Πόσες
φορές στη ζωή μας έχουμε αναλογιστεί αν υπάρχει πραγματική ελευθερία; Πόσο τελικά
υπολογίζουμε τα θέλω μας συγκριτικά με τα πρέπει; Οι προσωπικές μας φιλοδοξίες
υπερισχύουν των καθηκόντων μας; Ζούμε σε μια κοινωνία που η δομή της χαρακτηρίζεται
από μια ελαστικότητα και μια ελευθερία ηθών, πιο πολύ από ποτέ. Η ισότητα των
δύο φύλων στους περισσότερους τομείς, η ελευθερία της γνώμης και η διεκδίκηση
των δικαιωμάτων, η προσωπική ελευθερία γενικότερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Πώς είναι δυνατόν μετά από τόσους αγώνες, πολέμους, λάθη και αίμα να εξακολουθούμε
να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας, τουλάχιστον στο επίπεδο που θα έπρεπε να
έχουμε μάθει; Τα δεινά από τα οποία μαστίζεται η ανθρωπότητα αυτό δείχνουν.
Εξακολουθούμε να είμαστε αιχμάλωτοι ενός συστήματος που συχνά μας αναγκάζει να εγκαταλείπουμε τις φιλοδοξίες μας, και να κάνουμε αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θέλουμε. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης, για να το πάμε και πέρα από το προσωπικό επίπεδο ζουν στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την υποβάθμιση σε όλο της το μεγαλείο.
Ο συγγραφέας George Gilder θεωρεί πως λύση σ' αυτά τα δεινά είναι η τεχνολογία, -αν πέσει στα σωστά χέρια, όμως-. Ο Λένιν γράφει στο "Κράτος και επανάσταση" πως σε μια κοινωνία υποτίθεται δημοκρατική, η μειοψηφία, οι... ποιμένες μας δηλαδή, αναγνωρίζουν την υποταγή τους στην πλειοψηφία (Μμμμ... σίγουρα!), επιβάλλοντας όμως συστηματική χρήση βίας με άμεσους ή έμμεσους τρόπους από μια κοινωνική τάξη, συνήθως την πιο εύπορη εις βάρος μιας άλλης. Εμάς δηλαδή! Αυτό δε συμβαίνει; Κι ας λέει το Σύνταγμα "κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας".
Ελάχιστα από αυτά γίνονται όμως και μόνο σε πολύ προνομιούχα άτομα. Έχουμε μπει σε μια ροή εντελώς αντίθετη από την αληθινή μας φύση και θεωρώ πως αυτό είναι και η ρίζα του κακού στην έχθρα, την ανασφάλεια, την κρίση αξιών, την έλλειψη επικοινωνίας και του υπερκαταναλωτισμού. Το κεφάλαιο για να επιζήσει επικρατεί στους πιο αδύναμους, δηλαδή εμάς για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο παραγωγικοί. Έτσι πέσαμε στην παγίδα του "αν δεν εργαστώ δεν θα έχω σπίτι, αμάξι, κινητό, γυναίκα, γάμο, καλά ρούχα και καλά παπούτσια" και από ανάγκη επιβίωσης έγινε ανάγκη επίδειξης. Η θρησκεία και τα Μ.Μ.Ε. έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο αφού με την δύναμη του ελέγχου της σκέψης μας υπαγορεύουν τι είναι τις μόδας, τι μας συμφέρει, τι είναι καλό και τι αμαρτία. Ένας τρόπος ελέγχου του κοινωνικού συνόλου. Να τι γίνεται λοιπόν όταν η τεχνολογία, η θρησκεία κλπ, πέφτουν σε λάθος χέρια, και το προνόμιο, γίνεται κατάχρηση εξουσίας.
Από την πρώιμη πολιτειακή ρύθμιση του Κλεισθένη λοιπόν, μέχρι το οικοδόμημα της σύγχρονης Δημοκρατίας και τον συνεχή αγώνα για την ατομική και κοινωνική ελευθερία, ας αναλογιστεί ο καθένας σε πόσο ελεύθερο κόσμο ζούμε και πόσο ελεύθεροι είμαστε κι εμείς...
Σχόλια από επισκέπτες: