Ζώντας
Μήνυμα #44844 από Utopikos_Stoxas στις 25 Νοεμβρίου 2007, 1:45μμ
 |
Aτενίζοντας το ηλιοβασίλεμα, κάθε χρονική στιγμή κρύβει την απόλυτη ευτυχία, και η ζωή σαν ευαίσθητο ψηφιδωτό καταστρέφεται από την ανθρώπινη ανοησία Το ηλιοβασίλεμα σύνθεση ονειρική ζητά σ' αυτό να κολυμπήσεις και όχι να προσπαθείς μάταια να το εξηγήσεις... |
| προφίλάλλα... |
0
3
Μήνυμα #44851 από the_loulister στις 25 Νοεμβρίου 2007, 8:42μμ
 |
Αποδεκτή απάντησηΘυμάμαι όταν ήμουν μικρή κοιτούσα τον ήλιο μέχρι να επικρατήσει εκείνο το πιτσιλωτό disco μαύρο...Μετά σηκωνόμουν τυφλή και παραπατώντας καρφωνόμουν σε γωνίες επίπλων ή σε άλλους παρευρισκόμενους... Όλα τελείωναν με την γνωστή μητρική φράση "γιατί δεν ακούς? θα χαλάσεις τα ματάκια σου"... Τώρα είμαι η Εύα μεταλλαγμένη, το μήλο εκπέμπει υπεριώδεις ακτινοβολίες και η μαμά μου δεν είναι ο Θεός... Και μιας που τώρα βάλαμε μυαλό (ελπίζω λίγο) δεν κοιτάμε επίμονα τον ήλιο παρά μόνο αν μας λέει "αντίο για σήμερα" God I hate nature Nature I hate god ...I'm not the only one who is staring at the sun υ.γ. αλήθεια ο Αδάμ που είναι τόσα χρόνια? (μετά το δημοτικό χαθήκαμε...) |
| προφίλάλλα... |