Τί να κάνω πια..

Καταρχάς καλησπέρα σας,
Είμαι 17 χρονών στα 18 και πηγαινω τριτη λυκείου.
Δεν είμαι άσχημος, όχι πολύ ψηλός αλλα ούτε και κοντός και μοιάζω λίγο μικρότερος(πρώτη-δευτερα λυκειου).

Δεν έχω κάνει ποτέ σοβαρή σχέση, εκτός απο κάτι παιδιαρίστικες φάσεις στην δευτερα γυμνασίου.. Έχω χάσει τον πατέρα μου απο 12 χρονών και ζω με τα αδέρφια μου και την μητέρα μου.

Μου αρέσουν οι γυναίκες και έχω πάει σε ρδέλομπου 2 φορές γιατί δεν μπορώ να φλερτάρω με κάποια ωστε να προχωρήσει λίγο.
Τον τελευτάιο καιρό υπήρξαν κάποιες κοπέλες που καταλάβαινα οτι με ήθελαν, αλλα δεν έκανα κίνηση.. Έχω παντα στο νου μου την αποτυχία, θέλω να είμαι σίγουρος οτι δεν θα φάω άκυρο και μου την δίνει απίστευτα αυτό. Ομολογώ πως είμαι φυγόπονος και άπειρος και φοβιτσιάρης, αλλα μέχρι εκεί. Στη φάση που πάω να απλώσω το χέρι μου προς αυτήν, ενώ το πηγαίνω προς το μέρος της σταματάω, το βλέπει και ξενερώνει. Οι γύρω μου με νομίζουν για αδερφή γιατί δεν πλησιάζω τις κοπέλες και γενικά έχω πιο πολλούς φίλους αγόρια.

Θα σας πω ένα παράδειγμα:
Έρχεται μια κοπέλα στην παρέα, γελάει με ό,τι λέω, ό,τι και να πώ θα με ρωτήσει να μάθει κι άλλα, αλλα εγώ φοβάμαι να κάνω κίνηση. Φοβάμαι να την αγκαλιάσω, να την πλησιάσω και στην τελική να την φιλήσω.

Οι λόγοι πιστεύω οτι είναι λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμισης, ίσως και φόβος της αποτυχίας κι ας ειναι οι πιθανότητες προς το μέρος μου. Κάποιες φορές τρέμω και κοκκινίζει το πρόσωπό μου.

Έχω αρχίσει και βλέπω όλες τις κοπέλες ερωτικα και νοιώθω παντα σαν να τους την πέφτω χωρίς να θέλω.

Πρόσφατα κάλεσα μια κοπέλα να την κεράσω για καφέ και το μόνο που κάναμε ήταν να την κοιτάω και να με κοιτάει.. Ξενέρωσε η κοπέλα ενω κατα βάθος ήθελα να την πιάσω και να φασωθούμε. Επίσης άφηνε διάφορες σπόντες οτι και καλά φέρομαι σαν παιδί και οτι είχε ξενερώσει.

Συγνώμμη αν σας κούρασα αλλα χρειάζομε ώθηση και καλές συμβουλές!
Ευχαριστώ!!