οικογενειακο προβλημα....

Δεν έχω κάτι να σου γράψω γιατί πολύ απλά ότι και να σου πω είναι τόσο λίγο. Καλό κουράγιο και πάντα με δύναμη. Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, τα προβλήματα είναι για να τα λύνουμε όχι για να τα αποφεύγουμε. Αλλά όποιος δεν έχει έρθει σε αυτή την θέση δεν μπορεί να μιλάει θα μου πεις. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος εκεί έξω που σ'αγαπάει.

Αξιοπρέπεια δεν σημαίνω αυτοκτονώ επειδή δεν έχω ελπίδα στη ζωή. Προσπαθώ να την επαναφέρω στο επίπεδο που ήταν παλιά, όπως μπορώ. Και άμα είσαι έστω και λίγο εγωιστής όπως λες, τότε δεν αφήνεις τον εαυτό σου, δεν παρετείσαι, δεν οδηγείσαι εκεί. Και αν υπάρχει έστω και μία λύση, να ξαναβρείς την παλιά σου ζωή, θα την χάσεις.

φίλε γεια σου!παρότι παρακολουθώ πάαρα πολύ καιρό το φόρουμ σχεδόν καθημερινά, αποφάσισα να κάνω εγγραφή απόψε μόνο κ μόνο για να σου απαντήσω!!πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος νέος άνθρωπος αυτή την εποχή, που αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους θέματα...είμαστε πολλοί περισσότεροι απ' ό,τι ίσως θα μπορούσες να υπολογίσεις...βρίσκομαι κ γω σε παρόμοια με τη δική σου κατάσταση...είμαι 25, τελείωσα με σπουδές κ στρατό εδώ κ κάνα χρόνο κ από τότε η ζωή μου είναι άθλια...δουλειά δεν έχω καταφέρει να βρω ακόμα, από τους γονείς μου έχω πάψει να ζητάω...δε γουστάρω σε αυτή την ηλικία να ζητάω κάθε 2-3 μέρες από τη μαμά κ από το μπαμπά λεφτά για ένα ποτό ή κάποιο καφέ...έτσι έχοντας ξαναγυρίσει από την πανέμορφη πόλη που σπούδαζα πίσω στο νησί κ το εφηβικό μου δωμάτιο, το μόνο που κάνω στην καθημερινότητά μου είναι το κομπιούτερ κ τώρα τελευταία κ το γυμναστήριο(δεν παλευόταν άλλο μες στους 4 τοίχους ΟΛΗ ΜΕΡΑ!)...ευρώ στην τσέπη μου ούτε για δείγμα...μόνο τίποτα ψιλά αν περισσέψουν από τίποτα ψώνια...να φανταστείς για εντελώς προσωπικά έξοδα τους τελευταίους 8-10 μήνες ζήτημα είναι να χω ξοδέψει 300-400 ευρώ!!!η ζωή μου για την ώρα έχει σταματήσει...βρίσκομαι σε πλήρη αδράνεια, οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες περνούν κ γω απλός κ λυπημένος θεατής!φίλους δεν έχω, κοπέλα ούτε κατά διάνοια...πώς θα μπορούσα άλλωστε άφραγκος καθώς είμαι!ό,τι κι αν κάνεις χρειάζεσαι λεφτά!στο γυμναστήριο που πηγαίνω έχω γνωρίσει κάνα δύο παιδιά κ διστάζω να τους προτείνω να πάμε για ένα καφέ,αν κ το έχω τόση ανάγκη, καθώς σκέφτομαι το οικονομικό...να μου πεις δεν μπορείς να ζητήσεις από τους δικούς σου για ένα καφέ?!σαφώς κ μπορώ,αλλά ο ένας θα φέρει το δεύτερο κ ο δεύτερος τον τρίτο...κ άμα ξεκινήσει μια συναναστροφή φιλική κλπ θα θέλεις να ακολουθείς τους άλλους όλο κ πιο συχνά!αυτό είναι το φυσικό...αρνούμαι όμως πλέον να ζητάω για αυτό το λόγο..άλλωστε κ οι ίδιοι δν έχουν σκεφτεί να μου προσφέρουν ή έστω να με ρωτήσουν αν χρειάζομαι π.χ 10 ευρώ μιας κ με βλέπουν όλο αυτό τον καιρό να μιζεριάζω!φίλε μου, αναντίρρητα τα πράγματα γενικότερα είναι χάλια...:( όπως σου είπα, πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν παρόμοια με τα δικά μας προβλήματα!σε καμία περίπτωση όμως η αυτοκτονία κ οι άσχημες σκέψεις δεν είναι λύση!είσαι μόλις 30 χρονών, υγιής,μορφωμένος, εμφανίσιμος όπως λες!δεν είναι κρίμα να κάθεσαι κ να αναλώνεσαι με τέτοιο άχαρο κ ολότελα άδικο για τον εαυτό σου τρόπο??είμαστε τόσο νέοι κ έχουμε τεράστια αποθέματα δύναμης αλλά κ θέλησης, ώστε να αλλάξουμε τον κόσμο μας!!αρκεί να ψάξουμε μέσα μας να τα βρούμε!λες ότι είσαι 5 χρόνια άνεργος!γιατί έτσι?μήπως κάνεις κ συ κάτι λάθος από μέρους σου?μήπως έχεις υψηλές απαιτήσεις?δε λέω, η γενιά μας ξεκίνησε με άλλα όνειρα κ προοπτικές κ έχει προσγειωθεί ανώμαλα κ χωρίς τροχούς μη σου πω...γι αυτό θα πρέπει μάλλον να βάλουμε, για αρχή τουλάχιστον, λίγο νερό στο κρασί μας...αναγκαίοι ο συμβιβασμοί!τι να κάνουμε?!!εξάλλου, τώρα πλέον βγαίνουν κ τόσα προγράμματα(voucher κλπ). γιατί δεν κάνεις μια αίτηση?έκανα κ γω!αφού δν έχουμε κ άλλη επιλογή!όσο για το περιβάλλον όπου γράφεις ότι ζεις φαντάζει φρικτό για σένα!δεν ξέρω τι δυνατότητες έχει η μητέρα σου ή τι άνθρωπος είναι ο παππούς σου, αλλά σίγουρα για σένα δε μοιάζει καλό κ ενθαρρυντικό να ζεις ανάμεσά τους!σου κάνει κακό κ είναι απόλυτα λογικό...εδώ με νορμάλ γονείς μένεις κ μόνο στο γεγονός ότι δν έχεις προσωπική ζωή κ χώρο δικό σου σε κάνει και αφηνιάζεις!γι αυτό φιλαράκι μου καλό κάνε κάτι άμεσα...βρες τρόπους!αρχικά ίσως μια δουλίτσα για να χεις το χαρτζιλίκι σου, να μπορείς, αν μη τι άλλο, να βγαίνεις έξω από το κωλόσπιτο...κ αν κάποια στιγμή μπορέσεις, που στο εύχομαι, να φύγεις μακριά από το τοξικό αυτό για σένα περιβάλλον...κ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ! ΖΗΣΕ αγόρι μου...η ζωή μια φορά μας δίνεται απ' ό,τι λένε αυτοί, που διατείνονται ότι ξέρουν, κ άλλη δν έχει!γι αυτό μην την αφήσεις να σου φεύγει!ΖΗΣΕ !! υ.γ.: σόρρυ για το μυθιστόρημα, αλλά ήθελα να τα γράψω!:-P ελπίζω να βοήθησα λίγο! <3

Silver respect.Βεβαια δεν μπορω να πω πως δεν με κανατε να προβληματιστω απο τωρα ακομα κι αν ειμαι στο πρωτο ετος των σπουδων μου.

Διεφθαρμένε σαν εχθές κυριολεκτικά θυμάμαι τις πρώτες μου μέρες και στιγμές ως φοιτητής...πήγαινα στη σχολή κ έβλεπα τους 4ετείς + κ σκεφτόμουν "ουου μέχρι να φτάσω εκεί, έχωωωωω..."!λοιπόν, πέρασαν τα χρονάκια ΣΑ ΝΕΡΑΚΙ κι ούτε που το κατάλαβα!γι αυτό σε συμβουλεύω να ζεις την κάθε σου στιγμή τώρα που μπορείς!είναι όντως η πιο ανέμελη κ χωρίς σκοτούρες περίοδος! εγώ ακόμα κ τότε έκανα λάθη κ ενώ μπορούσα να περνάω καλύτερα δεν το κανα!μαλακιζόμουν...δεν το καταλάβαινα κ αξιοποιούσα λάθος το χρόνο μου!από το 3ο έτος κ μετά το συνειδητοποίησα..όπως κ άλλοί φίλοι/ες μου, όχι μόνο εγώ!για το μετά δε σου εγγυώμαι τίποτα...τα 'πα όλα παραπάνω...δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα άστα να πάνε...μόνο όσοι έχουν το ΜΕΣΟ επιβιώνουν...θα το διαπιστώσεις κ μόνος σου στην πορεία!πέρνα καλά αυτού στη Θεσσαλονίκη που βρίσκεσαι κ κάνε μόνο ό,τι σε γεμίζει!αργότερα βλέπεις!άλλωστε δε είναι για όλους μας το ίδιο...παίζει σημαντικό ρόλο κ η τύχη για μένα!!αυτή τη στιγμή πιθανά να κοιμάσαι...μόλις σηκωθείς πάρε τη δικιά σου ή ένα φίλο σου κ πηγαίντε για καφεδάκι....έχει τέλεια μέρα!!:)