Τον θέλω αλλά ντρέπομαι

Η φάση η δικιά μου είναι καπως περίεργη όπως και πάντα άλλωστε. Είμαι πρωτοετής και από την πρώτη μέρα που πάτησα στην σχολή μου και είδα ένα παιδί μου κόλλησε τόσο άσχημα στο μυαλό που δεν μπορώ να σταματήσω από τότε να τον σκέφτομαι. Μ'αρεσει πάρα πολύ και δεν μπορώ καν να περιγράψω το ποσό με λόγια. Σε φάση δεν έχω ξανά βρει ποτέ κάποιον να μ'αρεσει τόσο απόλυτα. Μου φαίνεται τόσο αστείο και ταυτόχρονα τόσο περίεργο και αμήχανο ίσως για τον εαυτό μου το να κολλάει τόσο σε ένα άτομο και να φέρεται έτσι γιατί πολύ απλά εγώ δεν είμαι έτσι γενικότερα σε αυτά η μαλλον δεν ήμουν ποτέ έως τώρα.. Δεν μαρεσει τόσο να συζητάω με τους άλλους για αυτά ειδικά τόσο νωρίς γιατί δεν με παίρνουν και πολύ στα σοβαρά μιας και τον ξέρω μόνο 1.5 μήνα και είναι και για μένα άβολο να εξηγώ. Τέλος πάντων το συγκεκριμένο άτομο δεν το ήξερα καθόλου και δεν είχα κανένα στοιχείο για αυτό για 3 βδομάδες σερί μέχρι που εντελώς τυχαια ανακάλυψα το όνομα του και εως εκεί. Δεν έχουμε μιλήσει ποτε και δεν τυχαίνει κιόλας. Παρόλο που με την παρέα που είναι μαζί έχω γνωριστεί με όλα σχεδόν τα παιδιά και έχουμε ανταλλάξει 1-2 κουβέντες με εκείνον δεν τυχαίνει ποτέ. Τον βλέπω να μιλάει ελάχιστα γενικά και δεν ξέρω αν είναι ντροπαλός η αντικοινωνικο. Ξέρω μονάχα πως θα πέθαινα για ένα έστω "γειά" μαζί του. Είμαι όμως επίσης φοβερά ντροπαλή ειδικά με τα αγόρια που μου αρέσουν και μόνη μου δεν παιζει να κάνω βήμα και επίσης έχω την υποψία πως έχει καταλάβει οτι μου αρέσει. Τον έχω πιάσει να με κοιτάει λίγες φορές αλλά κυρίως τις τελευταίες μέρες με κοιτάνε οι φίλοι του περίεργα και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτο.. Τέλος πάντων αν βρίσκεται κάποιος σε παρόμοια φάση η είναι αγόρι και θέλει να με βοηθήσει η κορίτσι που ξέρει τι πρέπει να κάνω ας μου πει ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ.