Το πάντα αρχίζει απόψε

Έφτιαξε βιαστικά μια τσάντα. Τόσο βιαστικά, όσο βιαστικά πήρε την απόφαση. "Αν δε φύγω τώρα, δεν θα φύγω ποτέ", σκέφτηκε. Σταμάτησε στην πόρτα, σα να συλλογιζόταν τα πάντα εκείνη την στιγμή. Ένα μικρός, μικρούτσικος ηλεκτρονικός υπολογιστής, στην άκρη του εγκεφάλου του, επιδιδόταν σε πράξεις υπολογιστικές. Έψαχνε να βρει τα ωφέλη σε κάτι, που τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως έμοιαζε ανώφελο. Πάραυτα, ακολούθησε η επόμενη λογική απόρροια του νου. "Έχεις πυγμή. Έχεις βούληση. Πήρες μιαν απόφαση. Ξεκίνα, λοιπόν και κάνε ό,τι αποφάσισες".

Έκλεισε την πόρτα πίσω του. Ανασήκωσε τον γιακά από το παλτό του, άναψε ένα τσιγάρο με τον αναπτήρα που εκείνη του είχε χαρίσει και κατέβηκε τα σκαλιά. Κοντοστάθηκε, για δεύτερη φορά, στην εξώπορτα. Ήξερε πως σαν την περάσει, δεν θα υπάρχει γυρισμός. Το μόνο όμως που του ερχόταν στο μυαλό και είχε κολλήσει σ' αυτό, ήταν τα δικά της λόγια. Πέντε χρόνια πριν, όταν το πρώτο τους βράδυ την αγκάλιασε και εκείνη του ψιθύρισε στο αυτί…

-Το πάντα αρχίζει απόψε!

-Τι εννοείς, αποκρίθηκε εκείνος.

-Το πάντα αρχίζει απόψε, κι αρχίζει με σένα.

Μεγάλες κουβέντες, που οι άνθρωποι λένε, σκέφτηκε. Για να εντυπωσιάσουν. Για να δείξουν τον ενθουσιασμό τους. Μα πολλές φορές, σε καταστάσεις σαν και τούτες, οι ίδιες λέξεις, τους πληγώνουν, τους πονούν και τους αφήνουν μόνους. Τους τυραννούν, μένοντας χαραγμένες στο μυαλό τους, ρίχνοντας αλάτι στην πληγή, κάνοντας τον πόνο να μοιάζει αφάνταστος, αγιάτρευτος. Τους αποξενώνουν και σαν ένα τεράστιο ψαλίδι κόβουν τον ομφάλιο λώρο τους και τους πετούν σε έναν άλλο κόσμο. Ψυχρό, βουβό, τον κόσμο της μοναξιάς. Εκεί που όλοι καταδικάζονται να μένουν μόνοι, δίχως φίλους, χωρίς γνωστούς, λειψοί από αγάπη και συντροφιά. Και βέβαια το αιώνιο ερώτημα, σαν μαύρο σύννεφο να πλανιέται επάνω τους, γιατί; Γιατί, όλα αυτά; Για ποιο λόγο; Πέρασε το κατώφλι και ορκίστηκε πως δεν θα γυρνούσε για κανέναν λόγο. Τα άφησε όλα πίσω του. Ήξερε που βαδίζει, γνώριζε τις συνέπειες και όλα τα επακόλουθα. Δεν θα μπορούσε να είχε πράξει διαφορετικά όμως.

Κατηφόρισε το δρόμο, διστακτικά, σα να περίμενε για κάτι. Ακόμη και γι' αυτόν δεν ήταν ξεκάθαρο τι ακριβώς. Είχε αρχίσει να φθινωποριάζει για τα καλά κι η νύχτα πλέον είχε σκεπάσει την πόλη. Ένα αεράκι του έφερε μυρωδιές από το βρεγμένο χώμα. Κοίταξε τον ουρανό. Ούτε ένα αστέρι. Γεμάτος σύννεφα που προμήνυαν την βροχή που θα ακολουθούσε. Έφτασε στο αυτοκίνητό του. Πέταξε το τσιγάρο και μπήκε μέσα.

-Άντε, και τώρα πού; μονολόγησε.

Σκέφτηκε να πάει σπίτι του. Μα καλύτερα θα ήταν να το απέφευγε, τουλάχιστον προς το παρόν.

-Πού; Πού; αναρωτήθηκε.

Παίδεψε το μυαλό του για αρκετή ώρα. Αποφάσισε να περιπλανηθεί για λίγο στην πόλη και όπου τον έβγαζε. Κοίταξε για τελευταία φορά προς το παράθυρό της. Εκείνη είχε τραβήξει την κουρτίνα και τον παρατηρούσε. Την είδε που του έγνεφε το αντίο για ακόμη μια φορά. Έπρεπε να είναι σκληρός και ανέκφραστος. Γύρισε το κλειδί στη μίζα και ξεκίνησε. Όλα θα έμοιαζαν τόσο νέα τώρα στον κόσμο, σκέφτηκε. Τον τρόμαξε η σκέψη. Περισσότερο όχι γιατί ήξερε τι τον περίμενε, αλλά επειδή γνώριζε πως δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα γι' αυτό. Θα έπρεπε να το αφήσει να εξελιχθεί και να πάρει τον δρόμο του. Να κάνει τον κύκλο του και να κλείσει. Πόσο θα κρατούσε αυτό; Κανείς δεν θα ήξερε να του πει με σιγουριά. Το βέβαιο ήταν πως θα περνούσε αρκετός καιρός μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Για μερικούς ανθρώπους, ο χωρισμός είναι μια κατάσταση που οι ίδιοι προκαλούν. Για όλους αυτούς είναι πιο εύκολο να τον ξεπεράσουν. Στο κάτω-κάτω είναι κάτι που οι ίδιοι διάλεξαν για τον εαυτό τους. Συνεπώς πρέπει να ζήσουν με τις συνέπειες της απόφασής τους. Πράγμα όχι και τόσο δύσκολο. Εξάλλου, για να θες να χωρίσεις, σημαίνει πως θα ζεις καλύτερα έτσι.

Άρα, δεν υπάρχει και τίποτα να ξεπεράσεις. Ένα τσιγάρο, μια καλή συζήτηση με έναν φίλο και όλα πλέον ανήκουν στο παρελθόν. Δεν θα ήταν έτσι και το γνώριζε πολύ καλά. Εκείνη ήταν αυτή που πήρε όλες τις αποφάσεις εκείνο το βράδυ, αφήνοντάς τον χωρίς επιλογή. Ήταν αυτός που έπρεπε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, μιας κι ότι έγινε δεν ήταν προαποφασισμένο από εκείνον.

Σχόλια:

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.