Ποεμικές Αιχμές

Φτάσαμε εν έτει 2003. Νέος αιώνας, νέα χιλιετία. Το γένος εξελίχθηκε, θεριεύει, γιγαντώνεται. Κατάφερε να πετύχει κοινωνική δικαιοσύνη, ευημερία, πρόοδο, ειρήνη και να κοιμάται ήσυχα. Κι όμως ο πόλεμος, για μια ακόμη φορά χτυπά την πόρτα των περιστεριών, καλυμμένος από δικαιολογίες που υποτιμούν εγκεφάλους και ανεγκέφαλους. Η πολεμική βιομηχανία που τόσο άριστα αναπτύσσεται χρόνια τώρα, απαιτεί ενέργεια και την ανακαλύπτει όπου κι αν υπάρχει, διαφυλάσσοντάς την ως μονάκριβη κόρη.

Οι ηγέτες, φανεροί και μη, εκλεγμένοι από εμάς κατόπιν ωρίμου σκέψεως, μέσα από έναν βαθύ προβληματισμό για την πορεία του κόσμου, ανησυχούν για την ειρήνη και τη νόμιμη τάξη παγκοσμίως. Κι αν αυτό απαιτεί πόλεμο, θα γίνει για καλό όλων μας.

Μόνο που, θα ήθελα αντί για προπαγάνδα του ηλιθίου, να πουν στον κόσμο τα μύρια των αμυντικών δαπανών που ξοδεύονται κατά καιρούς, τις σχέσεις στελεχών κυβερνήσεων, με αυτά των διαφόρων πολεμικών βιομηχανιών, συμφέροντα που κρύβει ο έλεγχος χωρών μετά από επιβολές, και επιτέλους τη σχέση εξουσίας- χρήματος, για να σταματήσει η παραμύθα κάποτε του… δήθεν αφοπλισμού, της δήθεν παγκόσμιας ειρήνης, του δήθεν καλού για τον πολίτη.

Η κοινωνία έχει ανάγκες που είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πόλεμου παραμερίζονται. Αυτές θέλω να δω να καλύβονται και να αναπτύσσονται, όπως η βιομηχανία του πόλεμου. Μα ο καθένας αντιλαμβάνεται τα όπλα διαφορετικά. Άλλοι όπλα τους πυραύλους κι άλλοι το πνεύμα και το λόγο, τη δημιουργία, την ελευθερία.

Εγκληματίας ο κλέφτης, εγκληματίας ο φονιάς, εγκληματίας ο οικονομικά κατεστραμμένος. Οι άθλιοι της προπαγάνδας στο όνομα της ειρήνης και της τάξης, αλήθεια, οι πολεμοχαρείς πολεμοκάπηλοι προκειμένου σκοτεινών συμφερόντων, αλήθεια, πώς ονομάζονται, όταν πρέπει να σημειωθεί πως ο πόλεμος πέρα από τις ορατές επιπτώσεις στη δράση του, έχει και τα επακόλουθα του σε ζωές για χρόνια μετά;

Στο φινάλε φίλε γιάνκη, άμα σου αρέσει ο τσαμπουκάς, πούλα τον και μια φορά μόνος σου... μα μάλλον θυμάσαι καλά όπως κι εγώ πως, όποτε το τόλμησες, η πορτοκαλάδα ήταν πικρή... και ζεστή...

Όταν η μνήμη συναντά την ιστορία, χάνεται στην αμνησία...

Κρήτη, Στέλιος

Σχόλια:

#3~parasito @ 10/8/2003 - 20:57
Πολύ καλά δομημένο κείμενο!Περιεκτικότατο και αρκετά καυστικό(όπως αρμόζει σε άρθρα τέτοιου είδούς)!
Συγχαρητήρια γιατί επισημαίνεις πράγματα που,τα μμε(εκούσια) αλλά και η κοινή γνώμη(δε ξέρω κατά πόσο ακούσια),περνούν στα "ψιλά"γράμματα!

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.