Μεγαλο Απωθημένο

Καλησπέρα σε όλους αγαπητά μέλη του φτου:). Αρχικα να σας συστηθω πρόχειρα.. Ειμαι 16 ετών, πηγαίνω 2α λυκείου και ειμαι ερωτευμένος απο πέρυσι με μια κοπέλα. Ας τα παρουμε όμως ολα απ' την αρχή!. Πέρσυ ξεκινησα λυκειο και αυτο σημαινε νεες γνωριμιες, νεοι στοχοι... Ομως εγω Τα περιμενα ολα κανονικα. Κάπου εκεί όμως έπαθα αυτό που δεν πίστευα καλά καλά ότι υπάρχει... Γνώρισα ένα κορίτσι που απλά ξεχώριζε μέσα στο πλήθος... Είχε όλα τα χαρακτηριστικά που εγώ θαυμάζω πάνω σε ένα άτομο...και μια ομορφιά και ειλικρινά, τον πιο όμορφο χαρακτήρα που γνώρισα ποτε μου.Ειναι υπεροχη, πολυ γλυκια και με κατι γκριζοπρασινα ματακια που ομοια τους δεν εχω ξαναδει και η γλύκα τόσο στο πρόσωπο της όσο και στο χαρακτήρα της και την φωνής ειναι καταπληκτική και δεν ειναι δυνατόν να την περιγράψω με τα λογια μου. Μπορουσα να κατσω και να την κοιταζω για ωρες ολοκληρες.. Την ήθελα τόσο πολύ, δεν πήγαινε αλλο.. Το προσπάθησα. Εκανα πράγματα που ποτε ξανά δεν είχα ξανακάνει! Αρχικα προσπάθησα να το ξεκινησω πειραζοντας την λιγάκι κυρίως την ωρα της γυμναστικής και σε κανένα διάλειμμα. Αφού πέρασε λίγος καιρός, αυξησα την προσπάθεια. Της μιλαγα όλο και περισσότερο. Μαρεσε τόσο πολυ, με αυτή τη γλυκύτητα που εβγαζε όταν μιλαγαμε.. Απλα υπέροχη. Ξεκίνησα λοιπον να την περιμένω καμια φορά όταν τελείωνε με το μαθημα και πηγαίναμε προς το σπίτι της (εκεί ειναι και το γυμναστηριο που πάω) και συζητουσαμε συνεχώς. Αυτές τις βόλτες που δεν θα ξεχάσω ποτε.. Όσο πέρναγε ο καιρός ερχομασταν όλο και πιο κοντά(έτσι ένιωθα τουλαχιστον). Μπήκε ο Μάρτιος, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΑΡΤΗ.βρήκα το θάρρος να της το Δώσω, η απάντηση της; Παντα ήθελα ενα αλλά ποτε κανεις δν μου έφτιαχνε, συνοδευόμενο με το ομορφότερο χαμόγελο που είχα δει ποτε μου. Την επόμενη μερα στο σχολείο, το είχε φορέσει. Μόλις μπήκα ενιωσα οτι με κοίταξε όπως ποτέ ξανά δεν με είχε κοιτάξει. Τι με σταμάτησε; Δεν έχω καταλάβει ακόμα πως το επέτρεψα αυτό. Μια φιλη της-συμμαθητρια μας φωναξε καθώς σχολαγαμε, κατι που καθαρά δεν άκουσα, ενω στο προηγούμενο διάλειμμα απ αυτό το γεγονός, ήρθε και μ είπε θες κονε με την... Μ......... Απομακρύνθηκε, απομακρυνθηκα. Γιατί; Ένας θεός ξέρει! Και επιστρεφουμε στο τώρα.. Στο τώρα που νόμιζα οτι ολα ανήκουν στο παρελθόν. Μέχρι που μου έστειλε μυνημα( για μαθήματα ηταν παρόλα αυτά μόλις απαντησα μετά ηταν σαν να μην ήθελε να σταματήσουμε αμέσως να μιλάμε). Δεν λέω οτι αυτό Σημαίνει κατι, μα ακόμη και που είδα το μύνημα εγώ ενιωσα χαρουμενος. Ποτε δεν σταμάτησα να την κοιτάζω και να λιωνω, το θέμα ειναι.. Γυρισμα στο παρελθον ή προσπάθεια για αλλαγή. Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο και χίλια ευχαριστω για τον χρονο σας!