Πρόβλημα με τον αδερφό μου
Μήνυμα #145929 από Elizabeth07 στις 10 Φεβρουαρίου 2021, 2:58πμ
 |
Γειά σας. Είμαι 14 και έχω έναν αδερφό ο οποίος είναι 13. Το θέμα μου είναι ότι μου σπάει συνέχεια τα νεύρα. Παρόλο που ειναι μικρότερος μου, είναι πιο μεγαλοσωμος από εμένα και πιο δυνατός. Έτσι όταν τσακωνομαστε δεν με παίρνει πια να τον χτυπάω γιατί το κάνει και αυτός με πολύ περισσότερη δύναμη. Όταν τον βρίζω(μην μου πείτε ότι οι βρισιές δεν είναι λύση, γιατι πραγματικά δεν αντέχεται με την καμία από ένα σημείο και μετά) , τρέχει κατευθείαν να το πει στην μάνα μου και στην γιαγιά μου. Η μάνα μου δεν έχει μεγάλο πρόβλημα με τις βρισιές . Η γιαγιά μου είναι πιο παλαιών αρχών και έτσι αν μάθει ότι έβρισα, ιδίως εγώ <<που είμαι και κορίτσι>> γίνεται χαμός. Στις διαφωνίες μας, ο αδερφός μου δεν χρησιμοποιεί ποτέ λογικά επιχειρήματα, δεν με αφήνει να μιλάω, και νομίζει ότι έχει και δίκιο. Πάντα με βγάζει εκτός εαυτού. Ειλικρινά πιστεύω ότι έχει χαμηλότερο iq και δεν κοροϊδεύω. Φέρεται, μιλάει και δικαιολογείται συνέχεια και παντού λες και είναι 5 χρονών. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν περνάτε κάτι παρόμοιο σας παρακαλώ πείτε μου καμιά ιδέα για το πως να τον αντιμετωπίζω. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
4
Μήνυμα #145935 από Akis2000 στις 12 Φεβρουαρίου 2021, 7:36πμ
  μηνύματα: 334  0 |
Αποδεκτή απάντησηΝομίζω πως μόλις έχεις περιγράψει τον μέσο όρο συμπεριφοράς μεταξύ αδερφών. Λίγο πολύ η καθημερινότητα και η οικειότητα μεταξύ των αδερφών δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις καθώς μεγαλώνετε μαζί και όπως συμβαίνει στις σχέσεις των ανθρώπων οι κόντρες είναι σημείο αναφοράς μέσα στις οικογένειες. Δεν λέω ότι έτσι πρέπει να γίνεται, απλά λέω ότι είναι σε έναν βαθμό φυσιολογικό. Εντάξει, υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που τα πράγματα ξεφεύγουν αλλά αυτό έχει να κάνει με χαρακτήρες περισσότερο και λιγότερο με το ότι ζείτε και μεγαλώνετε στον ίδιο χώρο. Αν τυγχάνει να μένετε και στο ίδιο δωμάτιο ακόμα χειρότερα καθώς ο καθένας θα επιθυμούσε να είχε κάπως τον δικό του προσωπικό χώρο. Όχι δηλαδή αν τον είχατε όλα θα ήταν μέλι γάλα, αλλά σίγουρα θα κάνατε ένα μπρέικ από τις καθημερινές σας διαμάχες. Βέβαια λέγοντας ότι πλέον λόγο σωματότυπου πλέον δεν σε παίρνει όπως παλιά να τον δέρνεις, σκέψου πως δεν έχει περάσει και πολύ χρόνος από τότε που το έκανες οπότε και θα το θυμάται. Δεν αποκλείεται να στο κρατάει και κάπως αποθεμένο για το ξύλο που έχει φάει. Πάντως όπως και να έχει το ξύλο δεν είναι λύση ούτε τρόπος συνετισμού, ούτε τότε, ούτε τώρα, ούτε μεταξύ αδερφών και φυσικά ούτε των γονιών μιας και το αναφέραμε. Η συζήτηση είναι αυτή που θα καταφέρει να διορθώσει κάπως την κατάσταση. Και επειδή ο αδερφός είναι ο μικρότερος (και πάντα θα είναι ο μικρότερος) αλλά και επειδή από την φύση σας εσείς τα κορίτσια λένε πως ωριμάζετε πιο γρήγορα από τα αγόρια, ίσως εσύ θα πρέπει να είσαι αυτή που θα βάλει αυτό το νέο ήθος στην σχέση σας. Και πίστεψέ με, αν αλλάξεις εσύ, θα ακολουθήσει και ο αδερφός σου πολύ γρήγορα καθώς η αντίδρασή του τρέφεται από την δική σου αντίδραση., Όταν πάψεις να αντιδράς στις κόντρες σας, τότε θα αρχίσει να προβληματίζεται και οι κόντρες θα κοπάσουν. Στο κάτω-κάτω αν και δεν ξέρεις εσύ αν σε αγαπάει, ξέρεις κατά βάθος εσύ ότι τον αγαπάς. Ε, σκέψου ότι κάπως έτσι νιώθε και ο αδερφός σου. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες να μην υπάρχει στην οικογένεια, αλλά ξέρω ότι κατά βάθος δεν θα μπορούσες να φανταστείς την ζωή σου χωρίς αυτόν. Ένας αδερφός είναι πάντα ένας αδερφός και είσαι πάρα πολύ τυχερή που τον έχεις. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως σε λίγα χρόνια που θα έχετε ωριμάσει λίγο ακόμα θα διαπιστώσεις πως έχω δίκιο. Λίγο υπομονή και σύντομα τα πράγματα θα φτιάξουν . Μη ξεχνάς και την ριμάδα την εφηβεία που διανύεται. Δεν είναι και η καλύτερη περίοδος της ζωής σας όσον αφορά την ψυχοσύνθεσή σας. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |