Ο πρώτος ρόλος στο θέατρο

Ο Λάκης, μόλις είχε αποφοιτήσει από τη σχολή ηθοποιών και είχε πάει για να ζητήσει την πρώτη του δουλειά από κάποιο σκηνοθέτη. Στο θέατρο, στη συνέντευξη με το σκηνοθέτη τα πήγε μια χαρά και τα κατάφερε τελικά να πάρει τον πρώτο του ρόλο! "Ορίστε ο ρόλος σου", του λέει ο σκηνοθέτης και του δίνει ένα παχύ βιβλίο για να διαβάσει. Το ανοίγει ο Λάκης και έκπληκτος βλέπει στην πρώτη σελίδα τη φράση: ΠΩ ΠΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!!! Γραμμένη με μεγάλα και παχιά γράμματα. Γυρίζει στην επόμενη σελίδα: Κενή! Η επόμενη το ίδιο. Ξεφυλλίζει όλο το βιβλίο, άδειο!

 

"Καλά, κύριε σκηνοθέτα μου, μόνο αυτό είναι ο ρόλος μου;"

 

"Μα είναι ο πρώτος σου ρόλος, μια ατάκα θα πεις, σιγά - σιγά όμως θ' ανέβεις!", του λέει ο σκηνοθέτης. "Άντε, διάβασέ το καλά, κι έλα σε μια βδομάδα για πρόβα. Σε τρεις βδομάδες έχουμε πρεμιέρα".

 

Πάει ο κακομοίρης ο Λάκης σπίτι, διαβάζει και ξαναδιαβάζει την ίδια πρόταση, την απαγγέλλει καμιά πεντακοσαριά φορές και πάει μετά από μια βδομάδα για την πρόβα. Βγαίνει στη σκηνή και λέει γεμάτος αυτοπεποίθηση:

 

- ΠΩ ΠΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ

 

"ΌΧΙ!!!!", ακούγεται η φωνή του σκηνοθέτη, "δεν έβαλες καθόλου χρώμα! Πρέπει να νιώσεις την κανονιά, πρέπει να δώσεις στους θεατές τη δύναμη της κανονιάς! Πήγαινε, ξανακάνε πρόβες κι έλα την άλλη βδομάδα για την τελική πρόβα!"

 

Πράγματι, για μια ακόμα εβδομάδα ο Λάκης έκανε πρόβες μόνος του. Πω πω μια κανονιά, πω πω μια κανονιά θα το είπε ίσαμε χίλιες φορές. Πάει για την τελική πρόβα, βγαίνει στη σκηνή όλος καμάρι και λέει με πάθος:

 

- ΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΠΩΩΩΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!!!

 

"Φτουυυ!!!!!!", ακούγεται ο σκηνοθέτης. "Πρέπει να βγαίνει απ' την ψυχή σου η κανονιά! Κατάλαβες; Ξαναπές το τουλάχιστον 2.000 φορές με πάθος μέχρι την άλλη βδομάδα που είναι η πρεμιέρα."

 

Γύρισε σπίτι ο Λάκης κουρέλι, με πεσμένο το ηθικό. Δεν το έβαλε κάτω όμως, όλη την εβδομάδα έλεγε: Πω πω μια κανονιά, Πω πω μια κανονιά! Δοκίμασε όλες τις εντάσεις όλους τους τρόπους έκφρασης, προσπάθησε να το βγάζει από την ψυχή του.

 

Ώσπου έφτασε και η μέρα της πρεμιέρας… Όλα έτοιμα: Το θέατρο τίγκα στον κόσμο, τα φώτα σβηστά, σιγά - σιγά ανοίγει και η αυλαία. Βγαίνει και ο Λάκης με μια σιγουριά που θα ζήλευε και σταρ του Hollywood, περιμένει να φτάσει η στιγμή που θα πει την πρώτη του ατάκα. Αρχίζει να ακούγεται χαμηλή μουσική, και ξαφνικά μια εκκωφαντική κανονιά σκίζει τη σιγή:

 

ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜΜΜΜΜΜ!!!!!!

 

Και ο Λάκης:

 

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ;;;