Πως θα τον κανω να μου μιλησει;

Πρωτα απ ολα ζητω συγνωμη για το τεραστιο κειμενο αλλα πιστευω οτι αξιζει να διαβαστει γιατι η ιστορια ειναι μεν μεγαλη αλλα εχει ενδιαφερον.
Λοιπον, πριν 3 χρονια ειχα γνωρισει ενα παιδι στη σχολη με το οποιο εγω και η φιλη μου καναμε παρεα που και που στο αμφιθεατρο, δεν τον ειχα δει μεχρι τοτε διαφορετικα αλλα τον συμπαθουσα γιατι ειχε πολυ πλακα και με εκανε να γελαω.Η φιλη μου μου ειχε πει οτι φαινεται οτι του αρεσω αλλα εγω δεν το πιστευα. Λιγους μηνες αργοτερα σε ενα παρτυ της σχολης,χορευαμε ετσι για πλακα και καποια στιγμη πηγε να με φιλησει,εγω σοκαριστηκα και τραβηχτηκα και μετα του ειπα οτι θελω να κατσω γιατι κοραστηκα κλπ, εκεινο το βραδυ με εβλεπε μετα απο αυτο απομακρη και δεν ξαναεκανε κινηση αλλα τον εβλεπα σε κακη διαθεση, απο εκεινο το βραδυ αρχισα να τον σκεφτομαι διαφορετικα και την επομενη μερα που μιλησαμε στη σχολη μου ζητησε συγνωμη αν με εφερε σε δυσκολη θεση κλπ. Γενικα απο τοτε και μετα κατι υπηρχε στην ατμοσφαιρα και καποιες μερες αργοτερα σε μια αλλη εκδηλωση ενος μαγαζιου ξαναειμασταν πιο κοντα και τοτε μου ειπε οτι του αρεσω αλλα τον εχω μπερδεψει, ετσι κατσαμε και συζητησαμε κι εκει ακουσα κατι που δεν περιμενα γιατι μου ειχε δειξει οτι ενδιαφεροταν οντως για μενα,μου ειπε λοιπον να μην περιμενω κατι σοβαρο απο αυτον γιατι πριν ερθει στη σχολη ειχε μια μεγαλη σχεση που τον απογοητευσε και ειναι σε μια περιεργη φαση.. Μετα απο αυτο εγω ημουν μπερδεμενη και απομακρυνθηκα για καποιες μερες μεχρι που πηρα την αποφαση να δωσω μια ευκαιρια να γινει κατι (ναι το ξερω, ηταν λαθος αλλα την ειχα πατησει ασχημα μαζι του και γιαυτο πιστευα οτι θα καλυτερευαν τα πραγματα στη συνεχεια). Γιαυτο του ειπα να βρεθουμε για να του μιλησω. Εβρεχε και με εστησε κανονικα και αν δεν τον επαιρνα εγω τηλ να τον ρωτησω που ειναι οχι απλα δεν θα ερχοταν ποτε αλλα δεν θα επαιρνε καν ενα τηλ να ενημερωσει οτι δεν θα ερθει. Τελος παντων, ηρθε μιλησαμε και μετα φιληθηκαμε, αυτος ηθελε και παραπανω πραγματα αλλα εγω δεν ηθελα και γιαυτο μονο φιλιομασταν, ενω χαιρετηθηκαμε αργοτερα σαν να ειναι ολα μια χαρα, παρολα αυτα απο εκεινη την ημερα δεν με ξαναπηρε τηλ και γενικα με εγραφε και στη σχολη, προφανως επειδη δεν του εκανα οσα ηθελε. Ημουν στεναχωρημενη για αρκετο καιρο αλλα καποια στιγμη το ξεπερασα και τον εγραφα κανονικα και τοτε ξαφνικα τον εβλεπα να με κοιταζει συνεχεια ενω λιγο καιρο πριν ηταν σαν να μην υπηρχα, αλλα και παλι αδιαφορουσα.Λιγο καιρο αργοτερα εμαθα απο εναν φιλο μου οτι καποια στιγμη τον ειχε πιασει αυτον τον φιλο μου και του ειχε πει οτι κατι ειχε γινει μεταξυ μας αλλα και διαφορα ψεμματα οπως πχ οτι εγω του ειχα πει οτι ειμαι σε περιεργη φαση και τον ειχα παρατησει και γενικα ελεγε πραγματα που δεν τα ειχα κανει για να με κατηγορησει οτι ειμαι τρελη και δεν ξερω τι θελω, και ολο αυτο επειδη νομιζε οτι αυτος ο φιλος μου δεν ηταν φιλος μου αλλα οτι κατι επαιζε και ειχε ζηλεψει και τα ειχε πει ολα αυτα για να τον απομακρυνει νομιζοντας οτι κατι ειχαμε. Οταν το εμαθα καταλαβα οτι για να ζηλεψει και να το κανει αυτο, σημαινει οτι ενδιαφερεται ακομη αλλα και μονο που επελεξε να με βλαψει λεγοντας ψεμματα για μενα προκειμενου να ειναι ησυχος οτι δεν θα εχω κατι με κανεναν,δεν μου εδειχνε κατι καλο. Του το ανεφερα απ ξω - απ εξω μια φορα αλλα δεν το παραδεχτηκε οτι το εκανε και μαλιστα για να με μειωσει κιολας μου ειχε πει τοτε " Χωρις παρεξηγηση αλλα νομιζεις οτι ασχολουμαι ακομη με αυτο που εγινε με μας;". Απο τοτε αρχισε να μου δινει ακομη περισσοτερη σημασια,με κοιταζε ολη την ωρα με ενα βλεμμα που δεν το ξαναειχε, σαν να μου εδειχνε οτι ειχε μετανιωσει, τον ειχα πιασει πολλες φορες να με κοιταζει ακομη και οταν δεν τον κοιταζα και καθοταν σχεδον παντα διπλα μου στο αμφιθεατρο και γενικα στα μαθηματα. Αυτην ακριβως τη συμπεριφορα την εχει ακομη, και μαλιστα πριν λιγο καιρο σε ενα παρτυ της σχολης, μολις ειδε εμενα και τη φιλη μου να μιλαμε με κατι παιδια (που εν το μεταξυ μιλαγαμε για ασχετα θεματα με αυτα τα παιδια και οχι οτι επαιζε κατι αλλα αυτος δεν το ηξερε) ηρθε μαζι με τη παρεα του προς τη πλευρα που ειμασταν και σταθηκε ακριβως πισω απο ενα απο τα παιδια που μας μιλαγε εκεινη την στιγμη και με κοιταγε με ενα τρομαχτικο βλεμμα σαν να μου λεει "τι κανεις εκει;;" και στεκοταν εκει μεχρι που σταματησαμε να μιλαμε με αυτα τα παιδια και τοτε γυρισε κι αυτος με τη παρεα του εκει που καθονταν πριν σαν να τελειωσε η αποστολη του, δηλαδη σταματησα να μιλαω με καποιον οποτε ολα καλα ας γυρισει εκει που καθοταν. Αν και παλι δεν ηταν καλα ψυχολογικα απο οτι φαινοταν , γυριζε και με κοιταγε συχνα και μετα απο λιγο εφυγε. Αυτο εγινε πριν λιγο καιρο. Κατα τ'αλλα ακομη και μεχρι αυτες τις μερες, η συμπεριφορα του με τα βλεμματα και με το οτι καθεται συνεχως κοντα μου συνεχιζεται. Ειμαι πλεον συνηδητοποιημενη και μετα απο ολα αυτα ξερω οτι δεν αξιζει να του δωσω καμια ευκαρια αλλα θα ηθελα τουλαχιστον να τον κανω να μου μιλησει και να μου πει με λογια τι θελει. Εγω τον γραφω επιδεικτικα και γισυτο σκεφτηκα μια μερα να του δειξω την ιδια σημασια και να τον κοιταζω κι εγω μηπως τον κανω να μου μιλησει αλλα μολις με ειδε οτι τον κοιταζω αρχισε αυτος να με γραφει επιδεικτικα εκεινη την ημερα οποτε σταματησα και τον ξαναγραφω εγω πλεον. Το ξερω οτι εχει φερθει απαισια και δεν αξιζει αλλα κατι με τρωει μεσα μου και θελω να μαθω τι θελει, θελω να τον ακουσω να μου το λεει και δεν βρισκω τροπο. Οταν τον γραφω μου δινει πολυ σημασια και με κοιταζει συνεχεια και οταν του δειχνω λιγο σημασια κι εγω και τον κοιταζω το γυρναει στο γραψιμο σαν να τον πιανει ο εγωισμος του. Θα υπαρχει μια λυση να τον κανω να μου μιλησει, ποια μπορει να ειναι αυτη;