Μεταπτυχιακό στην Αγγλία;

Ελένη κατ'αρχάς είναι λάθος να ξεκινάς την αναζήτηση εξειδίκευσης βάσει του ποια έχει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση. Ψυχολόγος θες να γίνεις, υποτίθεται το κάνεις γιατί θες να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους και όχι για να 'κονομήσεις. Αν ξεκινάς με αυτό το σκεπτικό, στο υπογράφω ότι σε 20 χρόνια από τώρα ή θα είσαι μια ημίτρελη μεσήλιξ (αν ασκείς το επάγγελμα με ζήλο) ή το πιο βαριεστημένο πλάσμα στη γη (αν μπουχτίσεις και τα φορτώσεις στον κόκκορα). Κάνε μια βόλτα από το Δρομοκαΐτειο, το Δαφνί ή οποιαδήποτε άλλη "δομή παροχής ψυχολογικών υπηρεσιών" (ξενώνα, κέντρα ημέρας κλπ) και μίλα με τους ανθρώπους που δουλεύουν πολλά χρόνια εκεί. Παρατήρησέ τους και κρίνε αν θες να είσαι κι εσύ έτσι σε λίγα χρονάκια...

Δεύτερον, όσο και να διαβάσεις, όσα μεταπτυχιακά και να κάνεις, δεν πρόκειται να μάθεις ΤΙΠΟΤΑ χρήσιμο. Προσωπικά, στο Πάντειο (64 μαθήματα + Διπλωματική) δεν έμαθα απολύτως τίποτα, πέρα από αρκετές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Τα ίδια και στο μεταπτυχιακό. Όλα θα τα μάθεις στην πράξη και μόνο αν είσαι συγκροτημένη ως προσωπικότητα και φυσικά νοιάζεσαι πραγματικά πολύ για τους άλλους. Δεν πρέπει να σε ταράζει τίποτα, η διάθεσή σου να μη χαλάει για κανένα λόγο και γενικά να μη θίγεσαι, να μην προσβάλεσαι, να μη χαλιέσαι ό,τι κι αν σου κάνουν/λένε. Διαφορετικά, κινδυνεύεις να γίνεις η ημίτρελη θείτσα που λέγαμε προηγουμένως. Η συναναστροφή με ανθρώπους που αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να αποβεί καταστροφική για τη δική σου ψυχολογική κατάσταση. Άλλωστε αυτό συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων...

Συμπερασματικά, σου προτείνω για τουλάχιστον ένα χρόνο να δουλέψεις εθελοντικά στα αντικείμενα που σε ενδιαφέρουν. Έτσι θα μπορέσεις να αποφασίσεις ποιο σου ταιριάζει και κατόπιν να κάνεις τις αντίστοιχες σπουδές. Για παράδειγμα, εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ με τη συμβουλευτική, γιατί σίγουρα θα έφτανα στο σημείο να σκοτώσω κάναν βλαμμένο με τα εντελώς κοινότοπα και γελοία προβλήματά του (οι φίλοι μου στο τσακ τη γλιτώνουν :P). Ασχολούμαι με την κλινική ψυχολογία, γιατί κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν πραγματικά και είναι πιο πρόθυμοι να αλλάξουν οι ίδιοι. Οι υπόλοιποι άνθρωποι απλώς παραπονιούνται και περιμένουν όοοοολοι οι άλλοι να αλλάξουν με κάποιο μαγικό τρόπο. Ωστόσο είμαι σίγουρη ότι , ακόμη κι αν όλα γινόντουσαν ιδανικά γύρω τους, εκείνοι θα έβρισκαν πάλι λόγους για να γκρινιάζουν.

Η γνώμη μου είναι ότι καλύτερα να ασχοληθείς με την ειδική αγωγή, αφού η άλλη σου επιλογή (συμβουλευτική) για μένα ισοδυναμεί με καταδίκη. Τουλάχιστον στην ειδική αγωγή θα ζεις καθημερινά τη χαρά του να προσφέρεις και οι κόποι σου να πιάνουν τόπο. Όσον αφορά το καταλληλότερο πανεπιστήμιο, θεωρώ ότι το καλύτερο θα είναι εκείνο που θα σου προσφέρει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια και πιο αυστηρά εποπτευόμενη πρακτική άσκηση. Όλα τα άλλα (μαθήματα, σεμινάρια, διπλωματικές) είναι ΓΤΠ.

Αυτά, ελπίζω να πάρεις την καλύτερη δυνατή απόφαση για σένα και να τη στηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις!

Έγραψε:(Webmaster@24 Νοεμβρίου 2011) Απλά ηδονίζομαι να σπάω την ψυχολογία των ψυχολόγων πριν σπάσουν την ψυχολογία των πελατών τους.

Έχεις δίκιο, τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει. Ως εθελοντής ή κάθεσαι και πίνεις καφέ με τον διευθυντή ή του φτιάχνεις τον καφέ (κοινώς του κάνεις τα θελήματα).

Όσον αφορά συγκεκριμένο φορέα, δεν ξέρω αν επιτρέπεται να αναφέρω ονόματα, αλλά θα σου προτείνω έναν ελπίζοντας ότι δε θα διαγραφεί το μήνυμα πριν το διαβάσεις. Από το Πάντειο με έστειλαν για πρακτική στο ΚΨΥ Αιγάλεω και πιο συγκεκριμένα στην Κοινωνική Λέσχη Ευ Ζην. Μπορώ να σου πω ότι αυτό είναι το μόνο θετικό που μου προσέφερε το εν λόγω Πανεπιστήμιο.
Στη Λέσχη γίνονται πάρα πολλές ομάδες (από συμβουλευτικές και ψυχοθεραπευτικές μέχρι ψυχαγωγικές, π.χ. θεατρικές) για άτομα είτε με νοητική στέρηση είτε με ψύχωση. Όπως καταλαβαίνεις, όλα γίνονται από εθελοντές. Έμεινα εκεί για 5 χρόνια μετά την πρακτική, για 3 χρόνια μάλιστα πήγαινα κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά. Στην προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί το πόσο θα συμμετέχεις εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από σένα, με την έννοια ότι αν έχεις όρεξη μπορείς να καταπιαστείς με πολλά πράγματα. Η καθημερινή λειτουργία περιλαμβάνει από τις ομάδες που λέγαμε πριν μέχρι ξυλουργείο, ταπητουργία και catering στα οποία εργάζονται (επί πληρωμή, κι αυτό είναι εξαιρετικό) οι χρήστες των υπηρεσιών ψυχολογικής υγείας, δηλαδή τα μέλη της Λέσχης παύλα ασθενείς. Πέρα από αυτό, διοργανώνονται ημερίδες ενημέρωσης επαγγελματιών και πολιτών, συνέδρια, το Φεστιβάλ Ψ, κατασκηνώσεις, εκδηλώσεις σε συνεργασία με άλλους φορείς κλπ.
Η ελευθερία που σου δίνεται για να δουλέψεις αλλά και να προτείνεις νέες ιδέες είναι τεράστια, άσε που η Λέσχη, ως πρωτοπόρος σε θέματα κοινωνικής επανένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης, συνεργάζεται με όλους (μα όλους!) τους φορείς του χώρου, οπότε θα εχεις την ευκαιρία και να γνωρισεις άλλους επαγγελματίες και να δεις καλύτερα τι είναι αυτό που σου ταιριάζει.

Μπορεί να σου φαίνονται υπερβολικά καλά για να είναι αληθινά όλα αυτά κι ίσως έχεις δίκιο. Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τέλεια. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο που δεν πάω συχνά, λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων της δουλειάς μου, μου λείπει αφάνταστα. Δεν μπορώ καν να σου περιγράψω το πόσα οφέλη αποκόμισα από αυτήν την εμπειρία. Εκεί έμαθα να χειρίζομαι κατάλληλα τις ψυχολογικές καταστάσεις των άλλων, αλλά πάνω απ'όλα τη δική μου.

Αν το Αιγάλεω σου πέφτει μακριά, δοκίμασε να επικοινωνήσεις με τα κεντρικά του ΚΨΥ (ειναι στη Σούτσου νομίζω, στους Αμπελόκηπους). Ίσως εκεί μπορούν να σου προτείνουν κάποιον άλλο φορέα. Ό, τι κι αν διαλέξεις πάντως, μακριά από ΠΕΨΑΕΕ και Δρομοκαΐτειο. Έχω γνωρίσει τους υπευθύνους και έχω συνεργαστεί μαζί τους και ειλικρινά αν μπορούσα θα τους εξόριζα στη Σιβηρία. Αληθινό περιστατικό: σε συνάντηση για να οργανώσουμε ημερίδα κατά του στίγματος, μισή ώρα συζητήσαμε γι'αυτά που πρέπει να γίνουν και 3 ώρες ΜΠΕΚΡΟΠΙΝΑΝΕ και λέγανε μαλακίες. Να πω κι άλλα για την όρεξη και τη θέλησή τους να βοηθήσουν;;;;

Ααα, θυμήθηκα και την "΄Εδρα" στα Λιόσια, όπου είναι υπεύθυνη μια πρώην συμφοιτήτριά μου και πολύ δραστήρια κοπέλα, με όρεξη. Εκεί νομίζω απασχολούνται αποκλειστικά άτομα με νοητική στέρηση, ίσως σχετίζεται ακόμη περισσότερο με την ειδική αγωγή που σ'ενδιαφέρει!