Εξέγερση..

Πολύ καλό, το 'χα διαβάσει. Απο τα λίγα, ίσως και απο τα μετρημένα στα δάχτυλα κουλού απο δεξί χέρι :P
Παραθέτω σχετικό επίσης απο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Αντώνη Καρκαγιάννη:

Σαν αρχαία τραγωδία

Κάποτε θα ερχόταν το αποτρόπαιο και το τραγικό. Ολοι το περιμέναμε ότι θα ερχόταν με ακρίβεια φυσικού φαινομένου. Μερικοί έλεγαν «ένας νεκρός θα τα αλλάξει όλα». Δεν περιμέναμε όμως ο νεκρός να είναι παιδί δεκαπέντε ετών, που δεν πρόλαβε να χάσει την αθωότητά του.
Ηρθε, και ήταν παιδί δεκαπέντε ετών! Και επειδή ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα έρθει και δεν κάναμε απολύτως τίποτα για να μην έρθει, μου φαίνονται ανώφελες και υποκριτικές όλες οι εκ των υστέρων αντιδράσεις. Μερικές και εκ του πονηρού. Ανώφελη και υποκριτική η περίπου λυγμική απολογία του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών και η καταφανώς εικονική παραίτηση του ιδίου και του υφυπουργού, του πολιτικού υπευθύνου της αστυνομίας. Υποκριτικές και οι δηλώσεις για την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Υποκριτικές και οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, μερικές κινούνταν στα όρια της γραφικής και ανεύθυνης αμετροέπειας.

Θα πω όμως και τούτο. Ακόμα και η γνήσια και αυθόρμητη αγανάκτηση των πολιτών, αυτή που ξέσπασε τόσο βίαια ανάμεσα σε αποπνικτικά δακρυγόνα, σε τυφλούς εμπρησμούς και στον πάταγο από τη θραύση των υαλοπινάκων (επειδή η σκέψη είναι ανεξέλεγκτα συνειρμική, αναβίωσαν εικόνες από τη χιτλερική «Νύχτα των Κρυστάλλων»), ακόμα και αυτή η αγανάκτηση, που από πολλούς παραποτάμους διογκώθηκε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, μου φαίνεται κι αυτή ανώφελη και υποκριτική. Κοινωνία είμαστε και δεν κάναμε τίποτα για να μην έρθει το κακό. Εγκλωβισμένοι στην εύκολη και αμέριμνη ή στη δύσκολη και αγχώδη καθημερινότητα, αφήναμε να διαμορφώνοναι καταστάσεις που ωθούσαν αναπότρεπτα θύτη και θύμα στη μοιραία συνάντηση, γωνία της οδού Μεσολογγίου.

Οχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση, αλλά όλες των τελευταίων δεκαετιών έπλασαν το παραμύθι του «αναρχοαυτόνομου χώρου», των «αντιεξουσιαστών» και των «κουκουλοφόρων». Μερικοί προσπάθησαν και προσπαθούν να του δώσουν και πολιτική υπόσταση. Διαμόρφωσαν ένα «γκέτο» στην κοινωνία και ένα «γκέτο» στην πόλη, τα Εξάρχεια. Δεν είμαι βέβαιος για τους επιδιωκόμενους σκοπούς. Είναι όμως βέβαιο το αποτέλεσμα. Εκτονώνουν την κοινωνική διαμαρτυρία σε τυφλές και προκλητικές καταστροφές και ταυτόχρονα τη διαβάλλουν και την περιχαρακώνουν στο περιθώριο.

Και αφού έπλασαν αυτό το παραμύθι και διαμόρφωσαν αυτό το κοινωνικό και... πολεοδομικό «γκέτο», ανέθεσαν στην αστυνομία την πολιτική διαχείριση. Το ίδιο έκαναν και σε άλλες περιπτώσεις. Δεν είχαν ποτέ πολιτική για τους μετανάστες και ανέθεσαν στην αστυνομία να τη διαμορφώσει και να την εφαρμόσει, με τα δικά της γνωστά κριτήρια και τα γνωστότερα μέσα. Δεν είχαν καμιά πολιτική για τα ναρκωτικά (δύσκολο και περίπλοκο πρόβλημα) και την ανέθεσαν στην αστυνομία, στους δικαστές και στις φυλακές. Ετσι καλλιεργήθηκαν η αντιπαλότητα και το μίσος ανάμεσα στην αστυνομία και στα διάφορα «γκέτο»: των κουκουλοφόρων, των μεταναστών, των τοξικομανών, των καταληψιών, των οικολόγων ακτιβιστών και πλήθος άλλων κοινωνικών μορφωμάτων που είναι φυσικό να διαμορφώνονται σε χαώδεις πόλεις και σε ασταθείς κοινωνίες.

Και το πιο σημαντικό. Καμιά κυβέρνηση δεν θέλησε ή δεν τόλμησε να διαμορφώσει συνολική πολιτική για την ασφάλεια των πολιτών και για την προστασία των δραστηριοτήτων και των περιουσιών. Και ακόμα για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, από τις αρπαγές του Βατοπεδίου ώς τις καταστροφές και τις λεηλασίες από ποικιλώνυμους καταληψίες. Η ασφάλεια των πολιτών και η προστασία της περιουσίας και των δραστηριοτήτων όχι μόνο δεν παραβιάζουν τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα, αλλά αντιθέτως τα εμπλουτίζουν με συγκεκριμένο κοινωνικό περιεχόμενο. Ολα τα άλλα είναι ύποπτο κομματικό λαθρεμπόριο των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων.

Δεν θα πω τίποτα για τον θύτη. Σε αυτές τις προκατασκευασμένες συγκρουσιακές καταστάσεις, θύτης και θύμα είναι τυχαία πρόσωπα, όπως στις αρχαίες τραγωδίες...