Ο,τι κι αν κανω,επιστρεφω σε αυτον.....

Καλησπερα σε ολα τα τιμημενα μελη....Να μπω αμεσως στο θεμα...
Ειχα αρκετες σχεσεις εως τωρα...απο το λυκειο που αρχισα τουλαχιστον να ασχολουμαι.....το ετος 2009,τετοιες μερες,γνωρισα καποιον 6 χρονια μεγαλυτερο μου(αυτος στα 27 τωρα),με τον οποιο ειχα κανει πολλα ονειρα,περναγαμε τελεια(ηταν κρυφη σχεση,επειδη δεν ακουγονταν καλα πραγματα γι αυτον λογω του οτι επινε και γυριζε πολυ και δεν ηθελα να μαθουν οι δικοι μου κατι μεχρι ν τους μιλησω εγω)...Τελος παντων με αυτον τον ανθρωπο περασα πολλα,δεθηκα αμεσως,και ακομη και τωρα,4-5 χρονια μετα,καθε φορα που ερχομαστε σε επικοινωνια πηγαινω γιοα να τον δω.....Μου εκανε πολλα αλλα ηταν ειλικρινης απεναντι μου,παραδεχοταν οτι οσο εγω ημουν παρθενα και δεν του καθομουν απο τις πρωτες εβδομαδες πηγε με αλλες και οτι οσο ελειπα(μετα που ειχαμε προχωρισει λιγο,χωρις να εχουμε σχεση,αλλα εγω ειχα ξεπαρθενιαστει με αλλον ο οποιος επισης μου εβαλε κερατο)παλι εβρισκε αλλες να κανει σεξ γιατι απο τα 15 που ολοκληρωσε δεν εμαθε στο χερι(μαλακια)και ηθελε γυναικα....χθες λοιπον συναντηθηκαμε ξανα(ειχαμε να βρεθουμε περιπου ενα χρονο,αν και μας χωριζουν 4 χιλιομετρα περιπου)...εκανε αυτος κινηση να βρεθουμε,ηρθε,δεν καναμε σεξ γιατι τον φοβαμαι χωρις προφυλαξεις....αλλα μου δειχνει εναν αλλο εαυτο....δεν πινει τοσο πια,δε βγαινει πολυ,θεωρει βεβαια οτι δεν εχει κανονικη σχεση και δεν αγαπα καμια(επειδη πληγωθηκε πολυ απο μια 2 χρονια μεγαλυτερη του που ηταν μαζι 3,5 χρονια),ηταν πιο κοντα μου,φροντισε να τελειωσω εγω με το χερι και δε με πιεσε να του κανω πραγματα...ομως μου ειπε οτι εχει 7-10 μερες να κανει σεξ και πηγε με μια αλλη στην ηλικια του(νομιζω βεβαια οτι ωρες ωρες το παιζει και γαμιας)..Το θεμα ειναι οτι τα χρονια περνανε και εγω δε μπορω να παω παρακατω...Μολις ακουω το ονομα του,βλεπω το αμαξι του ή σκεφτομαι οτι θα τον συναντησω εχω λιποθυμία,μουδιασμα,ανβεβαινουν οι παλμοι μου και τρεμω.....Ειμαι σιγουρη οτι αυτο δεν ειναι ερωτας αλλα αγαπη,γιατι παρολο που μου εδειξε τοσα κακα(μεθυσια,μπαρακια,γυναικες)εγω τα ανεχτηκα ολα και κολλησα στην αρχη(ηταν τελειος,σωστος,ευγενικος,τρυφερος)και δε μπορουσα να δεχτω οτι αλλαξε....διαρκως κολλαω στα πρωτα σημαδια και οχι στη συνεχεια....Πιστευετε οτι εχω μελλον με το ατομο αυτο?Τι να κανω για να μην τρελαθω?Να σημειωσω οτι οι γονεις μου αποκλειεται να τον δεχτουν(ειναι πολυσυζητημενος,η μανα του επαθε καταθλιψη και πηγε να αυτοκτινησει επειδη ο πατερας του την κακομεταχειριζοταν,την εδερνε,την κερατωνε κλπ και γενικα απο ολη την οικογενεια του μονο τη μητερα του υποστηριζουν που τα υπομενει ολα και το μεσαιο αδερφακι του που εχει νοητικο προβλημα)αλλα ειμαι ικανη να τα αφησω ολα στην ακρη αν επροκειτο να ειμαι ευτυχισμενη μαζι του...Τον φοβαμαι(πχ δε μπορω να τον εμπιστευτω πολυ μην πληγωθω παλι αλλα ειμαι ανοιχτο βιβλιο προς αυτον του τα εκφραζω ολα οσα νιωθω ειδικα χθες,ουτε μπορω να το κανω μαζι του χωρις προφυλαξη γιατι αν εχει παει με τοσες και δεν θελει προφυλακτικο σιγουρα κατι θα εχει αρπαξει οπως εγω που κολλησα κονδυλωματα,υποψιαστηκα αυτον η τον πρωτο μου,αλλα κανεις δεν ηταν κοντα μου να με στηριξει ή να ενδιαφερθει να δει τι κανω)....Αλλα παλι κολλησα στα χθεσινα αψογα λογια του,αγκαλιες,υποσχεσεις....Εχω μπερδευτει πολυ....Και μονο που γραφω γι αυτον τρεμω ολοκληρη απο αγωνια και ερωτα....Σας παρακαλω βοηθηστε με με οποια αποψη...Ευχαριιστω πολυ και συγνωμη για το μεγαλο σε εκταση κειμενο!!!!