Σημαντική
κρίση περνάει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ο θεσμός του γάμου. Τα διαζύγια
που εκδόθηκαν την τελευταία δεκαετία αυξήθηκαν κατά 87,2% ενώ βρίσκονται σταθερά
πάνω από το 14% των γάμων. Ιδιαίτερα το 2003 ήταν η χειρότερη χρονιά όλων των
εποχών αφού τα διαζύγια στην Ελλάδα έφτασαν τα 11.309.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύει η εφημερίδα "Το Έθνος", οι αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων, οι αλλαγές στην επαγγελματική και οικονομική θέση των γυναικών αλλά και η απροθυμία των ζευγαριών να διατηρήσουν μία σχέση η οποία δεν τους γεμίζει είναι οι βασικές αιτίες για τους γάμους που διαλύονται.
Με αφορμή αυτό κάποιοι αθεράπευτα "μοναχικοί λύκοι", μου έστειλαν να απολαύσω ένα σπάνιο χειρόγραφο του 1868 με τίτλο "Στατιστική του γάμου μετά το μήνα του μέλιτος".
1868 - 2004, ένας και κάτι αιώνας χωρίζει αυτές τις δυο χρονιές. Ο κόσμος, η χώρα, η πόλη αλλά και η γειτονιά μας άλλαξαν. Οι ατομικές ελευθερίες στο φόρτε τους, οι σχέσεις των δύο φύλων στο ζενίθ της σύγχρονης δυτικής απελευθέρωσης, οι οικογενειακές σχέσεις τραβούν το γνωστό Γολγοθά. Έτσι…
Διαβάστε αυτό το κείμενο για απόλαυση, προβληματισμό, και, ποιος ξέρει, ας πάρουν μια ιδέα οι απανταχού αναποφάσιστοι, ή να παρηγορηθούν όλοι αυτοί οι δύστυχοι συζυγοκαβουρντισμένοι:
*Η του Γάμου χώρα, λέγουσι οι Άραβες, έχει τούτο το ιδιάζον "ότι οι μεν ξένοι επιθυμούσι να εισέλθωσιν εις αυτήν, οι δε εγχώριοι να απέλθωσιν εκείθεν".
Ως βλέπετε, χαρίεσσαι αναγνώστριαι, αδίκως κολαυκευόμεθα με την ιδέαν ότι έχομεν εις όλα τα πράγματα le brevet d'invention, (την πρωτοπορία, την κατοχύρωση) υπάρχουσιν εις τον κόσμο και άλλοι τόποι πρότυποι ή πρωτότυποι, όπως η του Γάμου χώρα, με την διαφορά όμως ότι οι κάτοικοι αυτής δεν ομοιάζουσι καθόλου με ημάς.
Με όλας του Θεού ευλογίας και των υπουργών του τας ευχάς, η άλλοτε παράδοξος αύτη χώρα κινδυνεύει να καταντήση ελληνική πολιτεία (τοιαύτη είναι φαίνεται η τύχη των προτύπων τόπων). Ο ξενισμός, η τιμή, η ιδιοκτησία, τα τιμαλφέστερα του πολίτου συμφέροντα είναι η λεία, το έρμαιον του ξένου. Αν ο διάβολος δεν βάλη το χέρι του - διότι ο Θεός απέσυρε το εδικόν του - η του Γάμου χώρα θα ομοιάση την περί τα τέλη της Αυτοκρατορίας της Ρώμης, ένθα οι αλήται, οι τυχοδιώκται, οι απελεύθεροι, οι υιοί των δούλων είχον καταλάβει την θέσιν των παροίκων.
Η εξής στατιστική ην, προς οικοδομήν του αναγνώστου, οι γεωγράφοι του Αττικού Ημερολογίου επιμελώς κατήρτισαν, υπολογίζουσιν:
- 1.360 γυναίκες εγκατέλειψαν τους νόμιμους αυτών άνδρας, ίνα ακολουθήσωσι τους συζύγους της καρδίας των, κοινώς εραστάς
- 2.361 άνδρας απελθόντες, ίνα μη πλέον συμβιώσωσι μετά τας προσφιλούς αυτών συζύγους
- 4.120 συνετά ζεύγη οικοιοθελώς αποχωρισθέντα
- 191.023 καρτερικά ζεύγη ζώντα υπό αυτήν στέγην εν εμπόλεμω καταστάσει
- 510.132 φιλοσοφικά ζεύγη βιούντα εν διακεκριμένη αδιαφορία
- 162.320 διπλωματικά ζεύγη αμοιβαίως απεχθανόμενα, αλλά από ευγενή συμπεριφοράν καλύπτοντα το μίσος των.
- 1.102 επίζηλα ζεύγη, ευτυχή υπό του κόσμου εκλαμβανόμενα, πραγματικώς όμως στερημένα της οικιακής εκείνης ευδαιμονίας, ην υποθέτουσιν αυτοίς.
- 138 αξιοσημείωτα ζεύγη, ευτυχή σχετικώς προς τον μέγα αριθμών των δυστυχών.
- 9 μυθώδη ζεύγη, πραγματικώς όλβια (ευτυχισμένα)
Αν οι γεωγράφοι του Ημερολογίου δεν ηπατήθησαν, ο πίναξ ούτος αποδεικνύει ότι η συζυγική ευδαιμονία ομοιάζει την ευδαιμονία των ουρανών, "ένθα πολλοί μεν εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί".
Και το υστερόγραφο του κειμένου:
Επί 1000 καταδίκων οι 563 ήσαν άγαμοι, επί 1346 φρενοβλαβών 595 δεν είχον συζύγους, και 209 τας είχον απολέση. Είναι όμως επίσης αληθές ότι κατά το σωτήριον έτος 1867 τοιαύτη ανεξαρτησίας αύρα έπνεεν εις τας μυρτοστεφείς Αθήνας, ώστε οι δικασταί ηναγκάσθησαν να προσλάβωσι βοηθούς όπως εκδίδωσιν ανεξαρτοχάρτια, κοινώς διαζύγια.
Και το συμπέρασμα "Ας το πάρουμε απόφαση, ακόμα και από τότε, η κοινωνία μας ήταν πολύ μοναχική, και το ατομικό συμφέρον σημαντικότερο του συλλογικού".
Ο Σαδεντρέπεσαι
Σχετική αρθογραφία:
Σχόλια από επισκέπτες: