☣ 22/10/2003 7:00:00 πμ
Πόσο ελεύθεροι είμαστε;
Πόσες
φορές στη ζωή μας έχουμε αναλογιστεί αν υπάρχει πραγματική ελευθερία; Πόσο τελικά
υπολογίζουμε τα θέλω μας συγκριτικά με τα πρέπει; Οι προσωπικές μας φιλοδοξίες
υπερισχύουν των καθηκόντων μας; Ζούμε σε μια κοινωνία που η δομή της χαρακτηρίζεται
από μια ελαστικότητα και μια ελευθερία ηθών, πιο πολύ από ποτέ. Η ισότητα των
δύο φύλων στους περισσότερους τομείς, η ελευθερία της γνώμης και η διεκδίκηση
των δικαιωμάτων, η προσωπική ελευθερία γενικότερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Πώς είναι δυνατόν μετά από τόσους αγώνες, πολέμους, λάθη και αίμα να εξακολουθούμε
να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας, τουλάχιστον στο επίπεδο που θα έπρεπε να
έχουμε μάθει; Τα δεινά από τα οποία μαστίζεται η ανθρωπότητα αυτό δείχνουν.
Εξακολουθούμε να είμαστε αιχμάλωτοι ενός συστήματος που συχνά μας αναγκάζει να εγκαταλείπουμε τις φιλοδοξίες μας, και να κάνουμε αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θέλουμε. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης, για να το πάμε και πέρα από το προσωπικό επίπεδο ζουν στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την υποβάθμιση σε όλο της το μεγαλείο.
Ο συγγραφέας George Gilder θεωρεί πως λύση σ' αυτά τα δεινά είναι η τεχνολογία, -αν πέσει στα σωστά χέρια, όμως-. Ο Λένιν γράφει στο "Κράτος και επανάσταση" πως σε μια κοινωνία υποτίθεται δημοκρατική, η μειοψηφία, οι... ποιμένες μας δηλαδή, αναγνωρίζουν την υποταγή τους στην πλειοψηφία (Μμμμ... σίγουρα!), επιβάλλοντας όμως συστηματική χρήση βίας με άμεσους ή έμμεσους τρόπους από μια κοινωνική τάξη, συνήθως την πιο εύπορη εις βάρος μιας άλλης. Εμάς δηλαδή! Αυτό δε συμβαίνει; Κι ας λέει το Σύνταγμα "κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας".
Ελάχιστα από αυτά γίνονται όμως και μόνο σε πολύ προνομιούχα άτομα. Έχουμε μπει σε μια ροή εντελώς αντίθετη από την αληθινή μας φύση και θεωρώ πως αυτό είναι και η ρίζα του κακού στην έχθρα, την ανασφάλεια, την κρίση αξιών, την έλλειψη επικοινωνίας και του υπερκαταναλωτισμού. Το κεφάλαιο για να επιζήσει επικρατεί στους πιο αδύναμους, δηλαδή εμάς για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο παραγωγικοί. Έτσι πέσαμε στην παγίδα του "αν δεν εργαστώ δεν θα έχω σπίτι, αμάξι, κινητό, γυναίκα, γάμο, καλά ρούχα και καλά παπούτσια" και από ανάγκη επιβίωσης έγινε ανάγκη επίδειξης. Η θρησκεία και τα Μ.Μ.Ε. έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο αφού με την δύναμη του ελέγχου της σκέψης μας υπαγορεύουν τι είναι τις μόδας, τι μας συμφέρει, τι είναι καλό και τι αμαρτία. Ένας τρόπος ελέγχου του κοινωνικού συνόλου. Να τι γίνεται λοιπόν όταν η τεχνολογία, η θρησκεία κλπ, πέφτουν σε λάθος χέρια, και το προνόμιο, γίνεται κατάχρηση εξουσίας.
Από την πρώιμη πολιτειακή ρύθμιση του Κλεισθένη λοιπόν, μέχρι το οικοδόμημα της σύγχρονης Δημοκρατίας και τον συνεχή αγώνα για την ατομική και κοινωνική ελευθερία, ας αναλογιστεί ο καθένας σε πόσο ελεύθερο κόσμο ζούμε και πόσο ελεύθεροι είμαστε κι εμείς...
Σχόλια:
Οταν οι λαοί αισθάνονται υποδουλομένοι σε κατακτητή, επαναστατούν, πολεμούν, θυσιάζονται για να αποκτήσουν την πολυπόθητη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους, για να υποδουλωθούν στη συνέχεια εκούσια και μετά μεγάλης προθυμίας στην ομηρία του κατεστημένου του κοινωνικού συστήματος.
Και ερωτώ: Το "τι είναι σωστό" ποιός το αποφασίζει;;;;;;;
Δυστυχώς κάποια πράγματα πλέον είναι πέρα απο τον έλεγχο μας. Δεν ξέρω αν ποτέ ο άνθρωπος θα μάθει απο τα λάθη του, ούτε αν κάποια κοινωνική επανάσταση θα αλλάξει το κατεστημένο και τους ρυθμούς που έχουμε μάθει να ζούμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσπαθούμε να βελτιώσουμε την προσωπική μας ζωή, και τις συνθήκες γύρω απο τον δικό μας κύκλο. Κανένας όμως δεν έχει δικαίωμα να μας επιβάλλει τις δικές του πεποιθήσεις για το σωστό και το λάθος.
Συνειδητοποιείστε το Μatrix γύρω μας και πολεμείστε το!!! Το Matrix υπάρχει...
Χάρηκα που είδα αυτό το άρθρο και μπράβο σου!
Η κινητήρια δύναμη είναι το ατομικό συμφέρον (ή ο φόβος). Επιλέγουμε να υποδουλωθούμε, προκειμένου να έχουμε κάποια ανταλλάγματα. Από τον επαρχιώτη μπαμπά που δουλοπρεπής υποκλίνεται στο βουλευτή να του διορίσει την κόρη (ο Αθηναίος μπαμπάς το κάνει με περισσότερο τακτ), μέχρι τον επιχειρηματία που χάνει τον ύπνο του από το φόβο να μην του βρει η εφορία τις καρακατσουλιές, ο τόπος βράζει από τέτοιες περιπτώσεις. Έχει επισημοποιηθεί: έγινε κατεστημένο και αυτό ονομάζουμε "Σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα".
Διάβασα κάπου (το έχουμε βάλει και στις φλασιές) ότι "Δημοκρατία είναι 1 αρνί και 3 λύκοι να αποφασίζουν για το φαγητό." Αν η πλειοψηφία στις εκλογές ψηφίζει με τη μέθοδο του Αυνάν, καταδικάζει αυτόματα τους λίγους σκεπτόμενους.
Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει λύση. Σε πρώτη φάση αυτή είναι να γίνουμε παραγωγικοί και να ανοίξουμε τα μυαλά μας. Να μορφωθούμε, να δουλέψουμε σωστά και με μεράκι. Να μη δεχόμαστε τίποτα χωρίς να το επεξεργαστούμε στη γκλάβα μας.
to thmima ths eleu8erias .. einai h apolyth mona3ia ,,,, pios thn exei anagkh.... mou lete?
Όταν παθαίνεις και μαθαίνεις πρέπει αυτούς τους προβληματισμούς να τους μοιράζεσαι. Ο καθένας δίνει τον προσωπικό του αγώνα. Και εγώ το ίδιο. Είναι δύσκολο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα, αλλά τα λόγια σας με κάνουν να πιστεύω πως ακόμα υπάρχει ελπίδα.Τιμή μου και σας ευχαριστώ...
Ελευθερία ή Θάνατος!
Δίδασκαν κάποτε οι τιμημένοι μας πρόγονοι...
...
και σήμερα έχουμε δύο επιλογές..
1.μια 'ελευθερία' "θάνατο"..
ή
2.εναν 'θάνατο' "ελευθερία"..
.
να'σαι καλά!
Το προβλημα ειναι απλο:Απολυτη ελευθερια δεν γινεται να υπαρχει απο την στιγμη που υπαρχει κρατος,απο την στιγμη που υπαρχουν ταξεις σε μια κοινωνια.Στην κοινωνια που ζουμε ελευθερια εχει το 3% της ανθρωποτητας και το 97% ζει κατω απο καθεστως δουλειας.Ελευθερια δεν ειναι να λες απλα την γνωμη σου.Αυτο μας μαθανε (το 3%) να ονομαζουμε ελευθερια.Ελευθερια ειναι να μπορεις να μορφωθεις,να αθληθεις,να σπουδασεις,να εργαστεις,να εισαι ασφαλης,να εχεις δωρεαν περιθαλψη,να μην γινονται πολεμοι,να μην υπαρχει εγκλημα,να μην υπαρχουν οργανα καταστολης(στρατος+αστυνομια),στην τελικη να μην υπαρχει κρατος.Οπου υπηρχαν αυτες οι κατακτησεις οι ανθρωποι ζουσαν ελευθερα.Το κρατος δεν καταργηθηκε πουθενα γι αυτο πουθενα δεν υπηρχε απολυτη ελευθερια.Αλλα υπηρχαν κρατοι και λαοι που το 97% ζουσε ελευθερα και το 3% στην σκλαβια(μεχρι να μην υπαρχει σκλαβια),το αντιθετο δηλ απο την Ελλαδα,την ΕΕ,της ΗΠΑ.
Η ελευθερία δεν χαρίζεται, κατακτάται με αγώνα και επιμονή. Κυρίως, ελεύθερος είναι αυτός που δεν έχει κανενός είδους εξάρτηση.
Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.