Γράμμα από Ινδίες!

Φιιιιίλε!

Ξενιτεμένος είμαι, στη Βομβάη, που τη λένε Μουμπάϊ, και είναι μια πόλη βρώμικη και σιχαμένη, το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς.

Εδώ έχει πολύ κόσμο, τρίκυκλα ταξί, φτηνά μεροκάματα, ακριβά ξενοδοχεία, Ινδούς και Ινδές. Οι Ινδοί είναι αυτοί που ζουν στις Ινδίες, μιλούν Αγγλικά με τρόπο αστείο και θέλουν να μεταναστεύσουν επειγόντως. Αντίθετα, Ινδές είναι αυτές που δεν είναι Ινδοί αλλά μένουν στις Ινδίες, μιλούν Αγγλικά με τρόπο γελοίο και θέλουν να μεταναστεύουν πάραυτα.


Οι Ινδοί είναι κάκιστοι εραστές με αποτέλεσμα οι Ινδές να είναι, ελαφρώς κακογαμημένες. Αυτό το κατάλαβα δοκιμάζοντας την Ινδική κουζίνα.   Τα φαγητά είναι τόσο καυτερά που μόνο κακογαμημένη σύζυγος σερβίρει στον άμοιρο τον άντρα της, … έτσι για εκδίκηση.
Κάμα σούτρα, γκάμαμούτρα και άλλες παπαριές, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας του ταλαίπωρου αυτού λαού.
Λεφτά δεν έχουν να πλυθούν, σιγά μη μάθουν να γαμούν.


Κατά τ’ άλλα είναι η εποχή με τα μουσώνια (κάτι σαν τα μελτέμια σε έκδοση ωκεανού) και όλο βρέχει και όλο φυσάει με λύσσα.   
Έχει και επιδημίες. Λεπτοσπείρωση και μαλάρια.
Στο δρόμο οι ιθαγενείς φτύνουν και κατουράνε ασυστόλως.
Τα αυτοκίνητα προτιμούν να σε πατήσουν παρά να φρενάρουν – ιδιαιτέρως αν περάσεις με πράσινο.
Με μία λέξη, παράδεισος!

Και τώρα – τυχερέ – θα σου περιγράψω το ταξίδι μέχρι τις μακρινές Ινδίες, έτσι για να μάθεις πέντε πράματα και να κάνεις φιγούρα στους φίλους σου.   
Καταρχάς επιβιβάζεσαι σε ένα παλιο-αεροπλάνο που σε ξεπετάει μέχρι το Μπαχρέιν, πούναι Εμιράτο Ισλαμικό πλην τσίλικο. Εκεί, έρχεται ένα άλλο σαράβαλο που υπόσχεται να σε ξεπετάξει μέχρι Βομβάη.   Όμως στα μισά του αέρα, εν μέσω Ινδικού ωκεανού, χαλάνε τα ηλεκτρικά του σαράβαλου και αποφασίζει να γυρίσει στο Μπαχρέιν πούνε η έδρα του.   Με την ψυχή και το διαβατήριο στο στόμα κατεβάζεις πατεριμά, πιστεύω και ένα ξόρκι κατάλληλο για το κακό το μάτι, Τελικά το ερείπιο προσγειώνεται στο Εμιράτο το χλιδάτο και οι υπεύθυνοι της εταιρείας σε στριμώχνουν σ΄ ένα ξενοδοχείο μέχρι να σταματήσει το τρέμουλο.
Την επαύριο πουρνό πουρνό, σε πετάνε σ΄ ένα άλλο σαράβαλο και αυτό με τη σειρά του πετάει μέχρι τη Βομβάη που καθώς είπαμε είναι βρώμικη και πυκνοκατοικημένη από Ινδούς και Ινδές οι οποίες – καθώς απέδειξα – είναι κακογαμημένες.

Τουλόγου μου έτσι τόκανα το ταξίδι, κι ας λένε κάτι άλλοι ταξιδιώτες που δεν πέταξαν με την Γκάλφέιρ πως φτάσαν στις Ινδίες δίχως πρόβλημα.
Εδώ στη Βομβάη, που τη λένε Μουμπάι καθώς έμαθες με το διδακτικό τούτο γράμμα, ταίζω κάθε πρωί κάτι περιστέρια που είναι όλα τους μαύρα, και εκείνα με ευχαριστούν με χαρούμενες φωνούλες ΚΡΑ ΚΡΑ και πετούν απειλητικά πάνω απ το κεφάλι μου.
Μάλλον με προτιμούν σε έκδοση πτώματος.
Πέρασαν μέρες μέχρι να καταλάβω πως τα μαύρα πετούμενα της Βομβάης είναι κοράκια.   

Τώρα που σου γράφω μόλις πήρα πρωινό, γύρισα στο δωμάτιο κι΄ έριξα ένα κατούρημα, έκανα κάτι δουλειές και μεσημέριασε, πείνασα έφαγα και ήρθε το απόγευμα που δεν είχα τι να κάνω και ξανάμανάτόριξα στο φαγητό, γι΄ αυτό σ΄ αφήνω να πάω να κοιμηθώ.
Ο ξενιτεμένος φίλος σου Τομάζος

Υ.γ. Έχει και εδώ παπάγια. Αν θέλεις δώρο πέσμου.