Εμπόριο οργάνων: Πόσο πάει και ποιος το πάει;

Είναι τόση μερικές φορές η οργή και η αποστροφή για κάποια πράγματα, που χάνεις τα λόγια σου και δεν ξέρεις πώς να μιλήσεις γι' αυτά, αφού υποτίθεται επιπλέον ότι "όλοι" σε μια πιθανή συζήτηση θα είχαμε απόλυτη συμφωνία και δε θα χρειαζόταν καμιά επιχειρηματολογία ούτε διαμάχη απόψεων. Η "μπουκωμένη" οργή που ζητάς να εκφράσεις πιθανότατα θα απαντηθεί από τους ακροατές της με μια διαμαρτυρία του τύπου: "μα όλοι το ίδιο αισθανόμαστε, τι φωνάζεις λες και φταίμε". Αφού όμως όλοι νοιώθουμε έτσι, κάτι σίγουρα δεν πάει καλά, αφού ανάμεσα σ' αυτούς τους "όλους" κυκλοφορούν οι σύγχρονοι βρικόλακες και οι συνένοχοί τους.

Ο λόγος για το εμπόριο οργάνων που πλέον είναι και στην Ελλάδα γεγονός με ονόματα και αριθμούς (όχι βέβαια τους πραγματικούς), με θύματα κυρίως απροστάτευτα παιδιά που απάγονται και κομμάτια από τα σωματάκια τους διακινούνται ως κανονικά εμπορεύματα για ν' αποκαταστήσουν το... πολύτιμο αγαθό της υγείας του αποδέκτη ενός εγκλήματος που δεν έχει βρεθεί ακόμη λέξη για να το ονομάσει!

"Ουδεμία έκπληξη", θα μου πείτε και θα συμφωνήσω μέχρις ενός σημείου. Δε δηλώνω έκπληκτη με το "κακό", ούτε χρεώνω την αγριότητα αυτή σε "σύγχρονους άσπλαχνους καιρούς"! Το ανθρώπινο είδος έχει επιδοθεί εδώ και αιώνες σε απίστευτες αγριότητες, ασπλαχνίες, και σε άπειρες ευφάνταστες χρήσεις ανθρώπου από άνθρωπο! Και μάλιστα, όχι μόνο με τη μορφή του ατομικού εγκλήματος και της εκτροπής, αλλά με τις ευλογίες και τη συμμετοχή ολόκληρων κοινωνιών, φυλών, τάξεων ή πολιτικών σχηματισμών. Ούτε πως δεν γίνονταν και γίνονται ήδη τόσα και τόσα εγκλήματα εις βάρος των παιδιών (όπου: παιδί = εξ ορισμού αδύνατος), από οικονομική εκμετάλλευση και δουλεμπόριο μέχρι σεξουαλική κακοποίηση και εμπορευματοποίηση, ακόμη και εντός της οικογένειας.

Κάποια άλλα είναι αυτά που μου προκαλούν τη διάθεση για συζήτηση. Το κυριότερο μου προέκυψε όταν αναλογίστηκα (με αφορμή την διακίνηση οργάνων σώματος από την Ελλάδα προς την Ιταλία) πόσοι άνθρωποι πρέπει να συμμετέχουν για να ολοκληρωθεί αυτό το κύκλωμα μέχρι το τελευταίο του σημείο! Απαγωγείς, γιατροί, εργαστήρια ιστοσυμβατότητας, βοηθητικό προσωπικό, υπάλληλοι σε προξενεία και διάφορους άλλες υπηρεσίες - σταθμούς, αστυνομικοί, πιλότοι, οδηγοί, άλλοι γιατροί κλπ στην παραλαβή και τελική επέμβαση, και φυσικά ο αποδέκτης της φρικτής αυτής... δωρεάς και οι συγγενείς του!

Χρήμα, τζίρος, ανυπολόγιστα "πακέτα" με ποσοστά σε έναν σωρό κόσμο που πρέπει να βοηθήσει και να κρατήσει τους όρους της συμφωνίας και της σιωπής. Δεν είναι καθόλου λίγοι, είναι ένα μεγάλο κομμάτι των "όλων" που σταυροκοπιέται και φρικιάζει όταν τ' ακούει. Δεν είναι τέρατα με κέρατα, είναι δίπλα μας και το φρικτό είναι μήπως είναι μέσα μας! Μέσα μας που λυπόμαστε μεν, αλλά παρηγοριόμαστε εύκολα όταν τα θύματα είναι αλλοδαποί εξαθλιωμένοι - έτσι κι αλλιώς έξω από τη σφαίρα της δικιάς μας ζωής και του ονείρου της ευτυχίας μας. Η εξαφάνιση ενός και μόνο δικού μας παιδιού θα έκανε το γύρο των ειδησεογραφικών πρακτορείων, οι κατά δεκάδες εξαφανίσεις των ξένων μικρών δούλων είναι σκέτοι αριθμοί. Εμείς, γοητευμένοι από την παιδική αθωότητα των τηλεοπτικών διαφημίσεων για πιο στεγνά, πιο δυνατά, πιο έξυπνα, πιο ασφαλή, πιο διάσημα παιδιά, αποστρέφουμε το βλέμμα μας στα ξένα βάσανα που έτσι κι αλλιώς ήταν πολλά. Ε, προστέθηκε κι άλλο ένα! Και εύκολα μπορεί και να χαμογελάσουμε πονηρά όταν μάθουμε ποιος μπαγάσας γιατρός ή ποιος γείτονάς μας τελωνειακός συμμετείχε στη σπείρα, γιατί πραγματικά έκανε καλή μπάζα, τύφλα να 'χει η ηρωίνη.

Αν είναι κάτι που θα έκανε την εποχή μας πιο αποκρουστική, είναι ακριβώς αυτή η υποκρισία. Όλο και λιγότερες δικαιολογίες ιδεολογικής πλάνης είναι διαθέσιμες! Παλεύουμε να είμαστε "politically correct" σε ένα σωρό ζητήματα και δεν ξέρω αν κανένας δημοσίως θα τολμούσε να "καλύψει ιδεολογικά" αυτό το έγκλημα, όλως περιέργως όμως αυτό έχει τους ουκ ολίγους άμεσους και χειροπιαστούς συνεργούς του.

Να τολμήσουμε να το πάμε και λίγο πιο μακριά: Μήπως για το δικό μας παιδί ή για τον εαυτό μας, θα δεχόμασταν να γίνουμε οι αποδέκτες ενός οργάνου τέτοιας προέλευσης; Αν αφήσουμε την επιστημονική και αστυνομική μας φαντασία ελεύθερη, δε θα δυσκολευτούμε να δούμε τον εφιάλτη. Κι αν οι τωρινές καταστάσεις μας φέρνουν στην μεριά αυτών που είναι ασφαλείς, είναι απλώς θέμα συσχετισμών και συγκυριών, είτε ατομικά, είτε σε εθνικά.

Με την αναφορά στην επιστημονική φαντασία, θυμήθηκα ένα τολμηρό για την εποχή του βιβλίο, που διάβασα πριν 18 χρόνια: "Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα": Η μακροβιότητα και... αθανασία ενός ισχυρού εξασφαλίζονταν με συνεχείς μεταμοσχεύσεις αδένων από μικρά απαχθέντα παιδιά. Κατά πόσο είναι επιστημονική φαντασία τούτο σήμερα; Μιας και μνημονεύσαμε το βιβλίο, να πούμε ότι θίγει εξίσου εύστοχα και το θέμα των μέσων ενημέρωσης, έτσι που πράγματι πάλι βλέπουμε στην εποχή μας να είναι αποδεκτή πραγματικότητα κάτι που όποιος το προέβλεπε πριν 20 χρόνια ήταν υβριστικός και αιρετικός.

Ας σταματήσουμε σ' αυτά, έτσι κι αλλιώς δεν τελειώνει το θέμα, ούτε οι προεκτάσεις του. Η συνενοχή μας και η ανοχή μας πότε θα τελειώσει;

Σχόλια:

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.