Τι να κανω αλλο

Καλησπερα,

Γνωρισα μια καταπληκτικη κοπελα στη δουλεια...29 χρονων ειχε σχεση με εναν 23χρονο τον οποιο ειχε σπιτωμενο ενα χρονο και τον οποιο ταιζε αφου αυτος ειχε περιστασιακα καποια δουλεια ενω οι γονεις του ποτε δεν τον υποστηριζαν.

Οταν την γνωρισα ηταν Οκτωβρης και οταν αρχισαμε να μιλαμε στη δουλεια φιλικα παντα μου ειχε πει οτι εχει καποια σχεση οτι δεν τα πηγαινουν καλα πλεον κι οτι μαλωνουν κτλ.

Η φιλικη κουβεντα, το χαβαλε και τα γελια συνεχιστηκε στη δουλεια και μονο μεχρι που καποια μερα του Δεκεμβρη τη βρηκα να κλαιει στο γραφειο της οπου και μου οτι χωρισε και οτι εδιωξε τον φιλο της απο το σπιτι της. Φιλικα της ειπα αν θελει κατι οτιδηποτε ωρα μπορει να με παρει να μιλησουμε η να βγουμε εξω και ισως νοιωσει καλυτερα ετσι. Ηξερα επισης οτι επειδη ειναι απο αλλη πολη δεν εχει καμια καλη της φιλη η φιλο να της συμπαρασταθει.

Αφου λοιπον ο φιλος της μαζεψε τα πραγματα του και εφυγε ηρθε μετα απο μερικες ημερες στο γραφειο μου και μου ειπε να βγουμε..Ολα καλα βγηκαμε διασκεδασαμε, περασαμε υπεροχα. Στο τελος ενω την αφηνω σπιτι μου λεει ελα επανω, με λιγα λογια βρεθηκαμε στο κρεβατι.

Οι ημερες περνουσαν και ημασταν μαζι...σε καποιες συζητησεις ελεγε οτι δεν ειναι ετοιμη να εχει σχεση (και λογικο αν υποθεσουμε οτι χωρισε με εναν ανθρωπο που συζουσε 1 χρονο) ομως συμπεριφεροταν σα να εχουμε σχεση. Καθολη τη διαρκεια που και που ο πρωην της πηγαινε και εκλαιγε εξω απο την πορτα της, απειλουσε με αυτοκτονιες και αλλα τετοια.

Μια μερα λοιπον καπου στο τελος Φεβρουαριου ηρθε και μου ειπε δεν θελω να εχω σχεση αυτον τον καιρο θελω να ημαστε φιλοι. Τη ρωτησα ομορφα αν ολα αυτα που ελεγε, οτι ειναι ερωτευμενη, οτι περναει τελεια μαζι μου, οτι της αρεσει ο τροπος που την προσεχω και της συμπεριφερομαι, ηταν απλα λογια του αερα και μου απαντησε οτι αυτα που εκανε μαζι μου ηταν για την επιβεβαιωση της. Με πληγωσε αλλα δεν με επεισε ειναι η αληθεια. Μου ειπε θελει να ειναι φιλη μαζι μου διοτι πραγματικα περναει καλα αλλα δεν μπορει να ανοιξει την καρδια της ακομα σε καποιον.

Με κρατησε σε αποσταση για ενα διαστημα τοσο που σκεφτηκα οτι πιθανον να τα ξαναβρηκε με το παληκαρι που τα ειχε και ισως να εχω και δικιο ομως δε θα μαθω ποτε την αληθεια και ουτε και θελω. Μετα λοιπον απο αυτο το διαστημα ερχεται μια μερα και μου λεει παμε για φαγητο το βραδυ. Βγαινουμε λοιπον ως συνηθως περναμε απιστευτα καλα, με πολυ κουβεντα και γελιο και γενικα οταν ειμαστε μαζι δεν βαριομαστε ουτε ενα λεπτο. Βγαινουμε λοιπον μια, βγαινουμε ξανα μετα απο δυο μερες, την τριτη φορα που βγαινουμε παλι στο κρεβατι.

Επιφυλακτικος εγω λεω ας δουμε τι θα ξημερωσει και φυσικα...Μετα απο 2 βδομαδες παλι η ιδια ιστορια με το να ειμαστε φιλοι. Οκ φιλοι ξανα λοιπον...

Δυο βδομαδες πριν το Πασχα αντε παλι εξω, παλι στο κρεβατι ομως γενικα αυτη τη φορα τα προσπερασα τα γεγονοτα πολυ ψυχρα. Εφυγε για Πασχα 4 μερες, εφυγα εγω για 10 κι ουτε της ειπα κατι ουτε την πηρα τηλεφωνο.

Οταν επεστρεψα λοιπον αφου πρωτα εβαλε τις φωνες (στη δουλεια) γιατι δεν της ειπα οτι θα λειπω τοσες μερες αρχισε να μου συμπεριφερεται σα να εχουμε σχεση. Περασε λιγος καιρος και την ειδα λιγο αλλαγμενη οποτε αρχισα να ελπιζω οτι μαλλον ελυσε τα εσωτερικα της προβληματα και κατεληξε. Αρχισα να κοιμαμαι μεχρι και στο σπιτι της γιατι δεν ηθελε να μενουμε χωριστα

Ποσο λαθος εκανα ομως...Πριν 2-3 βδομαδες λοιπον βρισκομαστε ενα πρωι και μου βαζει το CD "να ειμαστε φιλοι"...Στεναχωρεθηκα πολυ, μου ειπε οτι μ'αγαπαει κι οτι με αλλον δεν εχει περασει τοσο καλα αλλα δεν θελει να εχει κανεναν αυτη τη στιγμη.

Απο τοτε λοιπον βγηκαμε αρκετες φορες σαν φιλοι (ελειπε και 8 μερες για μια εγχειρηση που εκανε) ομως δεν μπορω πλεον ετσι...

Δεν γινεται να ειμαστε φιλοι και το ξερουμε...οταν ειμαστε μαζι υπαρχει μια απιστευτη χημεια αναμεσα μας που περιμενει μια σπιθα για να ξαναβρεθουμε στο κρεβατι για να ξανακουμε ερωτα ως το επομενο πρωι. Την αφηνω στο σπιτι της και αν δεν με φιλησει οπως οι ερωτευμενοι δεν φευγει απο την αγκαλια μου...τι ειναι αυτα? φιλικα φιλια?

Δεν ξερω ποια πως να της φερθω...και αυτο που δεν ξερει ειναι οτι την πρωτη φορα που την ειδα χωρις να ξερω αν εχει σχεση αν εχει παιδια ποια ειναι κτλ. ειπα μεσα μου αυτη τη γυναικα θελω να την παντρευτω, δεν ξερω πως ηρθε στο μυαλο μου, δεν ειχα σκεφτει ποτε γαμους και οικογενειες...και οσο τη γνωριζω τοσο πιο πολυ ξερω και ξερει οτι ειμαστε ο ενας για τον αλλο. Αλλα ακρη δεν βγαζω...

την αγαπω πιο πολυ απο καθε τι

Συγγνωμη αν σας κουρασα