Γειά σας. Εγω ήμουν 13 χρονών και δεν ξέρω πρώτη φορά μου έτυχε να αγαπήσω μια καθηγήτρια μου..Ήταν πολύ καλός άνθρωπος σαν χαρακτήρας και όμορφημ πάντα με το χαμόγελο στα χείλη...Την έβλεπα σαν μητέρα(μακάρι να είχα τέτοια μητέρα). Εντελώς φιλικά, ήθελα να μου έδειχνε έστω και λίγο την αγάπη της, να πηγαίναμε μαζί έξω σαν δύο καλές φίλες, δεν ήθελα τίποτα ούτε να κάνω κάτι μαζί της ούτε τίποτα... Ήθελα μόνο να περνούσαμε μαζί το χρόνο μας και τέτοια, μαζί της πέρασα ωραίες στιγμές που ακόμα τις θυμάμαι.. Εμένα γενικά δέν μου αρέσουν οι γυναίκες όμως μαζί της ένιωσα μοναδικά,έτυχε... Δεν της το είπα τότε το κράτησα μέσα μου, όμως οι άλλοι κατάλαβαν ότι την αγαπώ απο το βλέμμα μου, σχεδόν όλοι ακόμα και η μητέρα μου. ΄Τώρα πιστεύουν ότι είμαι ομοφυλόφιλη ενώ εγώ δεν είμαι τίποτα απ'ολα αυτά που νομίζουν. Παρεξήγησαν τις καλές προθέσεις μου.Είναι πολύ άσχημο το συναίσθημα δεν ξέρω πώς να αντιδράσω πλέον. Και το χειρότερο με κάνουν να πιστέψω ότι είμαι που είναι λάθος... Τι να κάνω??