Φοβίες στον άνθρωπο και ’’καταρα’’

Καλησπερα...Ειμαι νεαρη φοιτητρια 21 ετων και τελευταια αντιμετωπιζω πολλαπλα προβληματα που εχουν αρχισει να μου γινονται εμμονη και ντρεπομαι να μιλησω για αυτα τετ α τετ με καποιον....Τα κρυβω μεσα μου και με πνιγουν τελευταια,δε μπορω να κοιμηθω τα βραδια,παθαινω κρισεις πανικου,σκεφτομαι ολο το κακο και ενω στην προσευχη λεω να το αποφυγω,κατα βαθος ειναι σαν να ευχομαι να το παθω για να δειξω και καλα οτι μπορω να το αντιμετωπισω....να σημειωσω δεν ειμαι ουτε καμια ψωνισμενη,ουτε κανενα ''μαγκακι''...ειμαι παντα με το χαμογελο προς ολους ομως αυτο μεσα μου κρυβει πολλα...Θελω λοιπον να ζητησω οσο το δυνατον περισσοτερες γνωμες απο εδω,για να δω εαν επιτελους γκαντεμιαζομαι μονη μου και εαν μονο εγω φοβαμαι οντως και σκεφτομαι αρνητικα....
Παιρνω λοιπον ενα παραδειγμα που μου συμβαινει συχνα...
Εχω φοβο με το σκολικοειδητη,τον εχουν βγαλει ολοι στην οικογενεια μου και μου εχει γινει εμμονη καθως εχω τρελη φοβια με τις βελονες και τα νοσοκομεια,ανεξαιρετως τα piercings που εχω(αυτο νομιζω το εχω επειδη μικρη περασα ενα σοκ σε εξετασεις που μου εκαναν και δεν μου εβρισκαν φλεβα),ετσι λοιπον πολυ συχνα ζουλιεμαι μονη μου να δω αν ποναω,μετραω τη θερμοκρασια μου μηπως εχω πυρετο(επειδη μια φιλη μου το καταλαβε μονο απο πυρετο)και γενικα καθε φορα που εχω ακομη κι εναν πονοκεφαλο ο νους μου παει στο κακο μονιμως....ειδικα τα βραδια,οταν πεφτει ο ηλιος και μενω μονη μου στο σπιτι,ακομη και μια μικρη παρεξηγηση με τους γονεις μου ειναι ικανη να με νευριασει πχ το απογευμα ενω το βραδυ που παω στο κρεβατι να μου βγει σε εναν κομπο στο λαιμο,να μη μπορω να αναπνευσω,να ξεσπαω σε κλαματα και να φοβαμαι να μιλησω σε αλλους γι αυτα μην με πουν τρελη(οπως γινεται συνηθως)...Για να μην σας ζαλιζω πολυ λοιπον,θα ηθελα να μαθω,εχει ζησει αλλος απο εσας αυτη τη φαση η παρομοια?τι εκανε?περναει αυτο ή θα καταφυγω στα ηρειστικα αργοτερα?φοβαμαι τους γιατρους αλλα οτι γινει τρεχω σε αυτους να προλαβω,να σιγουρευτω,και παρολες τις γνωμες που παιρνω παντα το μυαλο μου περιστρρεφεται γυρω απο το μηπως(επεσε εξω πχ)και το αν(αν ειναι τι θα κανω,εγω το προκαλεσα με τι σκεψη μου κλπ)...τι πιστευετε για ολα αυτα?πιστευετε οτι οταν σκεφτομαστε κατι,ακομη κι αν δεν ειναι γραμμενο να μας συμβει,θα το προκαλεσουμε εμεις οι ιδιοι με αυτες τις σκεψεις οπως λενε πολλοι?γιατι να μας βγαινουν το βραδυ που χαλαρωνουμε και παμε για υπνο?ξεπερνιεται ή ολο και θα χειροτερευει?Με συγχωρειτε για το μεγαλο κειμενο αλλα ειχα μεγαλη αναγκη να μιλησω και ευχομαι κανεις να μη βρεθει στη θεση μου....ευχαριστω για την οποια απαντηση!!!!!Καλο απογευμα....