Περί Έρωτα 2

Πεζό 1


…..Φίλε μου πορεύομαι σε μακρινά μονοπάτια, όπου πόδι ανθρώπου δεν έχει πατήσει. Ανέβηκα σε γαλέρες, ακολούθησα καραβάνια στα υψίπεδα της Μογγολίας αλλά η φυγή μου δεν έχει τέλος. Ποιοι δαίμονες παλεύουν μέσα μου και τι θέλουν. Ένα πρωινό εξαφανίστηκα και έκτοτε προσπαθώ να την ξεχάσω….όμως μέσα στα μάτια κάθε γυναίκας που συναντώ βλέπω τη μορφή της. Τα μάτια της γυναίκας, στα οποία θα δω καθαρά εμένα θα τα αγαπήσω αλλά και θα τα μισήσω. Εκείνη την ημέρα θα κλάψω και θα θρηνήσω το δικό της χαμό…..


                                      D, Amedeo