήνυμα #73593 από force... στις 09 Μαρτίου 2011, 3:26πμ
μέλος από: 9/3/2011 μηνύματα: 24 0 |
Βασικα,ο λογος που γραφω εδω ειναι για να μην κανω κατι που αργοτερα θα μετανιωσω σιγουρα..ετσι αποφασισα να εκτονωθω εδω... Το δικο μου προβλημμα ειναι οτι βρισκομαι στην περιοδο στην οποια προσπαθω να ξεχασω και να επιβιωσω απο ενα χωρισμο..Ζουσαμε μαζι 2,5 χρονια και ξαφνικα εμεινα μονη μου,σε ξενο σπιτι(γιατι προφανως εφυγα απο κει που μεναμε μαζι) με ενα σωρο αναμνησεις.Δε μαλωσαμε,ολα εγιναν ηρεμα και πολιτισμενα και γενικα εχουμε επικοινωνια γιατι και αυτος και εγω εχουμε αναγκη ο ενας τον αλλο.Ηθελε λοιπον να μεινει μονος, γιατι μου ειπε οτι δε νιωθει αυτη τη σπιθα και γενικα ενιωθε ρουτινα,ετσι και εγινε.Το θεμα ειναι ο εγω πραγματικα τον αγαπησα και τον αγαπω,δε μπορω να ξεχασω,μαζι του εζησα πανεμορφα πραγματα και το γεγονος οτι ολα αυτα χαθηκαν,με σκοτωνει.εχει κλεισει μηνας και γω ακομη ειμαι οπως στην αρχη..βγαινω εξω και ειμαι μια χαρα γιατι ετσι πρεπει,δε μπορω να αφησω τη προσωπικη μου ζωη να επηρεασει τις σπουδες μου,οταν ομως γυρισω σπιτι πεφτω σε καταθλιψη,δε γελαω και κοιμαμαι 3-4 ωρες τη μερα..πραγματικα ποναω και δε ξερω τι να κανω,μου λειπει τοσο πολυ,δε μπορω να το ελεγξω..ειναι η πρωτη φορα που δεν ελεγχω τα συναισθηματα μου και με τρομαζει αυτο..αυτη τη στιγμη που γραφω δε μπορω να κρατηθω,θελω να τον παρω τηλεφωνο,ομως δε θα το κανω γιατι ειμαι πολυ περιφανος ανθρωπος και θεωρω πως η αξιοπρεπεια μου ειναι πανω απ'ολα.Επισης δε θελω να λυπηθει η να νιωσει ενοχες γιατι πραγματικα ειναι υπεροχος ανθρωπος και σε καμια περιπτωση δε τον θεωρω υπευθυνο για ολα,ηταν ειλικρινης απ'την αρχη μεχρι το τελος και γω αυτο το εκτιμω..απλα ποναω πολυ. |
προφίλάλλα...˵quote˶ |
8
Μήνυμα #73732 από Verus στις 11 Μαρτίου 2011, 9:42μμ
μέλος από: 30/12/2010 μηνύματα: 504 0 |
Αποδεκτή απάντησηΑπ'τη στιγμή που πιστεύεις ότι αγαπάς κάποιον πρέπει να αφήνεις την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια σου στην άκρη.Φυσικά, δεν μπορείς να τον πιέσεις, όμως μπορείς να του μιλήσεις για το πως νιώθεις. Πες του πως είναι η κατάσταση έτσι ακριβώς όπως τα είπες κι'εδώ. Αν πάλι νομίζεις ότι η περιφάνεια/αξιοπρέπεια και οι σπουδές σου υπερέχουν/πρωτεύουν των συναισθημάτων σου για αυτόν, τότε πρέπει να κάνεις υπομονή και να συνεχίσεις την καθημερινότητά σου μόνη σου, για την ώρα. Όσο για τον πόνο σου, θα φύγει κι'αυτός με τον καιρό, μαζί με τις αναμνήσεις και τα αισθήματα. Επίτρεψέ μου όμως να σου δώσω τη συμβουλή μου: Μίλα του. Εξήγησε του πως έχουν τα πράγματα. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. |
προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #73751 από force... στις 12 Μαρτίου 2011, 2:24μμ
μέλος από: 9/3/2011 μηνύματα: 24 0 |
σευχαριστω πολυ για τη συμβουλη σου.. τελικα του μιλησα για αυτα που νιωθω και μου ειπε απλα οτι λυπαται που μου το εκανε αυτο γιατι ειμαι υπεροχη και τετοια.Ομως ενιωσα οτι δε βγαινει κατι αλλο απο ολο αυτο και τ πηρα αποφαση τελικα οτι τερμα.τι να πω,τουλαχιστον τα εβγαλα απο μεσα μου.. |
προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #76488 από Velvet στις 05 Μαΐου 2011, 8:23μμ
μέλος από: 5/5/2011 μηνύματα: 12 0 |
Το γεγονός ότι συνειδητοποίησες ότι η κατάσταση αυτή τελείωσε είναι πολύ σημαντικό. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να νιώσεις πάλι τελείως καλά και να είσαι έτοιμη να κάνεις μία εντελώς νέα αρχή στη ζωή σου. Θα πρότεινα, τη δεδομένη χρονική στιγμή να κάνεις εργασιοθεραπεία. Αφιερώσου στο αντικείμενο της δουλειάς σου (ή των σπουδών σου, αν είσαι φοιτήτρια), άρχισε να μαθαίνεις μία ξένη γλώσσα, παρακολούθησε κάποια μαθήματα χορού ή άρχισε κάποιο άθλημα... Θα σε βοηθήσει, θα δεις. |
προφίλάλλα...˵quote˶ |