Φίλοι..

Θα αρχίσω κι εγώ το κλάψιμο. Πρώτη φορά θα κλάψω στο φόρουμ.
Πάω Β Λυκείου, είμαι 16, μένω σε ένα μικρό χωριό, και δεν μπορώ να πω ότι έχω φίλους, έτσι νιώθω τουλάχιστον. Γενικά, είμαι ένα παιδί που σκέφτεται πάρα πολύ, έχει αντιληφθεί πως λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα, και προσπαθεί να μην πέσει στην παγίδα. Έτσι, προσπαθώ για κάτι ανώτερο από το κλασσικό παιδί της Β Λυκείου, είμαι αρκετά ώριμος για την ηλικία μου, έχω γενικές γνώσεις, ψάχνομαι, διαβάζω ψυχολογία, με ενδιαφέρουν κοινωνικά θέματα. Θεωρώ τον εαυτό μου "περισσότερο καλλιεργημένο από το μέσο όρο", τουλάχιστον στο δικό μου σχολείο. Αλλά όχι, δεν είμαι μέρα-νύχτα μ' ένα βιβλίο στο χέρι, ασχολούμαι πάρα πολύ με υπολογιστές και τεχνολογία, gaming, μουσική, social media, ταινίες, βιβλία, φωτογραφία, αυτά τα λίγα που μπορεί να έχει σαν ενδιαφέροντα ένας 17χρονος σε ένα μικρό χωριό.
Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερα ισχυρές φιλίες, δεν ξέρω γιατί, μάλλον δεν με ένοιαζε να έχω. Στο Γυμνάσιο ασχολιόμουν κυρίως με τον υπολογιστή μου, και έβγαινα που και που με όποιον με φώναζε, έτσι για να σπάω λίγο την μονοτονία. Στο σχολείο μου λοιπόν περίπου 60 άτομα όλες οι τάξεις μαζί, το πρόβλημα μου πως ο ένας μου βρωμάει, κι ο άλλος μου ξινίζει. Ο ένας είναι ανώριμος σε βαθμό 5χρονου, ο άλλος είναι πολύ αλητάκι για τα γούστα μου, ο διπλανός του είναι κάπως "ρηχός", δεν έχει ενδιαφέροντα για να ασχοληθείς, ο παραδίπλα είναι βοσκός με τις απόψεις του παππού του, ο τελευταίος δεν έχει δικές του απόψεις και βασίζεται σε ότι ακούει από την τηλεόραση και τη μαμά του. Ναι λοιπόν, νιώθω ότι κανένα χωριατάκι σ αυτό το χωρίο δεν είναι ικανό να εκφράσει απόψεις σε κοινωνικά θέματα, να ακούσει κάτι εκτός από Πάολα, να μιλήσει για κάτι εκτός από γκόμενες και μπάλα, που θα ενδιαφερθεί για τα προβλήματα του φίλου του και δεν θα τον έχει μόνο για να βγαίνουν Σαββατόβραδα να γίνονται κωλοτρυπίδες.
Και σκέφτομαι, δεν γίνεται να είναι ΟΛΟΙ σκατά, μάλλον εγώ έχω το πρόβλημα και δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν αντέχω εύκολα τα ελατώμματα των άλλων; Είμαι μονόχνωτος; Είναι όντως όλοι για τον π*****; Φταίω εγώ που είμαι πιο ώριμος για την ηλικία μου και δεν παίρνω στα διαλείμματα μεγεθυντικό φακό να ανάβω φυλλαράκια; Φταίνε οι άλλοι που τα μοναδικά τους ενδιαφέροντα είναι η μπάλα και οι γκόμενες, και έτσι δεν μπορεί κανείς να τους μιλήσει για gaming, φωτογραφία και ψυχολογία; Και όχι φίλε, δεν θέλω να καπνίζω δυο τσιγάρα ταυτόχρονα και να πάρω glx για να με πεις "φίλο".
(Παύση: Ήμουν κολλητός με ένα παιδί για περίπου 1 χρόνο, όπου φάσωσε την γκόμενα μου αρχές Α' Λυκ, και ξεκόψαμε εντελώς. Δεν ξέρω γιατί έκανε παρέα μαζί μου, τρελός.)
Ποιος έχει το πρόβλημα; Και πως θα το λύσει;
Το χει ξαναζήσει κανείς σας;
Ανοιχτός σε όλες τις απόψεις.