Ματιναμελενε

Σας παρακαλω σεβαστειτε το προβλημα μου.Και οχι σαρκαστικα σχολια.Μπορει να ειμαι μαθητρια γυμνασιου αλλα ειμαι αρκετα ωριμη ωστε να με αντιμετωπιζουν με καποιο σεβασμο.Αν σε καποιον δεν αρεσει το θεμα απλα ας μην απαντησει.Στο κατω κατω για την βοηθεια σαςγραφω οτι γραφω.

Γεια σας μελη του φτου.Παρακολουθουσα το φορουμ αυτο εδω και πολυ καιρο και τελικα ηρθε και μενα η ωρα μου να σας γραψω το προβλημα μου.Ειμαι ντροπαλη.Δεν ανοιγομαι ευκολα με ανθρωπους που δεν ξερω.Αυτο ομως δεν αποτελουσε προβλημα μεχρι την στιγμη που πηγα γυμνασιο.Τα τελευταια τρια χρονια ειμαι χαλια ψυχολογια.Με επηρρεαζει πολυ αυτο το θεμα.Ενω εχω πολλα συμπτωματα καταθληψης.Αισθανομαιπολυ μειονεκτικα και πολλες φορες θελω να βαλω τα κλαμματα.Οσο για αυτοκτονικες τασεις και τετοια δεν εχ ω αλλα πολλες φορες απλα αδιαφορω για τη ζωη.Πραγματικα δεν θελω να το υπομενω αλλο αυτο και να αισθανομαι τοσο χαλια.Το κυριο προβλημα ειναι λοιπον η χαμηλη αυτοπεποιθησηκαι το γεγονος οτι η ντροπαλοτητα μου(αν υπαρχει αυτη η λεξη) με εχει οδηγησει στο σημειο να φοβαμαι τους ανθρωπους.Με κομπλαρουν οι πολυ ανοιχτοι ανθρωποι.Πιστευα οτι θα μπορουσα να το αντιμετωπισω μονη μου αλλα δυστυχως ειμαι πολυ αδυναμη πλεον.Λεω να παω σε ψυχολογο.Αν χρειαζομαι βοηθεια αυτη ειναι η μονη πλεον λυση.Τι λετε;