Friendzoned ή ενδιαφέρεται;

Γεια σας!Θα ήθελα να σας διηγηθώ την ιστορία μου με ένα αγόρι να μου πείτε την
αντρική σας άποψη,αν βλέπετε ενδιαφέρον κλπ. Λοιπόόόν,η ιστορία (λέμε τώρα) ξεκινά περίπου πριν 2 χρόνια, το Σεπτέμβρη του 2012. Πηγαίναμε στο ίδιο φροντ και κάποια στιγμή έτυχε να έχει μάθημα μετά από μένα και μας σύστησε ο
καθηγητής. (Είναι σαν ιδιαίτερο κάπως, άλλους μαθητές τους κάνει μόνους τους, άλλους 2-2 κι άλλους 3-3). Μου έκανε εντύπωση που ενώ είμαστε στην ίδια ηλικία ούτε είχα ξαναδει το πρόσωπο του,οπότε έμεινα να τον περιεργαζομαι, ούτε γεια δεν είπα. :P Ξεκίνησαν τα σχολεία και στον αγιασμό διαπίστωσα ότι θα ήμασταν στο ίδιο τμήμα και χάρηκα μιας και θα είχα κάποιον γνωστό. :P (Α' Λυκείου βλέπεις) Δε μιλούσαμε ιδιαίτερα,αλλά όλο και μια ματιά ρίχναμε,όλο και κάποια αφορμή βρισκόταν να ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα(κυρίως από μέρος του απ'όσο θυμάμαι),πράγμα αξιοσημείωτο γιατί δε γνωριζόμασταν σχεδόν καθόλου και κανένας μας δεν είχε ιδιαίτερες επαφές με τα υπόλοιπα άτομα του τμήματος,ιδίως του αντίθετου φύλου. Ψηλός,καστανόξανθος με γαλάζια μάτια,αν μη τι άλλο επιβλητικός. Δε μου άρεσε στην αρχή,δεν έμεινα ξερή που λέμε,αλλά με τραβούσε
κάτι. Έπιανα τον εαυτό μου να φτιάχνεται πιο πολύ όταν ηξερα ότι θα τον συναντούσα στο φροντ και χαιρόμουν όταν λέγαμε έστω και 2 χαζομάρες. :P Μέσα Νοέμβρη του 2012 ο καθηγητής αποφασίζει να μας βάλει μαζί για μάθημα στο φροντ, καθότι ήμασταν στο ίδιο επίπεδο και οι ώρες του ήταν περιορισμένες. Αρχίσαμε να μιλάμε λιγάκι περισσότερο, κυρίως για τα σχολικά. Εμένα μ'έπιανε ταραχή και πολυλογία, πίστευα ότι με θεωρούσε χαζό. :P Αρχίσαμε να φεύγουμε και μαζί από το φροντ όταν είχε καλό καιρό. Το Γενάρη του ζήτησα τον αριθμό του, αν και αποδείχτηκε αχρείαστος γιατί έχει άθλιες σχέσεις με το κινητό του. :P Πολύ κλειστό και ντροπαλό παιδί,όμως έδειχνε να με συμπαθεί,να γελάμε πολύ
και να έχουμε δικό μας τρόπο επικοινωνίας. Το Μάρτη του 2013 στα γενέθλια του συνεννοήθηκα με τον καθηγητή να του κάνουμε έκπληξη με τούρτα. Το σχέδιο απέτυχε κι όταν γύρισα σπίτι του στέλνω ''Θα σου τη χρωστάμε του χρόνου την τούρτα μη φοβάσαι'' και μου απαντά ξερό 'Εντάξει''. Ε θυμώνω και του απαντάω ''Λέει και κανένα <<ευχαριστώ που το σκέφτηκες>> ο κόσμος'' και δεν απάντησε τίποτα. :P Το Μάη του 2013 στις εξετάσεις ερχόταν όταν τελείωνε να με βρει στο
προαύλιο να με ρωτήσει πώς έγραψα και να με πάρει να πάμε μαζί στο φροντ.
Δυστυχώς κολλούσαν μαζί κι οι φίλοι του,αλλά πάντα τους αποχωριζόμασταν σε
κάποιο σημείο της διαδρομής. :P Τον Ιούλη του 2013 κάναμε λίγο καιρό καλοκαιρινά. Δεθήκαμε πιο πολύ, μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων,γελούσαμε και μου ανοίχτηκε κι εκείνος περισσοτερο. Με την καινούρια σχολική χρονιά,όλα ήταν πιο άνετα. Κάθησα και -σχεδόν κατά τύχη 8-) -μπροστά του στο σχολείο και μιλούσαμε πολύ περισσότερο, γελούσαμε μέχρι δακρύων και στο σχολείο και στο φροντ. Δε μιλούσε με καμιά άλλη κοπέλα, μου απευθυνόταν συχνά στο σχολείο και
είχαμε ''inside jokes'' οι δυο μας. Τα Χριστούγεννα του πρότεινα μια μέρα στο
σχολείο να καθίσουμε μαζί για εκείνη την ώρα αλλά αρνήθηκε γιατί δεν ήταν
καλά. Το απόγευμα στο φροντ το έθιξα και μου είπε ότι κάτι είχε συμβεί κάτι με
τους φίλους του και ήθελε να ναι μόνος του. Και του είπα ότι θα μπορούσε να
μου το έχει εξηγήσει κι όχι να αρνηθεί ξερα. Φάνηκε μετανιωμένος κι όταν ήρθε
ο αδερφός του με το αμάξι να τον πάρει μου πρότεινε (το παιδί) να με γυρίσουν κι εμένα σπίτι,αλλά αρνήθηκα,τον ευχαρίστησα και έφυγα με τα πόδια. Τον Μάη του 14 μετά από διαγώνισμα στο φροντιστήριο του πρότεινα να πάμε για παγωτό και
δέχτηκε. ^.^ Κάναμε μια μικρή βόλτα, είπαμε διάφορα,γελάσαμε και μου είπε ότι εμπνέω εμπιστοσύνη. Στις εξετάσεις έκανε τα ίδια με την προηγούμενη χρονιά,μόνο που τώρα ήταν λιγότερο αμήχανο και φαινόταν ότι ήθελε να φύγω μαζί του ξέρω γω. Για παράδειγμα, μια φορά αφού τελειώσαμε καθόμασταν στο προαύλιο
και μιλούσαμε κι ο φίλος του φώναζε από δίπλα να φύγουν κι εκείνος έλεγε ''Πάψε βρε μ.αλάκα τώρα θα φύγουμε'' και συνέχιζε να μου μιλά. Ώσπου του
έσπασε τα νεύρα κι έφυγαν. :P Μετά από λίγο έφυγα κι εγώ και τους πέτυχα λίγο πιο μπροστά μου στο δρόμο. Το παιδί κατά τύχη γύρισε, είδε ότι ήμουν αρκετά πίσω, σταμάτησε και με περίμενε να φύγω μαζί τους. :D Όλο τον ιούλη κάναμε
καλοκαιρινά,προετοιμασία για Γ'Λυκείου. Αρχές Αυγούστου,λίγο πριν σταματήσουμε τα μαθήματα, τον πετυχαίνω έξω και μια φίλη μου είπε ότι κοιτούσε συχνά το τραπέζι μας. Έπειτα από δύο μέρες, και μετά από 5ωρο στο φροντ :P,του προτείνω
εντελώς χαλαρά ''Πάμε μια βόλτα να ξεθολώσουμε; '' και μου απάντησε κατευθείαν ''Ναι πάμε''. Ε και περπατούσαμε κανα 20λεπτό, είχε νυχτώσει κι όλας, μια χαρά ήταν! Μου ανοίχτηκε αρκετά, μιλήσαμε για τις παρέες μας, έδειξε να χει σκεφτεί κάποια πράγματα που του είχα αναφέρει άλλες φορές και τον είχε πιάσει πολυλογία, ενώ είναι πολύ λιγομίλητος γενικα. Καθώς επιστρέφαμε με άφησε πιο κοντά στο σπίτι μου απ'ότι όταν γυρίζουμε μαζί από το φροντ. 8-) Φέτος κάνουμε πάλι μάθημα μαζί και στην τάξη στο σχολείο με κοιτάει συχνά. Γενικά μου έχει πει ότι με θεωρεί εμπιστευσιμη και έξυπνη,ενώ μου ανοίγεται,πράγμα που κάνει
με ελάχιστους. Πρόσφατα μου είπε ότι καταλαβαινόμαστε κι ότι έχουμε κατανόηση μεταξύ μας κι ένας φίλος του είπε σε κοινό μας φίλο ότι πιστεύει ότι το παιδί με θέλει. Αυτα! Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο, σας παρακαλώ απαντήστε!

Σημείωση moderator: Όταν γράφουμε σε υπολογιστή δεν πατάμε enter σε κάθε γραμμή, δεν είναι γραφομηχανή! Φάγαμε 5 λεπτά από το χρόνο μας για να σβήσουμε τα line breaks. Αν μας ξανασπαταλήσεις χρόνο θα φας ban.