Πρέπει να γιορτάζουν οι γυναίκες?
Μήνυμα #33551 από fanou στις 09 Μαρτίου 2005, 11:04μμ
 |
..Παγκόσμια μέρα γυναίκας χτες λέι και έπρεπε να γιορτάσουμε.Ερωτώ λοιπόν εγώ : τι να γιορτάσουμε ρε παιδιά?Δε λέω, καλές είμαστε,γλυκιές είμαστε,τσαχπίνες είμαστε, αλλά και τα "άλλα" που πάνε μαζί με τη γυναικεία ιδιότητα?Κι αυτά πρέπει να τα γιορτάζουμε?Και εξηγώ τι εννοώ για να μπείτε στο θέμα και να με κατανοήσετε.Τι ξύρισμα το πόδι,τι αποτριχώσεις,τι φρύδια-μύδια ξίδια!Άσε το άλλο!Μια σοκολάτα πας να φας και το'χεις τύψη μια βδομάδα ότι λέει πήγε κι έκατσε πάνω στο ψωμάκι του δεξιού κωλομερίου και μαζί με το λαδο-μπούκι της προηγούμενης εβδομάδας,εγκαταστάθηκαν εκεί για πάντα!Όχι sex,κακο-λέει ο μπαμπάς,έλα μωρό μου θα το ξανα-ράψουμε-λέει ο γκόμενος,αν τη κάνω μόνη μου τη "δουλειά" θεωρείται μαλακία-αναρωτιόμαστε εμεις!ΦΤΑΝΕΙ!Εντάξει,είμαστε γυναίκες,ε και τι έγινε..?
|
| προφίλάλλα... |
0
Μήνυμα #33552 από toxotria στις 10 Μαρτίου 2005, 9:35πμ
 |
Καλή μου Fanou, η μέρα της γυναίκας είναι μια ημέρα μνήμης, επέτειος τιμής για κάποιες γυναίκες που διαδήλωσαν συλλογικά για τα δικαιώματά τους και βρέθηκαν αντιμέτωπες με την εξουσία, μερικές με μοιραίο τρόπο. Βέβαια οι επέτειοι κατά κανόνα γίνονται "σούπα" και κενές περιεχομένου, όπως η Πρωτομαγιά, το Πολυτεχνείο κλπ κλπ. Αλλά μην πάμε και στο άλλο άκρο και απαρνηθούμε την ιστορία και τις μνήμες! ΕΜΕΙΣ θα χάσουμε αν δεν ξέρουμε από ποιές καταστάσεις έχουν περάσει οι άνθρωποι μέχρι σήμερα. Για να ξέρουμε τι μας γίνεται σήμερα πρέπει να ξέρουμε τι γινόταν χθες. Οι επέτειοι είναι απλή αφορμή. Επί της ουσίας τι θα πει να είσαι γυναίκα δεν σχολιάζω, δεν είναι του παρόντος. Μόνο ένα θέλω να πω: πίσω από την προσωπική μας μοίρα, βρίσκονται πάντα παράγοντες που αφορούν τη συλλογική μοίρα των ομοίων μας. Ακόμη κι αν νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, δεν θα τον μάθουμε ούτε θα τον βοηθήσουμε αν δεν δούμε τι συνέβαινε και τι συμβαίνει γύρω μας. Για τίποτα λοιπόν "ε, και"! Για τίποτα, ακόμη και από την ιστορία της"ασήμαντης" αποτρίχωσης, έχουμε πολλά να μάθουμε. Πόσο μάλλον από την ιστορία της παρθενοραφής....(που με εντυπωσιάζει στ αλήθεια η αναφορά της...ακόμη...) |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #33555 από triffid στις 10 Μαρτίου 2005, 8:38μμ
Ωραία όλα αυτά με τις μνήμες και τις επετείους, ωραίοι και οι αγώνες... Μήπως όμως τελικά η γυναίκα μέσω της "ισότητας" κατάντησε Μαίρη Παναγιωταρά; [σπίτι, δουλειά, σύζυγος, παιδιά]. Και τελικά ποιον συμφέρει τόση ισότητα; | |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #33559 από toxotria στις 11 Μαρτίου 2005, 8:45πμ
|
|
Και Μαίρη Παναγιωταρά έγινε, και διακρίσεις συνεχώς υφίσταται, και να τρώει ξύλο δεν έπαψε, και στα...θυμαράκια οδηγείται από τον σύζυγο (φριχτές στατιστικές από τις "ανεπτυγμένες" χώρες, βάλε με τον νου σου για τις άλλες..) Ποιός είπε ότι οι αγώνες είχαν στόχο την σημερινή κατάσταση? Ποιός είπε ότι έχουμε ισότητα και χειροκρότησε? Αλλά και ποιά θέλει να γυρίσει πίσω? Εχεις τιποτα να νοσταλγήσεις από τα παλιά? Για μπροστά λέμε, όχι για πίσω! |
| προφίλάλλα... |
Μήνυμα #33566 από acer στις 16 Μαρτίου 2005, 12:36μμ
Με όλα αυτά έχουμε χάσει το μπούσουλα. Έχει δημιουργηθεί ένα μπάχαλο και έχουμε μπερδέψει τους ρόλους. Ένα μεγάλο ποσοστο γυναικών έχουν καταντήσει "Μήτσοι" και ένα μεγάλο ποσοστο αντρών έχουν καταντήσει "Λάουρες" | |
| προφίλάλλα... |
